Wśród klasycznych rodzajów sztuk walki wyróżnia się siłowanie na rękę, będące najbardziej ludzkim i inteligentnym sposobem wrestlingu. Jednak mimo spokoju, każdy mecz to tak naprawdę zacięta walka, w której równie ważną rolę odgrywa zarówno siła, jak i znajomość technicznych aspektów sportu.
Instrukcje
Krok 1
Siłowanie się na rękę wiąże się ze statycznymi obciążeniami zewnętrznymi. Oznacza to, że trening powinien odbywać się na siłowni, ze sztangą i odpowiednim sprzętem. Znacznie mniej przydatne okazują się ćwiczenia na nierównych drążkach i poprzeczce. Ponadto ćwiczenia powinny być wykonywane nie na „liczbie zestawów” (na przykład 5 zestawów po 15 wyciśnięć sztangi), ale wręcz przeciwnie, z naciskiem na jakość i przyrost masy ciała (3 zestawy po 10 wyciśnięć, ale z więcej wagi). Zwróć szczególną uwagę na ćwiczenia statyczne – tj. te, które są wykonywane nie przez powtórzenia, ale przez „zanikanie w jednej pozie”. To obciążenie jest najbliższe rzeczywistemu.
Krok 2
Wybierz swoją taktykę. Tak naprawdę w armwrestlingu są dwie pozycje: agresywna i defensywna. Pierwsza oznacza narzucenie wrogowi własnej taktyki, druga - rezygnację z inicjatywy na początkowym etapie, aby śledzić zachowanie wroga. Oczywiście obie pozycje mają zarówno plusy, jak i minusy.
Krok 3
Na początkowym etapie postaraj się zająć stabilną pozycję. Pomyśl o fizyce w liceum w siódmej klasie: im mniejsza dźwignia (w tym przypadku twoja ręka), tym trudniej nią poruszyć. Zbliż się do stołu i zegnij łokieć, zbliżając ramię do ramienia zapaśniczego.
Krok 4
Atakuj, jeśli chcesz przejąć inicjatywę. Można to zrobić na kilka sposobów: „góra” (pędzlem naciskasz na przeciwnika z góry), „z boku” (odwróć dłoń do siebie, kierując ruch na klatkę piersiową – ta płaszczyzna jest wygodniejsza do nakładania siła) i „szarpnięcie” (analogicznie do ataku „góra”, ale znacznie ostrzejszy).
Krok 5
Nie możesz zaatakować od razu, ale poczekaj chwilę. Z pewnością przeciwnik będzie próbował przejąć proponowaną przewagę, ale jego presja nie może trwać zbyt długo - poświęć chwilę i kontratakuj. Ta taktyka jest odpowiednia dla nieznanego ci przeciwnika (pozwala ocenić możliwości) oraz dla silniejszego: pozycja defensywna jest stabilniejsza, a atakujący znacznie szybciej się wyczerpuje.
