Nazwisko słynnego niemieckiego zoologa, weterynarza, pisarza, podróżnika, prezentera telewizyjnego i reżysera Bernharda Grzimka jest powszechnie znane nie tylko w kręgach ludzi związanych z biologią. Jego wspaniałe książki o zwierzętach, ich zachowaniu i relacjach są kochane i czytane na całym świecie.
Biografia
Bernhard Grzimek urodził się na Śląsku w kwietniu 1909 roku. W dużej rodzinie był szóstym dzieckiem. Jego ojciec był prawnikiem i zmarł, gdy chłopiec miał zaledwie trzy lata. Rodzina pozostawiona bez żywiciela rodziny z trudem wiązała koniec z końcem, dzieci od najmłodszych lat uczyły się, czym jest potrzeba i głód, co z pewnością odegrało rolę w ukształtowaniu się osobowości Grzimka. Przez całe życie był po stronie uciśnionych, słabych i pokrzywdzonych.
Bernhard rozwinął swoją miłość do zwierząt we wczesnym dzieciństwie. Należy do tych szczęśliwych ludzi, których hobby stało się zawodem. Chęć opieki nad zwierzętami domowymi - kurczakami, królikami, kozami, ich leczenia, określiła jego przyszłą specjalność - lekarza weterynarii.
Młody człowiek studiował weterynarię w Lipsku, a następnie w Berlinie, jednocześnie zarabiając na fermie drobiu, aby zarobić na szkolenie. Po ukończeniu studiów Bernhard rozpoczął pracę w jednej z klinik weterynaryjnych w Berlinie, a następnie został zaproszony przez Ministerstwo Żywności do zbadania sposobów zwalczania chorób zakaźnych u drobiu. Bernhard zajmował się tą kwestią od kilku lat i obronił pracę doktorską.
Podczas studiów Bernhard poślubił Hildegardę Prüfer, która wkrótce urodziła dwóch synów. Ponadto w rodzinie Grzimków wychowywał się adoptowany syn.
Bernhard Grzimek zmarł w 1987 roku w wieku 77 lat. Pochowany obok syna Mikaela.
Kariera
W czasie II wojny światowej Grzimek pełnił trudną służbę lekarza weterynarii, jednocześnie prowadząc badania naukowe, podczas gdy poważnie interesował się zoopsychologią, badając zachowanie małp, koni, słoni.
Pod koniec wojny Bernhard objął stanowisko dyrektora frankfurckiego zoo. Miał do wykonania tytaniczne zadanie - podniesienie zoo z ruin. Teraz zoo we Frankfurcie jest jednym z najlepszych na świecie.
W 1960 roku Bernhard Grzimek otrzymał tytuł profesora na Uniwersytecie w Giessen, został mianowany prezesem Niemieckiego Związku Konserwatorskiego. Niejednokrotnie otrzymywał najwyższe nagrody, takie jak Złoty Medal Światowego Funduszu Ochrony Przyrody, Order Złotej Arki.
Grzimek większość życia spędził na podróżach. W afrykańskich parkach narodowych badał szlaki migracji zwierząt stadnych – było to konieczne do określenia granic rezerwatów, gdzie zwierzęta uciekły z niekontrolowanych strzelanin.
Jego droga wiodła teraz w indyjskiej dżungli, potem w górach Nepalu, w bezmiarze Australii, Nowej Zelandii, w południowoamerykańskiej dżungli, w krajach Europy. Bernhard Grzimek podróżował po całym świecie, badając faunę, idąc na pomoc wyginiętym gatunkom zwierząt. Niejednokrotnie przebywał w Związku Radzieckim.
Słynny zoolog, profesor Nikołaj Nikołajewicz Drozdow powiedział:
Życie osobiste
Bernhard Grzimek całe swoje życie poświęcił ochronie przyrody, w szczególności dzikich zwierząt Afryki. Naukowiec próbował zainspirować ludzi, że fauna kontynentu afrykańskiego pilnie potrzebuje ludzkiej ochrony, jeśli poglądy społeczeństwa na stosunek do przyrody nie zmienią się w najbliższej przyszłości, to w przyszłości wiele zwierząt można zobaczyć tylko w filmy i ogrody zoologiczne.
