Otto Preminger jest uznanym austriacko-amerykańskim reżyserem, aktorem i producentem. Laureat różnych festiwali filmowych i zdobywca Oscara.
Biografia
Przyszły reżyser filmowy urodził się piątego grudnia 1905 roku w małym ukraińskim miasteczku Wyżnica (wtedy należała do Austro-Węgier). Otto był synem szanowanej rodziny żydowskiej. Jego ojciec Markus był znanym prawnikiem w Austro-Węgrzech, przez pewien czas pracował nawet jako prokurator naczelny imperium.
Rodzice zapewnili dwóm synom dostatnią egzystencję. Preminger napisał w swojej autobiografii, że ojciec nigdy nie karał dzieci, ale siadał i omawiał z nimi wszelkie pojawiające się problemy. Od najmłodszych lat przyszły reżyser dosłownie zachwycał się teatrem. Znał na pamięć monologi scenicznych bohaterów klasycznego repertuaru i marzył o zostaniu aktorem.
W powojennym Wiedniu Markus rozpoczął własną praktykę prawniczą. Otto, a później jego młodszy brat Ingwald podążyli ścieżką ojca i obaj poszli na studia prawnicze po ukończeniu studiów. Nawiasem mówiąc, mój brat, podobnie jak sam Otto, zaniedbał później prawoznawstwo i został dyrektorem.
W 1926 Otto otrzymał doktorat, ale nie musiał pracować ramię w ramię z ojcem. W połowie lat trzydziestych dobrze znane wydarzenia zaczęły się szybko rozwijać, co w efekcie doprowadziło do II wojny światowej. Wzrost nastrojów nazistowskich wśród niemieckiej ludności Austrii zmusił wielu Austriaków do opuszczenia ojczyzny. W 1935 Otto poszedł za ich przykładem i wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
Kariera
Preminger rozpoczął swoją karierę od filmu fabularnego Big Love, nakręconego w Austrii w 1931 roku. Po emigracji reżyser przyjechał ze swoimi pomysłami na Broadway, gdzie wystawił swój pierwszy spektakl. Produkcja odniosła ogromny sukces, a w 1936 roku aspirujący reżyser wyruszył na podbój Hollywood. Tam zawarł porozumienie o współpracy ze słynnym studiem Twentieth Century Fox. Studio zorganizowało wielką kampanię PR dla nowego reżysera, przedstawiając Austriaka jako najwybitniejszego filmowca w Europie, ale przez pierwszy rok Otto właściwie niczego nie produkował, a jedynie obserwował pracę profesjonalistów.
W Hollywood utalentowany reżyser zmierzył się z zimnym dyktatem zasad produkcji, który niejednokrotnie stał się przyczyną poważnych konfliktów na planie. Apoteozą buntu Ottona jest stworzony przez niego w 1938 roku film „Porwani”, po którym reżyser, który nie pogodził się z ograniczeniami i regułami dyktowanymi przez kulturę masową, trafia na czarną listę wszystkich wytwórni filmowych.
Preminger powrócił do reżyserii teatralnej i dopiero po kilku długich latach mógł ponownie zająć się produkcją filmową. Prawdziwy sukces i uznanie przypadł reżyserowi po filmie „Laura”, za tę pracę Preminger otrzymał swojego pierwszego „Oscara”. Obsesja na punkcie wizerunku idealnej kobiety, aktywne wykorzystanie retrospekcji i pozaekranowego komentarza - w "Laurze" styl noir, który stał się klasycznym gatunkiem kina, jest doskonale utrzymany.
Od 1945 roku Otto zaczął eksperymentować i próbować swoich sił w produkcji melodramatów, kontynuując wydawanie popularnych wówczas kryminałów. Na początku lat pięćdziesiątych słynny Preminger rozpoczął pracę nad filmami niezależnymi. Wiele studiów nie pozwalało mu na używanie pewnych motywów, zachowań postaci i słownictwa.
W tych pracach noir zastępują moralizujące, fatalne piękności - troskliwi przyjaciele, w męskich postaciach jest znacznie mniej cynizmu i egoizmu niż we „wczesnym Premingerze”. Potem przychodzi kolej na zabronione tematy. Otto całkowicie pogrąża się w badaniu narkomanii, ukrytego homoseksualizmu, szczegółowo bada przemoc seksualną. Dzięki swojemu autorytecie udostępnia publiczności takie filmy jak „Człowiek ze złotą ręką”, „Rada i zgoda”, „Kardynał” i inne.
W sumie utalentowany reżyser ma czterdzieści filmów różnych gatunków, jego ostatnim dziełem był „Czynnik ludzki” z 1979 roku. Zagrał także w kilku filmach i wyprodukował ponad trzydzieści filmów.
Życie osobiste i śmierć
Słynny reżyser był trzykrotnie żonaty. Pierwszą żoną Otto w 1931 roku była piękna Marion Mill. Po 17 latach rozwiedli się, a trzy lata później urocza artystka Mary Gardner została nową ulubieńcem legendarnego reżysera w 1951 roku. To małżeństwo trwało tylko osiem lat. Trzecia żona Premingera nazywa się Hope Bryce. Ślub odbył się w 1971 roku. Otto i Hope żyli razem przez piętnaście lat, aż do tragicznej śmierci reżysera.
Oprócz prawowitych żon w życiu Ottona były inne kobiety. Kilka amerykańskich aktorek, austriacka gwiazda ekranu Hedy Lamarr i striptizerka Rose Lee. Ta kobieta, z urodzenia prawdziwa Cyganka, oczarowała Otto zmysłową egzotyką. To prawda, że ich gorący romans, który rozpoczął się w 1943 roku, zakończył się za miesiąc. Rozstanie było bardziej konsekwencją trudnych czasów i okoliczności niż wzajemnego pragnienia pary.
Po tej krótkiej pasji Rose urodziła syna Erica, któremu nadała swoje nazwisko. Trzeba przyznać, że Otto, który o dziecku dowiedział się dopiero dwadzieścia lat później, uznał syna za swojego dziedzica i uczynił go pełnoprawnym członkiem rodziny.
Preminger zmarł 23 kwietnia 1986 roku w wieku 80 lat, pozostawiając po sobie ogromną spuściznę filmową. Wiele jego filmów uważanych jest za klasykę powojennego Hollywood.
