W przeciwieństwie do swetra, tunika z dzianiny nie ukrywa kobiecego kształtu. Wręcz przeciwnie, dzięki sylwetce zbliżonej do sukienki podkreśla urodę biustu, smukłość talii i przepych bioder.
Tunikę można robić na drutach na kilka sposobów: zwykłymi drutami, przesuwanymi od dołu do góry lub pończochami, ale już zaczynając od szyi. Rezultatem pierwszej metody będą dwie części, które będą musiały zostać zszyte, druga - anatomiczny raglan podkreślający, który nie ma bocznych szwów. Pierwszy jest używany przez początkujących, którym trudno jest robić na drutach ażurowe wzory lub warkocze na pięciu drutach, ale aby uzyskać prawdziwie kobiecą tunikę, lepiej zastosować drugą metodę.
Tunika to element garderoby, który nie ma rozcięcia z przodu, więc nigdy nie jest robiony na drutach okrągłych.
Tunika z kołnierzykiem bardziej przypomina zimowy sweter, więc rzadko zawiera ten pierwiastek. Jej letnie opcje są bardziej powszechne: krótkie sukienki z dzianiny z dużym okrągłym dekoltem lub dekoltem. Co więcej, okrągły dekolt jest łatwy do wykonania na drutach do pończoch, podczas gdy dekolt łatwiej poddaje się rękom rzemieślniczki, która robi na drutach materiał od dołu do góry zwykłą parą.
Obliczenie pętli dla produktu raglanowego jest raczej arbitralne: centymetr krawiecki jest nakładany na szyję w przybliżeniu w miejscu, w którym będzie krawędź produktu. Następnie, zgodnie z wcześniej przygotowaną próbą, obliczana jest liczba pętli do rekrutacji. Aby to zrobić, rekrutowane są 32-42 pętle z tym samym wzorem, który zostanie użyty do dekoltu (dwie z nich są obrzeżami i nie zostaną uwzględnione w obliczeniach). Następnie robią na drutach kilka centymetrów, mierzą szerokość próbki i dzielą przez nią liczbę pętli, po czym znalezioną wartość mnoży się przez obwód szyi w miejscu nałożenia centymetra krawieckiego.
Mały błąd nie ma znaczenia - nawet błąd 10 pętli spowoduje tylko nieznaczne rozszerzenie lub zwężenie szyi.
Lepiej zacząć od gumki, ponieważ ma równą płaską krawędź i napina produkt. W takim przypadku nie trzeba nawet dodawać 2-3 cm krawędzi. Przechodząc do głównego wzoru, konieczne jest warunkowe podzielenie okrągłego płótna na cztery nierówne części w stosunku 1: 2: 1: 2, gdzie 1. część zostanie podana rękawom, a 2 - tył i przód. Na styku tych części pozostaje pierwsza pętla, po obu stronach której w każdym drugim rzędzie zostaną wprowadzone dodatki. Jeśli głównym wzorem są warkocze, przednią pętlę można zastąpić odpowiednim elementem. Na przykład najprostsza uprząż z 2-3 pętlami.
Po zszyciu tuniki pod pachami pętle rękawów są usuwane na osobnej nitce, a tył i przód są łączone w jeden okrągły materiał. Jeśli produkt nie ma rękawów, zamiast zdejmować pętelkę, można ją zamknąć. Ponieważ tunika powinna powtarzać anatomiczne cechy figury, po zamknięciu tyłu i przodu w okrąg konieczne jest wykonanie redukcji w miejscu warunkowych szwów bocznych. Są one obliczane indywidualnie, a aby nie popełnić błędu, zaleca się zdejmowanie okrągłego płótna co 5 centymetrów nitką w kontrastowym kolorze i przymierzanie. Jeśli wynik jest niezadowalający, część produktu zostaje rozpuszczona i zabandażowana z uwzględnieniem błędu.
Aby uniknąć tworzenia się ostrych kątów spadku, konieczne jest ukończenie 5-10 centymetrów przed linią talii. Po jej przejściu zaczynają dodawać pętle na biodrach, poniżej produktu dokładnie się dzierży. Aby nie dokonywać skomplikowanych obliczeń, zmianę liczby pętli zastępuje się paskiem lub przejściem z jednego wzoru na drugi. Na przykład z gumki wykonanej z wiązek na płaskie płótno. Jeśli są rękawy, zdjęte dla nich pętle są zwracane do igieł do pończoch i dziane na żądaną długość.
