Indie są światowym liderem pod względem liczby, ale nie jakości produkowanych filmów. Wielu widzom fraza „filmy indyjskie” kojarzy się z naiwnymi opowieściami o miłości i pokrewieństwie, schematycznym systemie postaci, pieśniach, tańcach i walkach, co z pewnością ukształtuje fabułę. Jednak oprócz filmów przeznaczonych dla niepozornego widza, Indie mają też prawdziwe poważne kino, które należy odróżnić od wytworów kultury popularnej.
Instrukcje
Krok 1
Skoncentruj się na klasyce. W Indiach, jak w każdym innym kraju, są filmy, które w pewnym okresie stały się ikoną kina. Ich jakość została potwierdzona przez wielu widzów na całym świecie i jest sprawdzona w czasie. A więc okres lat 40. - 60. XX wieku. Krytycy filmowi nazywają złoty wiek kina indyjskiego, naznaczony publikacją takich filmów jak „Pragnienie” i „Papierowe kwiaty” Guru Dutta, „Tramp”, „Lord 420”, „Sangam” Raja Kapoora itp. melodramatywność fabuły i cechy produkcji muzycznej, ale wyróżnia je wysoki poziom, na którym jest to zrobione - pod względem formy i ostro społeczny dźwięk, reprezentowany przez szerokość poglądów na stosunki społeczne - pod względem zawartość. W tym samym czasie pojawiły się epickie arcydzieła „Mother India” Mehbuba Khana, „The Great Mogul” K. Asifa. Twórczość reżyserów Kamal Amrohi, Vijay Bhatta, Bimal Roy należą do złotego wieku kina indyjskiego, nie tylko datą powstania, ale także profesjonalizmem ich twórców, różnorodnością tematów oraz związkiem z kulturą i sztuką Indii.
Krok 2
Zwróć uwagę na obrazy należące do kategorii kina „nietradycyjnego”. Ta gałąź indyjskiego przemysłu filmowego zaczęła się kształtować w tych samych latach 40. - 60., równolegle z pracą reżyserów, którzy odnieśli duży sukces komercyjny i nadal istnieje. Jej główną cechą jest orientacja na intelektualnego widza, stawianie nurtujących go pytań: jedność narodowa, pozycja kobiet w społeczeństwie, destrukcja tradycyjnej struktury rodzinnej, walka starego z nowym w różnych przejawach. Bez względu na czas wszyscy przedstawiciele kina nietradycyjnego, czy też, jak to się nazywa, kina równoległego, widzą swoje zadanie w wydobyciu kina indyjskiego z impasu, a samo kino jest w artystycznej refleksji nad palącymi problemami i nie w ucieczce od rzeczywistości.
Krok 3
Śledź swój udział w festiwalach filmowych. Udział w międzynarodowym festiwalu filmowym, a tym bardziej prestiżowa nagroda filmowa, jest uniwersalnym wyznacznikiem. O tym, że kino indyjskie jest w stanie wyjść poza granice kraju i nie tylko odnosić sukcesy z widzami z innych krajów, ale także zyskać uznanie profesjonalistów, świadczą przykłady z przeszłości: nominacja do Oscara dla Matki Indii przez Mehbub Khan, Grand Prix pierwszego Festiwalu Filmowego w Cannes z filmem „Miasto w dolinie” Chetana Ananda, „Złoty lew” Festiwalu Filmowego w Wenecji – „Niezwyciężony” Satyajita Rai – i teraźniejszość: na niedawno 65. Festiwal Filmowy w Cannes pokazano 5 filmów przywiezionych z Indii. Indyjskie filmy wkraczające na scenę międzynarodową są często pod wpływem Zachodu w ich dążeniu do współczesności. Jednocześnie udaje im się zachować oryginalność, czystość, wzniosłe wyobrażenia o wartościach życiowych, które nie tylko sprawiają, że są kochane i zrozumiałe w wielu krajach, ale z kolei pozwalają wywierać pewien wpływ na światowe kino.
