Po zagraniu jednej z głównych ról kobiecych w kultowym sowieckim serialu telewizyjnym „Seventeen Moments of Spring”, ta aktorka podobno obudziła się sławna. Chodzi o aktorkę Ekaterinę Gradovą. Są też ważne strony jej biografii, które mogą zainteresować miłośników teatru i kina.
Serial telewizyjny „Siedemnaście chwil wiosny” to arcydzieło kina radzieckiego. Porywająca fabuła historyczna, plejada gwiazd rosyjskiego kina i wspaniała praca reżysera uczyniły ten film naprawdę niezwykłym. Reżyserka filmu Tatiana Lioznowa zaprosiła do ról znanych artystów. Ale jedną z głównych ról zagrała nieznana aktorka. Ekaterina Gradova, aktorka Teatru Satyry, utalentowanie ujawniła żywy obraz radzieckiego radiooperatora Kat. Potem były tylko dwie pozornie małe role. Ale grano je tak utalentowanie, że już nie można było zapomnieć o jej bohaterkach i samej aktorce.
Jej role
Rola radiooperatora Kat jest jej główną rolą. Ponieważ grając tę bohaterkę, nie można było nie stać się sławnym. W końcu radiooperator Kat jest jedną z głównych postaci serialu. Sowiecka oficer wywiadu Ekaterina Kozlova (tak miała na imię) była asystentką i radiooperatorką Stirlitz (pułkownik Isaev). Ekaterina Gradova zagrała w tym filmie najbardziej bohaterską kobiecą rolę. Kiedy Stirlitz otrzymał od Moskwy kolejne trudne zadanie, Katherine Keane była w ciąży. W tym czasie (marzec 1945) wojska radzieckie znajdowały się już w Niemczech. Pewnego dnia bomba uderzyła w dom, w którym mieszkali Keene. Erwin zginął natychmiast w bombardowaniu, a Catherine została przewieziona nieprzytomna do niemieckiego szpitala. Policjanci znaleźli walizkę z nadajnikiem w gruzach domu, podejrzenie padło na Stirlitza i Katherine. Catherine zaczyna rodzić przedwcześnie. Podczas porodu rodząca kobieta krzyknęła „Mamo!” po rosyjsku. Gestapo podejrzewało, że to ona była rosyjskim radiooperatorem. Rozpoczynają się przesłuchania ujawnionego oficera wywiadu. Urodzony chłopiec jest wykorzystywany jako zakładnik. Ale jeden niemiecki żołnierz, który też ma dziecko, nie może wytrzymać tortury Rosjanina. operator radia. Zabija oficerów gestapo, którzy przesłuchiwali, i pomaga Kat uciec. Ale on sam umiera. Przez kilka dni, z dwójką dzieci w ramionach, Katherine ukrywa się w Berlinie, dopóki nie wyjdzie do niej Stirlitz. Zorganizuje bezpieczną podróż za granicę dla Katyi Kozlovoy. Bohaterska bohaterka w wykonaniu Gradovej również okazała się bardzo kobieca. Główna reżyserka Tatiana Lioznova dotarła do sedna, jak mówią, biorąc do tej roli Ekaterinę Gradovą
Potem był film Stanislava Govorukhina „Miejsce spotkań nie da się zmienić”, w którym ta wspaniała aktorka grała rolę Volokushiny - wspólnika złodzieja kieszonkowego Ruchnikowa (Evgeny Evstigneev). Rola jest niewielka, ale nie można już zapomnieć o Gradovej.
Były też małe role w teatrze Satyry, gdzie brała udział w przedstawieniach „Ekscentryczny”, „Zjawiska”, „Grouse's Nest”.
krótki życiorys
Ekaterina Gradova urodziła się 6 października 1946 roku w Moskwie w rodzinie profesora architektów Georgy Alexandrovich Gradov. Matka aktorki była znaną aktorką teatralną w latach sowieckich. Jej ojciec wybrał się na wspinaczkę górską, zginął w górach podczas wspinaczki.
Po szkole Catherine wstąpiła na jeden ze stołecznych uniwersytetów na Wydziale Języków Obcych. Wkrótce jednak zdała sobie sprawę, że chce pójść w ślady matki. Wkrótce zostaje studentką Moskiewskiej Szkoły Teatralnej. Na czwartym roku zachwyciła publiczność, grając w sztuce „Talenty i wielbiciele”, wystawionej w Teatrze Majakowskim. W 1970 roku wstąpiła do służby w Teatrze Satyra. Tutaj poznała Andrieja Mironowa. Po pięknych zalotach Catherine poślubiła go. W tym małżeństwie mieli córkę Maszę, dziś słynną aktorkę Marię Mironową.
Małżeństwo nie trwało długo. Aktorka również opuściła teatr, poświęcając się działalności rodzinnej i społecznej.
Drugim mężem Katarzyny w 1991 roku był fizyk jądrowy Igor Timofiejew. Para wyszła za mąż, adoptowała dziecko z domu dziecka.
Obecnie działalność dydaktyczną prowadzi „radiooperator Kat”. Jako członkini ortodoksyjnego ruchu „Posłańcy” uczy przedmiotu „Żywe Słowo” w szkołach i gimnazjach. Prowadzi również fundację, która pomaga dzieciom dorastać bez rodziców.
