Prawdziwie wybitni muzycy nigdy nie ograniczają się do określonego stylu czy gatunku. Co więcej, te ramy są bardzo rozmyte. Jednak melomani, a tym bardziej ci, którzy sami zajmują się muzyką, powinni rozumieć bogactwo gatunków muzycznych, aby łatwiej poruszać się po tej różnorodności.
Zanim zaczniesz rozumieć gatunki, których w muzyce jest tak wiele, że trudno je już sklasyfikować, musisz zrozumieć, czym jest gatunek muzyczny. W muzyce gatunek (z francuskiego gatunku lub z łacińskiego rodzaju - gatunek, rodzaj) jest szerokim i wieloaspektowym pojęciem oznaczającym ten lub inny rodzaj utworów. Ostatnio często widzieliśmy, jak słowo „klasyka” jest używane jako nazwa gatunku. Na przykład wielu graczy w korektorze ma ustawienia według gatunku, a wśród nich „klasyczne”. W rzeczywistości klasyka to oczywiście nie gatunek, ale szerokie pojęcie, które należy rozumieć z kontekstu. Muzyka klasyczna - dowolna sprawdzona muzyka, akademicka, folklor itp. W obrębie samej klasyki można wyróżnić kilkaset gatunków. W muzyce akademickiej najbardziej znane to opera, operetka, wokaliza, symfonia, oratorium, kantata i inne. W folklorze (lub muzyce ludowej) zróżnicowanie gatunkowe jest nieco inne, ze względu na starożytność jego pochodzenia. Wyróżnia się w nim gatunki instrumentalne, pieśniowe i taneczne. Folk nie powinien być mylony z muzyką etniczną. Etniczność (etno) to adaptacja muzyki ludów świata (głównie Afryki i Azji) do standardów zachodnich, czyli muzyki nie do końca autentycznej.
W XX wieku narodziła się kolosalna liczba nowych gatunków. Przede wszystkim blues i jazz. Blues powstał pod koniec XIX wieku i jest mieszanką afroamerykańskiej muzyki ludowej i anglosaskiej tradycji muzycznej. Jak ujął to jeden z największych bluesmanów, Willie Dixon, „blues to korzenie, reszta muzyki jest owocem”. Rzeczywiście, to dzięki bluesowi narodził się jazz, rhythm and blues, soul, rock and roll, rock i szereg innych gatunków.
Jazz, oparty na bluesie i ragtime, charakteryzuje się świetnym podpalaczem, improwizacją, synkopowanym rytmem. Niektóre podgatunki jazzu – bebop, potem cool jazz – zbliżyły się do gatunków zawodowo-akademickich. Jazz stał się muzyką elitarną.
W latach 50. w USA pojawił się rock and roll. To była niesamowita mieszanka wielu pozornie niepasujących do siebie gatunków, od country po boogie-woogie. To z rock'n'rolla narodził się pop i rock, az rocka - ogromna liczba podgatunków i podstylów, które istnieją teraz.
Osobno musimy porozmawiać o muzyce elektronicznej i jej gatunkach. Elektronika jest znacznie starsza niż zwykli ludzie są przyzwyczajeni do myślenia. Pierwsze kroki w tej dziedzinie poczyniono w pierwszej połowie XX wieku, kiedy wynaleziono najpierw theremin, a następnie taśmę magnetyczną do nagrywania dźwięku. Ale punkt zwrotny nastąpił w latach 50. i 60., kiedy w studiach zaczęły pojawiać się pierwsze komputery, za pomocą których można było tworzyć całkowicie elektroniczne kompozycje. Muzyka awangardowych kompozytorów posługujących się najnowszymi technologiami komputerowymi zaliczana jest do akademickiej elektroniki. Narodziło się z niej później wiele różnych gatunków, z których najważniejsze to: ambient, industrial, noise, synth-pop itp.
Wreszcie nie można zignorować tak popularnego gatunku jak rap. Samo słowo rap nie jest skrótem, w języku angielskim oznacza „knock”, „light blow”. Rap to najważniejszy gatunek stylu hip-hopowego, który powstał w latach 80-tych. W rapie zrytmizowane teksty są czytane do muzyki z ciężkim rytmem. Wykonawcy rapu nazywani są raperami lub MC (Master of Ceremonies).
