Wiersze Aleksandra Błoka znane są na całym świecie. Jego prace pełne są głębokiego znaczenia i symboliki. Wielu z nas nawet nie podejrzewa, że słynny wiersz „Dwanaście” pojawił się dzięki talentowi A. Błoka. Żyjąc na przełomie dwóch wieków stał się symbolem tamtych czasów, nie opuszczając kraju po rewolucji.
Działający na przełomie XIX i XX wieku Aleksander Błok przeszedł do historii jako największy poeta i dramaturg. Uważany jest za jednego z najjaśniejszych przedstawicieli rosyjskiego symbolizmu. Ten kierunek miał poważny wpływ na dalszy rozwój literatury nie tylko rosyjskiej, ale i światowej. Jego wiersze znane są na całym świecie, a losy poety z pewnością wiążą się z Rosją, jej duszą.
Pierwszy werset. Pierwsza kolekcja
Pierwsze wiersze Bloka urodziły się w wieku pięciu lat. Dla wszystkich wokół niego było jasne, że dorastał niezwykły chłopiec, który miał umiejętność poezji. Ponieważ rodzina pochodziła z klasy wyższej, mały Aleksander studiował nauki z dobrymi nauczycielami, miał dobre maniery. Na jego twórczość niewątpliwie wpłynęły studia na uniwersytecie w Petersburgu. Jest absolwentem Wydziału Historyczno-Filologicznego. To na uniwersytecie Aleksander Błok uzależnił się od kultury i sztuki. Ćwiczył aktorstwo, marząc o lśnieniu na scenie. Podobno dlatego jego wiersze są nasycone szeregiem uczuć, zabarwionych różnymi emocjami.
Aleksander Blok był wybitną postacią swoich czasów, z dobrej rodziny. To pozwoliło mu poślubić córkę słynnego naukowca Mendelejewa. To właśnie młoda żona zainspirowała młodego Aleksandra, pełnego nadziei i marzeń, do napisania i wydania zbioru Wiersze o Pięknej Pani.
Od tekstów do globalnych tematów społecznościowych
Ale życie to nie tylko miłość i marzenia. Rewolucja, której centrum był Petersburg, znalazła odzwierciedlenie w przyszłej twórczości młodego poety. Tym wydarzeniom poświęcony był znany wielu współczesnym wiersz „Dwunastu”. Uważana jest za jedną z najlepszych w całej historii literatury.
Niestety Blok zmarł za wcześnie. Nie wyemigrował z kraju, wbrew prognozom, został tutaj, żyjąc i pracując w świecie pełnym biedy i chorób. Życie w takich warunkach doprowadziło do manifestacji w wierszach poety charakteru społecznego.
Współcześni uczeni identyfikują kilka trendów w poezji Bloka. Najwcześniejsze prace zaliczane są do żywej symboliki. Po rewolucji 1905 roku w jego wierszach pojawia się więcej tematów społecznych. Są też utwory liryczne. On, jak prawdziwy poeta, nie mógł żyć bez miłości. Ale Bloka coraz bardziej przyciągają myśli o losie całej ludzkości. Doświadczając tragedii związanej z życiem zwykłych ludzi, poeta tworzy „Różę i krzyż”, „Odwet”.
To pióro Aleksandra Błoka wydobyło znane wiersze „Noc, ulica, latarnia, apteka”, które uwielbiają powtarzać nawet we współczesnych reklamach.
