Karl Hess, z domu Karl Hess III, to amerykański autor przemówień i pisarz, na podstawie którego nakręcono wiele filmów dokumentalnych. Przez lata próbował wielu zawodów: był filozofem politycznym, redaktorem, spawaczem, motocyklistą, agentem podatkowym i działaczem libertariańskim. Opowiadał się za ograniczaniem sił prawicowych, wzmacnianiem i odnawianiem sił lewicowych oraz anarchizmem wolnorynkowym.
Biografia
Karl Hess III urodził się 25 maja 1923 roku w Waszyngtonie. Jako dziecko przeprowadził się z rodzicami na Filipiny. Ojciec i matka Karla byli pochodzenia niemieckiego i hiszpańskiego. Kiedy jej matka odkryła niewierność ojca, rozwiodła się z bogatym mężem i wróciła z Karlem do Waszyngtonu. Odmówiwszy alimentów, sama dostała pracę jako operator telefoniczny i wychowała syna przy niezwykle skromnym budżecie.
Matka Karla zachęcała do ciekawości i bezpośredniego uczenia się. Zmusiła Karla do wymyślenia pewnych zajęć lub czytania. W rezultacie Karl i jego matka zaczęli wierzyć, że edukacja publiczna to strata czasu. Chłopiec rzadko uczęszczał do szkoły, a żeby uniknąć nadzoru, zapisał się do każdej szkoły podstawowej w mieście, z każdej stopniowo porzucając. Dzięki temu władze nie mogły dokładnie wiedzieć, do której szkoły miał uczęszczać Karl. Jednocześnie Karl bywał bywalcem bibliotek i wszystko, co czytał, z łatwością stanowiło podstawę jego osobistej filozofii.
W młodości Karl lubił strzelać, szermierkę i grać w tenisa, później do tych hobby został dodany biznes zbrojeniowy.
Na początku II wojny światowej Karl Hess zaciągnął się do Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, ale został zwolniony w 1942 r. po tym, jak zaraził się malarią na Filipinach.
Zmarł 22 kwietnia 1994 roku.
Kariera
Karl Hess oficjalnie zrezygnował w wieku 15 lat, kiedy dołączył do komentatora wiadomości i pracował jako redaktor wiadomości w systemie wzajemnej transmisji. W wieku 18 lat Karl dorósł w służbie i objął stanowisko zastępcy redaktora miejskiego The Washington Daily News.
Później został redaktorem Newsweeka i The Fisheman. Pracował jako pisarz sztabowy, a czasem jako wolny strzelec dla wielu czasopism antykomunistycznych. W latach 50. pracował dla Chamion Papers and Fibre. W tym czasie zaczął wykazywać zaniepokojenie faktem, że ludzie z kierowniczej części świata korporacyjnego coraz bardziej interesują się karierą osobistą niż dobrą pracą. W Chamionie kierownictwo zachęcało pracowników do angażowania się w konserwatywne polityki w najlepszym interesie firmy. Karl spotkał się z senatorem Arizony Barrym Goldwaterem i innymi prominentnymi republikanami i po cichu sam stał się przekonanym republikaninem.
Jako dziecko Hess był pobożnym katolikiem, ale kiedy w wieku 15 lat musiał tymczasowo pracować jako koroner, nabrał przekonania, że ludzie są po prostu stworzeni z krwi i kości i nie ma życia pozagrobowego. Potem przestał chodzić do kościoła i został ateistą. Wiele lat później wrócił do kościoła, ale tylko dlatego, że wielu jego kolegów z American Enterprise Institute, w którym wówczas pracował, również uczęszczało do kościoła. Jednak uczestnictwo w spotkaniach kościelnych tylko wzmocniło ateizm Karola. A kiedy przyprowadził na nabożeństwo swojego synka, nagle poczuł się zniesmaczony faktem, że zabiera dziecko do instytucji, którą sam odrzucił.
Kariera polityczna
Hess był pisarzem programowym dla Partii Republikańskiej w wyborach w 1960 i 1964 roku i ściśle współpracował z Barrym Goldwaterem. Goldwater był konserwatystą ze znaczącymi poglądami libertariańskimi. Hess pracował pod nim jako autor przemówień, studiował politykę i ideologię. To Hess stał się autorem hasła Goldwatera: „Ekstremizm w obronie wolności nie jest występkiem; umiar w dążeniu do sprawiedliwości nie jest cnotą.”Później jednak okazało się, że był to tylko parafrazowany fragment z Cycerona.
