George O'Brien to amerykański aktor filmowy, gwiazda kina niemego i dźwiękowego z lat 30-tych. Najsłynniejszym dziełem filmowym O'Briena była główna rola w filmie z 1927 roku Wschód słońca: Pieśń dwóch mężczyzn w reżyserii Murnaua.
Biografia
George O'Brien urodził się 19 kwietnia 1899 roku w San Francisco w Kalifornii. Oprócz niego rodzina miała jeszcze dwoje dzieci: jego młodszego brata Daniela George'a i Margaret Donahue O'Brien. Jego ojciec, Dan O'Brien, był szefem policji miasta San Francisco i zasłynął z tego, że we wrześniu 1921 r. podczas kontrowersyjnej imprezy zorganizowanej przez Arbuckle doprowadził do aresztowania notorycznego gangstera Roscoe „Grubasa” Arbuckle'a. Po przejściu na emeryturę z policji, Dan O'Brien objął stanowisko dyrektora penologii w Kalifornii.
Podczas I wojny światowej w 1917 roku George O'Brien wstąpił do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i służył na okręcie podwodnym. Podczas bitwy O'Brien wyróżnił się usuwając wielu rannych Marines z pola bitwy i za to został odznaczony Medalem Odwagi. Po zakończeniu wojny O'Brien poważnie zajął się boksem i wkrótce został mistrzem wagi półciężkiej Floty Pacyfiku.
Podczas II wojny światowej O'Brien ponownie zaciągnął się do Marynarki Wojennej USA i służył we Flocie Pacyfiku jako instruktor lądowania. Był wielokrotnie nagradzany i ukończył wojnę jako oficer. Po wojnie kontynuował służbę wojskową w Rezerwie Marynarki Wojennej USA i przeszedł na emeryturę dopiero w 1962 r. w stopniu admirała.
Kariera
W wieku 20 lat O'Brien przybył na podbój Hollywood. Początkowo chciał zostać operatorem i udało mu się dostać pracę jako asystent operatora u Toma Meeksa i Bucka Jonesa.
O'Brien rozpoczął karierę aktorską, wykonując kilka różnych ról i pracując jako kaskader. Najwcześniejszą znaną rolą O'Briena był dramat reżyserski George'a Melforda z 1922 roku Lady Moran Letty. Ten film stał się najbardziej znanym filmem z udziałem Rudolpha Valentino.
W 1924 roku O'Brienowi udało się zdobyć swoją pierwszą główną rolę w dramacie Człowiek, który wrócił. Jego współgwiazdą w filmie była angielska aktorka Dorothy McKale, która również zagrała na ekranie.
W tym samym roku słynny reżyser John Ford zaprosił O'Briena do roli w filmie „Iron Horse” z aktorką Madge Bellamy. Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków i widzów oraz zarobił wysoką kasę, więc Ford przedłużył kontrakt z O'Brienem na kolejne 9 filmów.
W 1927 roku O'Brien zagrał u boku reżysera Murnaua w Sunrise: A Song of Two Men, u boku aktorki Janet Gaynor. Ten film zdobył trzy Oscary i stał się najsłynniejszym filmem z O'Brienem w roli tytułowej.
W tym samym 1927 roku O'Brien zagrał główną rolę w Nowym Jorku w epickim dramacie „East side, West side”.
O'Brien spędził resztę lat dwudziestych jako niezwykle popularny aktor filmowy, często zapraszany do roli w filmach akcji i przygodowych. Był połączony z najpopularniejszymi aktorkami tamtych czasów: Almą Rubens, Anitą Stewart, Dolores Costello, Madge Bellamy, Janet Gaynor i Olive Borden. O'Brien miał nawet romantyczny związek z tym ostatnim w latach dwudziestych.
Wraz z nadejściem filmów dźwiękowych O'Brien specjalizował się w czołowych rolach zachodnich i rzadko był kręcony poza tym gatunkiem. W latach 30. O'Brien był wymieniany jako gwiazda Hollywood. Westerny z jego udziałem konsekwentnie plasują się w pierwszej dziesiątce w kasie. Niemal zawsze grał w siodle swojego ukochanego konia o imieniu Mike.
Po zakończeniu II wojny światowej George O'Brien nadal utrzymywał przyjazne stosunki ze swoim byłym mentorem Johnem Fordem i od czasu do czasu występował w jego filmach. Były to Fort Apache, Nosiła żółtą wstążkę i Jesień w Cheyenne.
Ostatnia ważna rola O'Briena była w filmie The Golden Raiders z 1951 roku oraz w filmie komediowym Three Puppets z tego samego roku.
Podczas służby w US Naval Reserve, O'Brien ukończył projekt dla Departamentu Obrony w ramach programu People to People prezydenta Eisenhowera. Projekt był serią filmów mających na celu poinformowanie personelu wojskowego o specyfice służby w różnych krajach azjatyckich.
O'Brien służył jako główny oficer projektu. Jeden z serii filmów o Korei wyreżyserował stary przyjaciel George'a, John Ford. Dwa inne filmy o Formozie (Tajwanie) i Filipinach wyreżyserowali inni reżyserzy.
W 1976 roku O'Brien otrzymał nagrodę Western Heritage Award za wybitną karierę jako bohater westernu.
Życie osobiste
W latach dwudziestych O'Brien przez wiele lat spotykał się z amerykańską aktorką filmową Olive Borden. Wielu myślało, że w końcu się pobiorą, ale z jakiegoś powodu zakończyli swój związek. Prawdopodobnie ze względu na fakt, że krewni O'Briena nie aprobowali Olive Borden.
15 lipca 1933 George O'Brien poślubił inną aktorkę filmową - Margaret Churchill. Jego żona urodziła mu syna, który nazywał się Brian, ale zmarł niespodziewanie 10 dni po urodzeniu. Drugim dzieckiem tego małżeństwa była córka Orina O'Briena, trzecim - synem Darcy O'Briena.
Następnie Orin O'Brien został słynnym kontrabasistą Filharmonii Nowojorskiej. Darcy O'Brien został odnoszącym sukcesy pisarzem i profesorem college'u.
George rozwiódł się z żoną Margaritą w 1948 roku.
W 1981 roku O'Brien doznał udaru i pozostał przykuty do łóżka do końca życia. Po czterech latach tego istnienia zmarł 4 września 1985 roku w Broken Arrow w stanie Oklahoma.
Za swój wkład w przemysł filmowy George O'Brien został uhonorowany osobistą gwiazdą w Hollywood Walk of Fame. Jego gwiazda znajduje się na 6201 Hollywood Boulevard w Los Angeles w Kalifornii.
