Róg to zupełnie nietypowy instrument muzyczny, który w przeciwieństwie do idei zwykłych ludzi wymaga szczególnego nastawienia i umiejętności posługiwania się, ta sama muzyka wydobywana z tego niezwykłego instrumentu nazywana jest „róg”.
Instrukcje
Krok 1
Kiedy ludzie mówią o dźwiękach wydobywających się z rogu, nieuchronnie wyobrażają sobie polowanie, psy, upolowane zwierzę. Nawet w przedrewolucyjnych czasopismach poświęconych polowaniu można było znaleźć zapiski, które są specjalnymi sygnałami do rozpoczęcia lub zakończenia łapanki. Takie dźwięki z reguły wskazywały, że akcja się rozpoczęła i nadszedł czas, aby strzelcy ruszyli do przodu.
Krok 2
Tradycyjnie sygnały rogów są oznaczane dwiema nutami oznaczającymi „C” dolnej i górnej oktawy i mogą być odtwarzane długo lub z przerwami. Aby nauczyć się grać na waltorni, trzeba uzbroić się w cierpliwość i przygotować do długiej i poważnej praktyki, starając się mocno docisnąć ustnik do ust, przedstawiający grę przewlekłą i przerywaną, niskie i wysokie „C”, które w kręgach muzycznych są określane odpowiednio jako „to” i „tamto”. Połączenie takich długotrwałych i przerywanych dźwięków ma szczególne znaczenie, które powinno być znane wszystkim myśliwym biorącym udział w nalocie.
Krok 3
Pojawiają się sygnały związane z polowaniem na lisy, wilki czy inne zwierzęta, mogą oznaczać wykrycie zdobyczy i polecenie myśliwym, aby przeładować broń. Dwie utrzymujące się po sobie nuty dolne i górne wskazują, że bestia jest pędzona, połączenie jednej nuty dolnej i jednej górnej, melodyjnie zagranej, oznacza koniec polowania i ostrzeżenie, że czas rozładować broń i wrócić do domu.
Krok 4
Co ciekawe, w dawnych czasach do wytwarzania takich instrumentów dętych używano tylko specjalnych rogów baranich, które służyły do nadawania różnych sygnałów, czy to podczas polowania z chartami, czy też do najzwyklejszej walki. Jednak w pierwszej połowie XX wieku praktycznie zaprzestano produkcji rogów, co miało wyjątkowo negatywny wpływ na sposoby komunikacji między myśliwymi, a już w 1960 r. tradycyjne rogi ponownie uruchomiono przy różnym wietrze fabryki instrumentów, wymyślono ich standardy i formy. Uważa się, że najdogodniejszym kształtem rogu jest kształt półksiężyca, zaleca się zarzucenie go przez ramię tak, aby ustnik znalazł się w klatce piersiowej trębacza. Powszechne są również skręcone rogi, które mają zupełnie nietypowy dźwięk i są bardzo wygodne w użyciu.
