Notacja muzyczna według systemu Guido d'Arezzo jest obecnie najpopularniejszym sposobem projektowania graficznego tekstu muzycznego. System ten opiera się na rozmieszczeniu notatek na pięciolinii lub pięciolinii.
Instrukcje
Krok 1
Aby rozpocząć nagrywanie z nutami, najpierw napisz klucz na początku pięciolinii. Jego odmiany: wiolinowy (klucz G), bas (klucz fa), klucz C (sopran, mezzosopran, alt, tenor, bas). Z tego ostatniego systemu popularne są obecnie alt (do nagrywania partii altówki) i tenor (w niektórych przypadkach do wiolonczeli). Klucz służy jako punkt odniesienia, wskazujący, na której linijce znajdzie się nuta odniesienia do danej oktawy (jej nazwa nosi nazwę klucza).
Nuta „C” pierwszej oktawy w kluczu wiolinowym będzie umieszczona na pierwszej dodatkowej (dolnej) linijce, w altowym – na środku (trzecia linijka), w tenorze – na górnej linijce, w basie – w pierwszej dodatkowej linii od góry. Klucz jest wybierany zgodnie z łatwością nagrywania dla instrumentu o wysokim lub niskim zakresie.
Krok 2
Po kluczu widoczne są ślady przekształceń: ostre, płaskie. Kolejność ich pisania określa ćwierć piąty okrąg.
Krok 3
Dalej jest wielkość iloczynu w postaci ułamka prostego: licznikiem jest liczba udziałów, mianownikiem jest czas ich trwania. W każdym takcie utworu (do odpowiednich znaków) będzie tyle czasu trwania, ile wskazano w takcie.
Krok 4
Potem są same notatki. W zależności od melodii znajdują się na różnych wysokościach. Inną ich cechą jest czas trwania, czyli długość w czasie. Najkrótsze stosowane czasy trwania to sześćdziesiąt czwarte. Dalej w górę: trzydziesty drugi, szesnasty, ósmy, ćwiartki, połówki, całość. Jeśli weźmiemy liczenie "raz" na jednostkę czasu, to 1/64 nuty będą miały szesnaście, 1/32 - osiem, 1/16 - cztery, 1/8 - dwa, 1/4 - jeden. Połowa konta na dwa konta, na całość - cztery.
Krok 5
Gdy tylko łączna suma czasów trwania zbiega się z metrum, umieszczana jest pionowa kreska. Następny takt jest wypełniony nutami w ten sam sposób i jest oddzielony od trzeciego.
