Lee Strasberg – założyciel Teatralnego Instytutu Kształcenia Zawodowego Aktorów, reżyser. Wśród uczniów Strasberga jest kilkadziesiąt światowych osobistości.
W każdym hollywoodzkim studiu pracują zwolennicy metodologii zaproponowanej przez Strasberga, a część jego fanów przekazuje samej młodzieży doświadczenia zdobyte od mistrza.
Autor zaawansowanej techniki
Maestro urodził się w 1901 r. w Bułdanowie w obwodzie tarnopolskim 17 listopada.
Wraz z dzieckiem rodzice przyszłej słynnej postaci przenieśli się do Stanów Zjednoczonych.
Jego kariera artystyczna rozpoczęła się od dwudziestu lat kompletnego fiaska na scenie. A do 1925 teatr całkowicie pochłonął młodego człowieka.
Czas rozwoju Strasberga jako reżysera to rok 1931. Założył twórczą Grupę Teatralną. Po dekadzie eksperymentalny teatr został zamknięty, ale stał się najciekawszym przeżyciem na amerykańskiej scenie.
Jednocześnie Lee zaczął uczyć umiejętności artystycznych, nazywając szkołę „Studio Aktorskim”.
W 1952 roku został szefem nowej instytucji i jako podstawę szkolenia przyjął system stanisławski.
Przed jego pojawieniem się aktorzy nie wiedzieli, jaki jest wewnętrzny nastrój, co zapewniało naturalność gry. Nowa organizacja od razu zyskała popularność wśród kreatywnych ludzi.
Wyszkolono w nim wielu znanych aktorów, którzy później stali się gwiazdami pierwszej wielkości.
Wśród nich są Marlon Brando, Dustin Hoffman, Robert De Niro, Paul Newman, Marilyn Monroe, Al Pacino i Jane Fonda.
W 1966 roku Strasberg w Los Angeles stworzył „Zachodnie Studio Aktorskie”.
Trzy lata później założył pod własnym nazwiskiem Instytut Sztuki Teatralnej.
Innowacyjne nauczanie
Maestro zagrał aktora w konkretnym obrazie. W ten sposób nauczył się wyczuwać role od środka, próbował zrozumieć, jakie są uczucia artysty na obrazie.
Za swoją pracę w filmie Francisa Coppoli „Ojciec chrzestny” Strasberg był nominowany do najbardziej prestiżowych nagród filmowych. Świetnie zagrał drugoplanową postać.
Jednak całą uwagę mistrza zawsze poświęcano jego instytucie. Od początku otwarcia działalność placówki oświatowej ograniczała niewielka grupa uczniów. Bardzo niewielu przeszło niezwykle trudną selekcję. Szczęśliwcy, którzy otrzymali prawo do uczestniczenia w wykładach, nie mogli się równać z ogromną liczbą osób pragnących zająć miejsce wśród upragnionej publiczności.
Wybór był niezwykle drobiazgowy. Tak więc Hoffman musiał przesłuchać sześć razy, Nicholson pięć, a wielu musiało odejść całkowicie rozczarowanych.
Martin Landau i Steve McQueen otrzymali dwa pożądane wakaty, wybierając spośród czterech tysięcy kandydatów.
Nagrody mistrzowskie
Strasberg poświęcił dużo czasu teatrom na Broadwayu. Bardzo szybko stał się najpopularniejszym reżyserem teatralnym. W 1964 Lee pokazał swoją ostatnią pracę na podstawie Trzech sióstr Czechowa.
Jako motyw przewodni autor wybrał rozczarowanie wszystkich i we wszystkim, narastanie melancholii, atmosferę beznadziei i dekadencji. Rosyjska postać z łatwością poradziła sobie z takimi emocjami.
Ale Strasbergowi było ciężko. Musiał nauczyć go być smutnym, jak rosyjscy wykonawcy, uśmiechnięci Amerykanie. Jednak kreatywność otrzymała wysokie noty. Praca zakończyła się sukcesem.
W 1974 roku Al Pacino, który na ekranie w Ojcu chrzestnym wcielił się w jedną z kluczowych postaci Michaela Carleone, zaprosił mistrza do pracy nad sequelem.
Rola, którą otrzymał zauważalną, choć drugorzędną. Mistrzyni została za nią nagrodzona Złotym Globem i Oscarem. Strasberg został przydzielony w 1979 roku do roli Sama Kirklanda w Justice for All, w którym zagrał także Al Pacino.
Mistrz sprowadził wszystkie sprawdzone w praktyce i zasłynął na całym świecie zasady nauczania mistrzostwa do nieustannej improwizacji i treningu oraz rzetelności pamięci emocjonalnej.
Wielcy uczniowie wielkiego nauczyciela
Dzięki zastosowaniu takich technik artysta może w nieskończoność poszerzać własne możliwości, stając się generalistą.
Metoda pracy Lee opierała się głównie na zasadach rosyjskiej sztuki teatralnej. Udało mu się rozwinąć głęboki dramat ufundowany przez Stanisławskiego.
Oryginalne metody pomogły Strasbergowi zadomowić się w szczególnej niszy sztuki dramatycznej, która wcześniej nie istniała w Ameryce, zajmując pierwsze miejsce. Praktyczne metody mistrza są obecnie stale poszukiwane.
Nauczycielka przez cały czas szkoliła aktorów zaliczanych do dwudziestu największych gwiazd Hollywood. Jeśli postać oferowana mistrzowi w pełni odpowiadała fabule, mistrz zgodził się działać sam.
Od 1937 do 1979 był Willie w Szklance wody, sądzony na obrazie Haitmana Rotha w Ojcu chrzestnym 2, był żandarmem z Trzeciego człowieka, Seighton w Makbecie.
Jej debiutancka rola w Szklance wody nie miała wpływu na jej karierę artystyczną. Okazało się, że jest zbyt mikroskopijny.
Mistrz reinkarnował się jako sierżant Foster podczas Długiego dnia, stał się Gemanem Kaplanem w Przełęczy Kassandry.
W "Justice for All" wcielił się w Sama Kirklanda, w "The Promenade" stał się Davidem Rosenem, a dla "Nice to Leave" przekształcił się w Williego.
Życie prywatne
W 1926 roku reżyser poślubił Norę Krechean. Nowożeńcy nie mieszkali razem długo. Żona zmarła trzy lata później.
Kolejną ukochaną maestro była aktorka dramatyczna i nauczyciel Paulo Miller.
Ale ta rodzina też nie przetrwała długo. Żona wyjechała przedwcześnie, pozostawiając córkę i syna mężowi w 1966 roku.
Suzanne została aktorką, a John nauczycielem aktorstwa.
Ostatnią żoną Strasberga była Anna Mizrahi. Żona okazała się o cztery dekady młodsza od męża. Dała Lee dwóch synów, Edama i Davida.
Gwiazda kina Marilyn Monroe odegrała znaczącą rolę w życiu wielkiego mistrza. Żyli w przyjaznych stosunkach przez wiele lat.
Po tragicznym wyjeździe aktorka zostawiła swoje osobiste notatki i pamiętniki przyjaciółce i nauczycielce.
Mistrz zmarł 17 lutego 1982 r. na atak serca. Dzień wcześniej wielka postać została wprowadzona do Galerii Sław Amerykańskiego Teatru Sław.
