Zadanie przebudowy dźwięku powstaje w praktyce koncertowej realizatora dźwięku i realizatora dźwięku. A jeśli np. na postoju (czyli na własnej scenie) dźwięk jest raz przebudowywany, a potem tylko poprawiany, to na trasie za każdym razem trzeba odbudowywać od nowa. Wszystko oczywiście zależy od odbiorców, ale w takich przypadkach istnieje dość stabilny algorytm - „raz-dwa-trzy-cztery”.
Instrukcje
Krok 1
Sprawdzenie dostępności sprzętu dostępnego w dziale nagłośnienia tej sali - "czas". Sprawdź listę wymaganego wyposażenia: mikser, mikrofony, komutacja, przedwzmacniacze, wzmacniacze wyjściowe, systemy akustyczne (portal, satelity, subwoofer), korektor, procesor efektów, kompresor/limiter, odtwarzacz MD-CD (lub komputer z wyjściem).
Krok 2
Wspólnie z lokalnym inżynierem dźwięku zdecyduj, czy pracujesz z „lokalnej” konsoli (miksera), czy z własnej, czy z własnej przez lokalną, w zależności od komutacji zainstalowanej na scenie - to jest „dwa”. Z reguły niewielu zabiera ze sobą wzmacniacze wyjściowe i głośniki; jeśli jesteś jednym z tych nielicznych, to generalna zasada brzmi: akustyka i mikrofony - tylko własne (jeśli nie wystarczy - uzupełniamy o lokalne). W takim przypadku pracujesz z pilota. Również z własnego - ale wydającego dźwięk poprzez lokalny - pracujesz w przypadku specyficznych warunków (na przykład mamy konsolę cyfrową z zestawem złożonych presetów). We wszystkich innych przypadkach lepiej jest pracować przez konsolę lokalną, w razie potrzeby uzupełniając zestaw istniejących procesorów o własne.
Krok 3
Ustaw mikrofony, instrumenty na scenie, podłącz przewody, podłącz - to są „trzy”. Sprawdź, czy wszystko działa.
Krok 4
Właściwe strojenie, czyli „kontrola dźwięku”, następuje bezpośrednio przed występem – „cztery”. Twoim celem jest maksymalna zrozumiałość dźwięku przy optymalnej gęstości. Najpierw ustaw ogólny obraz akustyczny: ustaw poziomy dźwięku, panoramę, pogłos. Solista, jeśli jest sam, umieszcza się w centrum panoramy, jeśli jest ich kilku, rozsuń go w prawo i w lewo. Podstawa stereo akompaniamentu (jeśli występuje) jest na ogół naświetlona nie więcej niż 70 stopni, jeśli nie ma solistów, to do 90-100. Sprawdź ogólny pogłos na najgłośniejszym dźwięku - powinno być schludne echo, które nie niszczy zrozumiałości. Określ zakres dynamiki (różnicę między najgłośniejszym i najcichszym dźwiękiem), w zależności od tego ustaw kompresję. Po tym pozostajesz z subtelnymi, "artystycznymi" ustawieniami. Wyrównaj najjaśniejsze tony głosu i instrumentów solisty. Możesz ostrożnie dodać pogłos do poszczególnych kanałów, dwukrotnie sprawdzić ogólny obraz z najgłośniejszym i najcichszym dźwiękiem. Sprawdź słyszalność w monitorach: osobno z solistą, osobno z akompaniamentem, dla wszystkich razem. Ustaw dokładne poziomy głośności i efektów, które chcesz. Zapytaj muzyków, czy wszystko dobrze brzmi. Jeśli tak, zadeklaruj „done” i wycisz wszystkie działające kanały na konsoli. Od tego momentu sprzęt nie jest odłączany od sieci do końca koncertu. Kiedy artyści wchodzą na scenę i podnoszą instrumenty, w odpowiednim momencie wycisza się i rozpoczyna się koncert.