Profesor wypowiadał się przeciwko drapieżnym safari, gdzie bezmyślnie dla rozrywki strzelano do rzadkich zwierząt, przeciwko masowej eksterminacji zwierząt futerkowych, w szczególności szczeniąt fok kanadyjskich, z których żywcem zdzierano skóry. Grzimek zdołał wychować światową społeczność do ochrony zwierząt, nakręcił film dokumentalny o niesamowitym okrucieństwie kupców futer. Po pokazaniu filmu w telewizji do premiera Kanady wysłano tysiące gniewnych listów. Kuśnierze próbowali zaprzeczyć faktom, nawet poszli do sądu, ale sami zostali uznani za winnych. Bernhard Grzimek wygrał tę bitwę.
Śmierć ukochanego syna
Naukowiec niestrudzenie walczył o stworzenie nowych obszarów chronionych, rezerwatów, parków narodowych. Pomógł mu w tym jego syn Mikael. Podróżując z ojcem przez Serengeti, nakręcił dokument „Nie ma miejsca dla dzikich zwierząt”. Ojciec i syn, lecąc lekkim samolotem, dokonali rejestracji migrujących zwierząt. Podczas jednego z niezależnych lotów Mikael zmarł. Bernhard stracił ukochanego syna, przyjaciela, osobę podobnie myślącą, ale naukowiec znalazł siłę, by kontynuować pracę tak, jakby wciąż byli razem. Mikael został pochowany na skraju krateru Ngorongoro, gdzie pracował z ojcem. Na pomniku nagrobnym widnieje napis:
Książki i filmy
Grzimek jest autorem wielu artykułów i książek popularnonaukowych. Podróżując po świecie coraz bardziej przekonywał się, że ludzie czasami traktują biznes ochrony przyrody z przestępcą. Biorąc na siebie zadanie uświadomienia ludziom, że planeta Ziemia jest naszym jedynym domem i musi być chroniona, naukowiec nie ograniczał się do przedstawiania faktów. Bez względu na status społeczny starał się pociągnąć do odpowiedzialności tych, którzy masowo zanieczyszczają rzeki i morza, zagrażają rzadkim gatunkom fauny, a lasy zamieniają w nieużytki. Słowo profesora Grzimka nabrało wagi, słuchano go na całym świecie.
Razem z Mikaelem Bernhardem nakręcili film o zwierzętach w Afryce „The Serengeti Must Not Die” i wydali książkę pod tym samym tytułem.
Dzieła Grzimka ukazywały się w wielu krajach i cieszyły się dużym zainteresowaniem czytelników. Wiele z nich zostało przetłumaczonych na język rosyjski. Najsławniejszy:
- „Należą do wszystkich: walka o dziką przyrodę Afryki”,
- „Nasi mniejsi bracia”
- „Dzikie zwierzę i człowiek”,
- „Od kobry do niedźwiedzia grizzly”
- "Zwierzęta są blisko nas"
- „Zwierzęta to moje życie: 50 lat: wydarzenia i badania”.
Grzimek jest autorem wielu filmów popularnonaukowych. Współpracował z ojcem założycielem zoopsychologii Konradem Lorenzem i zoologiem Heini Hediger. Prowadził program „Miejsce dla dzikich zwierząt”, który w całości poświęcił ochronie przyrody.
Grzimek niejednokrotnie brał udział w takich programach telewizji radzieckiej jak "Filmowy Klub Podróżniczy", "W świecie zwierząt". Grzimek przyjaźnił się z Jurijem Senkiewiczem, Wasilijem Pieskowem, Nikołajem Drozdowem. Odwiedzając Związek Radziecki, Bernhard podziwiał, jak dobrze kraj ten radzi sobie z ochroną przyrody…
Legendarny dziennikarz WM Pieskow nazwał Grzimka humanistą z dużej litery. Naprawdę był prawdziwym bohaterem swoich czasów. Jego filmy i książki są znane i lubiane na całym świecie, w nich autor głosi jedność wszystkiego na Ziemi, uważa człowieka za część żywej natury i ostrzega przed niebezpieczeństwem ludzkiego egoizmu.
