W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się lustrzanki jednoobiektywowe. Można to wytłumaczyć faktem, że stały się one znacznie bardziej dostępne dla szerokiego grona fotografów amatorów i nie są już uważane za własność profesjonalnych fotografów.
DSLR to rodzaj aparatu, którego konstrukcja opiera się na konstrukcji optycznej opartej na wizjerze lustrzanki. Dzięki temu podczas fotografowania fotograf widzi w wizjerze dokładnie taki obraz, jaki pojawi się na zdjęciu.
Schemat działania lustrzanki jest następujący: strumień światła przechodzący przez obiektyw pada na lustro, od którego odbity pada na pryzmat pentagonalny. Po przejściu przez pryzmat pentagonalny światło wpada do okularu wizjera. W momencie fotografowania lustro podnosi się, zasłaniając wizjer. Jednocześnie migawka podnosi się na czas naświetlania, zasłaniając matrycę.
Dodatkowo w korpusie lustrzanki zamontowane są czujniki ostrości, na które pada strumień świetlny odbity od dodatkowego lustra.
Lustrzanki mają szereg zalet i wad związanych z ich konstrukcją. Jedną z głównych wad jest koszt lustrzanek cyfrowych. Jest dość wysoki ze względu na złożoność procesu produkcji aparatu. Ponadto, ze względu na złożoność konstrukcji i obecność ruchomych części mechanicznych, zmniejsza się niezawodność aparatu. Obecność pryzmatu pentagonalnego i lustra sprawia, że konieczne jest wykonanie dość masywnego ciała, co nie zawsze jest wygodne. Jednak duży korpus pozwala na większą kontrolę i jest wygodniejszy do trzymania w dłoni.
Do zalet lustrzanek jednoobiektywowych należy przede wszystkim jakość zdjęć. Uzyskuje się to dzięki temu, że w lustrzankach zainstalowano wielkogabarytowe matryce, które umożliwiają fotografowanie z dużą czułością. Inne zalety to możliwość zmiany obiektywu, łatwość celowania oraz duża szybkość i dokładność ustawiania ostrości, a także rozbudowane opcje ręcznej regulacji w celu uzyskania najlepszej jakości obrazu.
