Każdy obywatel może uzyskać licencję łowiecką z odpowiedniego departamentu odpowiedniego ministerstwa swojego regionu. Aby to zrobić, musisz wypełnić wniosek w zatwierdzonym formularzu, uiścić specjalną opłatę i opłatę państwową.
Procedurę uzyskania pozwolenia na polowanie reguluje specjalne rozporządzenie Ministerstwa Zasobów Naturalnych Federacji Rosyjskiej. Jeśli ktokolwiek twierdzi, że prowadzi polowanie na terenach publicznych, należy skontaktować się z pododdziałami odpowiednich ministerstw, których nazwy mogą się różnić (w zależności od konkretnego przedmiotu Federacji Rosyjskiej). W takim przypadku musisz najpierw przygotować własny paszport, uiścić opłatę za korzystanie z przedmiotów świata zwierząt, opłatę za świadczenie usług państwowych za wydanie zezwolenia. W takim przypadku wysokość opłaty jest stała, a wysokość opłaty uzależniona jest od gatunku zwierząt, na które wnioskodawca zamierza upolować, ich liczby.
Jak wypełnić wniosek?
Głównym dokumentem do uzyskania licencji łowieckiej jest wniosek myśliwego do uprawnionego organu. W tej aplikacji należy podać własne dane (nazwisko, imię, patronimik), dane paszportowe, konkretny rodzaj planowanego polowania, gatunki zwierząt i ich liczbę, terminy, miejsce polowania i szereg innych informacji. Pewne cechy podczas wypełniania i składania takiego wniosku są ustalone dla osób prawnych, indywidualnych przedsiębiorców, którzy planują prowadzić działalność łowiecką. Ponadto upoważnione organy znacznie bardziej rygorystycznie sprawdzają podmioty gospodarcze ubiegające się o zezwolenie łowieckie, żądając dodatkowych informacji na ich temat od urzędu skarbowego.
Jak składany i przetwarzany jest wniosek?
Obywatel może złożyć wniosek o wydanie pozwolenia na polowanie z załączonymi dokumentami osobiście lub przesłać te dokumenty pocztą do upoważnionego organu. W pierwszym przypadku, pod warunkiem pozytywnej decyzji, licencję można uzyskać niemal natychmiast, w drugim trzeba będzie chwilę poczekać. Wysyłając dokumenty pocztą, należy wziąć pod uwagę czas trwania samej wysyłki, który jest uzależniony od miejsca zamieszkania wnioskodawcy, a także okres pięciu dni roboczych, który jest przydzielony uprawnionemu organowi na rozpatrzenie wniosku. Wskazany termin ulega skróceniu do jednego dnia roboczego w przypadku osobistego złożenia wniosku. Częstymi przyczynami negatywnych decyzji w sprawie wniosków jest brak niezbędnych danych we wniosku, niezłożenie wszystkich dodatkowych dokumentów, nieuiszczenie ceł lub opłat państwowych.
