Diane Venora to amerykańska aktorka filmowa i teatralna. Zyskała sławę jako wykonawca ról szekspirowskich. Zagrała w filmach „Iluzja morderstwa”, „Trzynasty wojownik”, „Oset”, w projektach telewizyjnych „The Limit”, „Grey's Anatomy”, „Think Like a Criminal”. Często w produkcję zaangażowana jest aktorka nominowana do Złotego Globu.
Lista filmów rodem z miasta East Hartford to około sześciu tuzinów filmów. Dine Venora pięknie gra na scenie teatru i na planie.
W kierunku powołania
Dine urodził się w 1952 roku, 10 sierpnia, w wielodzietnej rodzinie. Oprócz niej rodzice wychowali jeszcze pięcioro dzieci. Dyne od dzieciństwa bierze udział w amatorskich przedstawieniach. Kiedy dziewczyna dorosła, zniknęła w szkolnym studiu teatralnym.
Studentka była pewna, że w przyszłości zostanie fryzjerką. Jednak rodzice przekonali utalentowaną córkę do wyboru kariery artystycznej. Diane często brała udział w różnych przedstawieniach. Po szkole dziewczyna wstąpiła do Konserwatorium Bostońskiego.
Za udane studia została posiadaczką osobistego stypendium. Otrzymane pieniądze studentka wydała na naukę w nowojorskiej Juilliard School, słynnej szkole teatralnej.
W 1971 roku Diane zadebiutowała w telewizji w serialu „Great Shows” jako Ofelia. W 1977 Venora pomyślnie ukończyła edukację. Wkrótce utalentowany absolwent został włączony do grupy teatralnej. Zagrała razem z Robinem Williamsem. Początkowy etap jego kariery upłynął pod znakiem grania ról w przedstawieniach opartych na twórczości Szekspira.
Życie filmowe i rzeczywistość
Debiut filmowy był główną rolą w filmie „Wilki”. Gregory Hines i Albert Finney pracowali z Dyne.
Po świetnym występie krytycy zaczęli mówić o Venor jako nowej utalentowanej aktorce. Wykonawca brał udział w tworzeniu projektu filmowego „Cotton Club”. Nieco później Diane stała się jedną z aktorek w Iluzji morderstwa.
W 1988 roku entuzjastycznie przyjęta została praca artystyczna w projekcie filmu biograficznego Clinta Eastwooda „Ptak”. Diane zagrała kobietę o trudnym losie, żonę Charliego Parkera, saksofonisty.
Znakomity występ zdobył nominację do Złotego Globu w 1989 roku. Venora otrzymała kilka bardziej prestiżowych nagród filmowych. W 1980 roku aktorka wyszła za mąż za Andrzeja Bortkowiaka.
Rodzina przetrwała dziewięć lat. Rok później w małżeństwie urodziło się jedno dziecko, córka Majzi. Po rozstaniu z mężem Venora na pięć lat porzuciła kręcenie filmów, by poświęcić się chorej córce.
Wraz z odzyskaniem Madzi aktorka wróciła na ekrany.
Rozpoczęcie kariery
Powrót był triumfalny. aktorka zagrała w serialu telewizyjnym „Chicago's Hope”, po czym zagrała jedną z kluczowych bohaterek w „Fight” z Robertem De Niro i Alem Pacino.
W tym projekcie filmowym stała się żoną Pacino na ekranie. Nowa runda kariery przyniosła aktorce szczęście. W centrum fabuły pełnometrażowego filmu znajduje się przestępca Neil McCauley. Jest czczony przez cały świat przestępczy, uważany za legendę.
Jest jednak godny przeciwnik przeciwko niemu. Detektyw Vincent Hannah jest również uznawany za najlepszego w swoim fachu. Antagoniści mają ze sobą wiele wspólnego. Jest więcej podobieństw niż różnic.
Ale biorą różne strony. Dwóch najsilniejszych przeciwstawia się sobie. Zbliża się poważna walka. A to zupełnie niesportowa rywalizacja.
W 1996 roku Diane zgodziła się na reinkarnację jako matka Julii, Lady Capulet, na potrzeby obrazu Romeo + Julia. Leonardo DiCaprio, Miriam Margulis, Paul Sorvino zagrali w filmie opartym na fabule wielkiego dramaturga. W tym samym czasie Diane zagrała w biograficznym projekcie filmowym „Living life with Picasso”.
Grała Jacqueline. Po słynnym filmie pojawił się słynny „Szakal”, „Trzynasty wojownik”, „Prawdziwa zbrodnia”. W pracy nad projektem „Own Man” szczęśliwy przypadek sprowadził Venora z powrotem do Al Pacino.
Znaczące role w ostatnich latach
Wydany w 1999 roku film przedstawia historię Jeffreya Wyganda. Z prestiżowego stanowiska wiceprezesa największej firmy tytoniowej bohater zostaje zwolniony. Powodem była walka Jeffreya z produktami narkomanii.
O pozycji Wyganda dowiaduje się Lowell Bergman, producent popularnego serialu. Przekonuje bohatera do pojawienia się w telewizji z odkrywczym wywiadem.
W filmowej adaptacji Hamleta z 2000 roku aktorka zagrała Gertrude. Fabuła obrazu została przeniesiona do współczesności. Po niespodziewanej śmierci szefa duńskiej korporacji jego syn pospiesznie wrócił z uczelni.
Dowiaduje się o pospiesznym małżeństwie matki i wujka. Duch ojca, który pojawił się przed Hamletem, opowiada o popełnionej przez niego zbrodni.
Młodego człowieka dręczą wątpliwości. Pragnie zemsty, ale jednocześnie kocha córkę doradcy Ofelię. Po prezentacji wideo demaskującej przestępców Hamlet przekonuje się o winie swoich bliskich i postanawia się zemścić.
W filmie z 2001 roku Eternal Battle: The Omega Code 2 Venora stała się jedną z głównych bohaterek, Gabriellą Franchini.
Aktorka najczęściej występowała w filmach kryminalnych, thrillerach i kadrach. Jednak w jej filmowym portfolio znajdują się również projekty komediowe.
W Listach życzeń, romantycznej komedii o poszukiwaniu idealnego mężczyzny dla bizneswoman, w 2010 roku piosenkarka została Brenda.
Obraz „Wszystko co najlepsze” jest jedną z ostatnich prac Diane. Grała Janice Rizzo. W opowieści zakochuje się spadkobierca jednej z najbogatszych rodzin w Nowym Jorku.
Związki romantyczne rozwijają się dobrze. Wybrany bohater nie wie jednego: facet jest poważnie chory psychicznie. Dziewczyna nagle znika. Śledztwo zostaje wznowione dwie dekady później.
Diane Venora nie zamierza przerywać swojej pracy i zamierza zachwycić fanów nowymi pracami.
