Podstawową umiejętnością artysty w rysunku akademickim jest umiejętność przedstawiania na płaszczyźnie najprostszych wolumetrycznych kształtów geometrycznych - sześcianu, pryzmatu, cylindra, stożka, piramidy i kuli. Dzięki tej umiejętności możesz budować bardziej złożone, złożone formy wolumetryczne obiektów architektonicznych i innych. Graniastosłup to wielościan, którego dwie ściany (podstawy) mają ten sam kształt i są do siebie równoległe. Boczne powierzchnie pryzmatu są równoległobokami. W zależności od liczby ścian bocznych pryzmaty mogą być trój-, czterostronne itp.
Czy to jest to konieczne
- - papier do rysowania;
- - proste ołówki;
- - sztaluga;
- - pryzmat lub przedmiot w formie pryzmatu (drewniany klocek, pudełko, szkatułka, designerska część dziecięca itp.), najlepiej biały.
Instrukcje
Krok 1
Możesz skonstruować pryzmat, wpisując go w równoległościan lub w cylinder. Główną trudnością w rysowaniu pryzmatu jest prawidłowa konstrukcja kształtu dwóch ścian jego podstawy. Podczas rysowania pryzmatu leżącego na jednej z bocznych ścian istnieje dodatkowa trudność w przestrzeganiu praw perspektywy, ponieważ w tej pozycji zauważalne staje się zmniejszenie perspektywy bocznych ścian.
Krok 2
Rysując pryzmat umieszczony pionowo, zacznij od zaznaczenia jego osi środkowej - pionowej linii narysowanej na środku arkusza. Na linii osi zaznacz środek górnej (widocznej) powierzchni podstawy i narysuj poziomą linię przechodzącą przez ten punkt. Stosunek wysokości i szerokości pryzmatu wyznacz metodą celowniczą: spójrz na przyrodę zakrywając jedno oko i trzymając ołówek wyciągniętą ręką na wysokości oczu zaznacz szerokość pryzmatu widocznego z twojego punktu widzenia za pomocą palec na ołówku i mentalnie ustaw tę odległość wzdłuż linii wysokości pryzmatu określoną liczbę razy (ile razy to się okaże).
Krok 3
Mierząc segmenty ołówkiem już na rysunku, zaznacz kropkami szerokość i wysokość pryzmatu na dwóch narysowanych wcześniej liniach, obserwując uzyskany stosunek. Narysuj elipsę wokół środka górnej powierzchni. Staraj się dokładnie oddać jego wyimaginowany kształt, patrząc na naturę. Narysuj mniej więcej taką samą elipsę (ale mniej spłaszczoną) w płaszczyźnie dolnej krawędzi podstawy pryzmatu. Połącz powstałe elipsy dwiema pionowymi liniami.
Krok 4
Teraz na górnej elipsie musisz zaznaczyć segmenty przecięcia ścian bocznych i ich podstaw. Patrząc na przyrodę, zaznacz punkty - wierzchołki wielokąta - leżące u podstawy pryzmatu, tak jak je widzisz, i połącz je kolejno ze sobą. Z tych punktów narysuj linie w dół do przecięcia z dolną elipsą. Połącz również powstałe punkty przecięcia. W miarę dalszego rysowania powierzchnie, które są niewidoczne z wybranego punktu widzenia, są usuwane lub cieniowane, dlatego wszystkie pomocnicze linie konstrukcyjne rysuj bez nacisku.
Krok 5
Narysuj pryzmat leżący na boku za pomocą pomocniczego równoległościanu. Skupiając się na naturze, narysuj równoległościan, zachowując zasady perspektywy - linie bocznych krawędzi, rozciągnięte w myślach do linii horyzontu, która jest zawsze na poziomie oczu widza, zbiegają się w jednym punkcie. Dlatego najdalsza (niewidoczna) twarz będzie nieco mniejsza niż przednia. Użyj metody długości ramienia (lub obserwacji), aby określić proporcje pudełka.
Krok 6
Na przedniej i tylnej kwadratowej powierzchni zaznacz wierzchołki wielokątów u podstawy pryzmatu i narysuj je. Połącz te punkty parami na dwóch powierzchniach - narysuj boczne krawędzie pryzmatu. Usuń niepotrzebne wiersze. Bardziej gęsto podkreśl linie krawędzi i rogów pryzmatu bliżej ciebie, a te odległe oznacz jasnymi liniami.
Krok 7
Patrząc na naturę, określ kąt padania światła, najjaśniejsze, najbardziej zacienione krawędzie i, używając cieniowania o różnej intensywności, oddaj te proporcje światła na rysunku. Narysuj cień z obiektu. Najciemniejszą linią podkreśl granicę styku pryzmatu ze stolikiem. Należy pamiętać, że światło odbite od powierzchni stołu (odbicie) pada od dołu na najbardziej zacienioną krawędź pryzmatu i lekko ją oświetla. Stosując cieniowanie do tej fasetki, weź pod uwagę ten efekt i zastosuj mniej intensywny ton w miejscu odruchu.