Po kampanii prezydenckiej w 1964 roku, kiedy Lyndon Johnson pokonał Goldwatera, Hess rozczarował się polityką i stał się radykałem. Jak wielu innych przegranych Republikanów, Hess czuł się jak outsider i odmówił udziału w wielkiej polityce.
W 1965 roku Karl został motocyklistą. Konieczność okresowej naprawy motocykla spowodowała, że ukończył Bell Vocational School jako spawacz. Zawód dał mu możliwość sprzedania swoich umiejętności, a partnerstwo handlowe z koleżanką Hessą Bell doprowadziło do powstania firmy rzeźbiarskiej w metalu.
W tym samym czasie Hess rozwodzi się z pierwszą żoną, publicznie krytykuje wielki biznes, amerykańską hipokryzję i ambicje kompleksu wojskowo-przemysłowego. Dołącza do Studentów na rzecz Demokratycznego Społeczeństwa, współpracuje z Partią Czarnych Panter, protestuje przeciwko wojnie w Wietnamie.
W odwecie za wsparcie przegranego kandydata Hess został skontrolowany przez Internal Revenue Service. W odpowiedzi na ten czek Karl obiecał na piśmie, że nigdy więcej nie zapłaci podatków. W odpowiedzi Służba zajęła cały majątek Hessa i 100% jego zarobków. Karl był zmuszony utrzymywać się z pieniędzy żony i wymieniać swoje umiejętności spawalnicze na towary i usługi barterowe.
W 1968 roku Richard Nixon został prezydentem Stanów Zjednoczonych, a Barry Goldwater został mianowany młodszym senatorem Arizony. Hess nadal pracował dla Goldwatera jako autor przemówień osobistych i komunikował się z nim osobiście. Przekonał Goldwatera o potrzebie zniesienia służby wojskowej w Stanach Zjednoczonych, ale Goldwater nie sprzeciwiał się Nixonowi, a Hess, który mocno go nienawidził, nie mógł pogodzić się z tym pomysłem. Pomimo faktu, że Nixon wciąż odwołał pobór do wojska, Hess na zawsze pokłócił się z Goldwaterem.
Za radą swojego przyjaciela Murraya Rothbarda Hess zainteresował się pracą amerykańskich anarchistów. A w pracach Emmy Goldman znalazł wszystko, na co liczył i co tak bardzo kochał.
Od 1969 do 1971 pracował jako redaktor Forum Libertariańskiego ze swoim przyjacielem Rothbardem. W tym samym czasie Hess dołącza do innych anarchistów: Roberta Lefebvre'a, Dany Rohrabacher, Samuela Edwarda Konkina III i Karla Oglesby'ego, byłego przywódcy Studentów na rzecz Demokratycznego Społeczeństwa. Przemawiając na licznych konferencjach, Hess był zaangażowany w narodziny ruchu libertariańskiego.
Chcąc zjednoczyć prawicowych i lewicowych libertarian, wstępuje do Partii Robotników Przemysłowych Światowej Partii Robotniczej, a także powraca do Studentów na rzecz Społeczeństwa Demokratycznego.
W 1971 r. utworzono Partię Libertariańską Stanów Zjednoczonych, a w 1980 r. dołączył do niej Hess. Od 1986 do 1990 był redaktorem jej gazety partyjnej.
Film o Karlu Hessie
Karl Hess: Towards Freedom to krótkometrażowy film dokumentalny z 1980 roku. Film został nakręcony na korytarzach Uniwersytetu Bostońskiego oraz Szkoły Programowania i Telewizji Filmowej przez reżyserów Rolanda Hale'a i Petera Ladu. Kilku uczniów i nauczycieli wystąpiło w roli aktorów. Zagrał sam Carl Hess.
W 1981 roku film zdobył Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego. Film otrzymał także nagrodę Maya Dern na Uniwersytecie Bostońskim, Focus Award na Festiwalu Filmów Studenckich, Studencką Nagrodę Filmową AMPAS, Nagrodę Złotego Orła oraz Nagrodę Gubernatora Massachusetts.
