Oleg Efremov to legendarny aktor, reżyser i założyciel Teatru Sovremennik. Legendarny był też jej magnetyczny wpływ na płeć żeńską. Niestety trzy małżeństwa i wiele powieści nie przyniosło utalentowanemu artyście osobistego szczęścia. Przyjaciele Efremova przyznali, że nie został stworzony do życia rodzinnego, oddając całą swoją siłę i czas głównemu biznesowi - teatrowi.
Z marzeniem Moskiewskiego Teatru Artystycznego
Ścieżka życia Olega Nikołajewicza Efremowa rozpoczęła się 1 października 1927 r. W Moskwie. Rodzina mieszkała w jednym z komunalnych mieszkań na Arbacie. Dzięki ojcu, który pracował jako księgowy w Gułagu, Oleg miał modne ubrania, aparat i filmy pojawiły się wcześnie, o których inne dzieci mogły tylko pomarzyć. Z początkiem wojny Efremovowie wyjechali do Workuty, gdzie mieszkali przez dwa lata, po czym ponownie wrócili do stolicy. Od lat szkolnych przyszły artysta brał czynny udział w przedstawieniach amatorskich, uczęszczał do klubu teatralnego w Pałacu Pionierów.
W 1945 roku, po zakończeniu wojny, Oleg wstąpił do Moskiewskiej Szkoły Teatralnej, mimo rywalizacji 500 osób o miejsce. Jego kurs prowadzili nauczyciele Wasilij Toporkow i Michaił Kedrow. W latach studenckich Efremov miał okazję kilkakrotnie wejść na scenę Moskiewskiego Teatru Artystycznego, a po ukończeniu studiów wpadł na pomysł gry w legendarnym teatrze. Kiedy odmówiono tam ambitnego młodego aktora, wpadł w gniewną tyradę, obiecując powrót i objęcie stanowiska naczelnego reżysera.
Efremov rozpoczął karierę w Centralnym Teatrze Dziecięcym. W jego murach Oleg Nikołajewicz bardzo szybko stał się jednym z czołowych aktorów, aw 1955 roku spróbował swoich sił jako reżyser spektaklu muzycznego „Dimka niewidzialny”.
Nie mając z natury wyglądu uwodziciela, Efremov pozostał tak w istocie przez całe życie. Od młodości zakochiwał się i miał hobby, a pierwsze doświadczenia życia rodzinnego pojawiły się w latach pracy w Teatrze Dziecięcym. Lilia Tolmacheva studiowała na trzecim roku Moskiewskiej Szkoły Teatralnej i, jak większość kobiet, nie mogła się oprzeć męskiemu urokowi Olega. Wkrótce podpisali i osiedlili się w tym samym pokoju z rodzicami Efremova, dzieląc go szafą. Związek rodzinny trwał niecały rok.
Wspominając swoje krótkie małżeństwo, Tolmacheva zauważyła, że ona i jej były mąż mają inny stosunek do wspólnego życia. Ponadto małżonkowie rzadko spędzali razem czas, oddając wszystkie siły do pracy. Według plotek Tolmacheva położyła kres związkowi rodzinnemu, dowiedziawszy się o romansie Efremowa z koleżanką teatralną, Margaritą Kupriyanovą.
To prawda, że po rozstaniu byli małżonkowie utrzymywali dobre stosunki. Kilka lat później Oleg Nikołajewicz zaprosił nawet Lilię do Sovremennika, gdzie świeciła przez wiele lat.
Małżeństwo cywilne
W latach 50. Jefremow wraz z zespołem młodych aktorów, z którymi wykładał w Moskiewskiej Szkole Teatralnej wpadł na pomysł ożywienia tradycyjnego teatru. W 1956 roku zaprezentowali publiczności swój pierwszy spektakl „Wiecznie żywy” na podstawie sztuki Wiktora Rozova. Ten moment jest uważany za nieoficjalną datę powstania Sovremennika. Była uczennica Olega Nikołajewicza, Galina Wołczek, mniej więcej w tym samym czasie przedstawiła go swojej przyjaciółce Irinie Mazuruk.
Dziewczyna dorastała w inteligentnej moskiewskiej rodzinie. Jej ojciec Ilja Mazuruk był Bohaterem Związku Radzieckiego, pilotem polarnym. Potem w życiu Iriny pojawił się ojczym - autor powieści „Tarcza i miecz” Vadim Kozhevnikov. Mazuruk ukończył wydział scenariuszowy VGIK, poruszał się w kręgach moskiewskiej bohemy. W czasie jej znajomości z Efremovem miała zaledwie 19 lat.
Kiedy kochankowie postanowili zamieszkać razem, zorganizowali wspaniały ślub. Chociaż w rzeczywistości oficjalna rejestracja stosunków nie miała miejsca, ponieważ rozwód był traktowany wyjątkowo negatywnie w społeczeństwie sowieckim, a Oleg Nikołajewicz nadal pozostawał żonaty z Lilią Tolmachevą. Irina przywiozła męża do przestronnego mieszkania rodziców w centrum Moskwy. Nie planowali dziecka, jednak gdy dowiedział się o ciąży, Mazuruk zdecydował się na poród. Tak więc urodziła się jedyna córka Efremowa, Anastasia. Nawiasem mówiąc, przez wiele lat dziewczyna miała kreskę w kolumnie „ojciec”. I dopiero przed wejściem do pierwszej klasy Oleg Nikołajewicz poprawił tę wadę, oficjalnie ją adoptując.
Według spadkobierczyni aktora i reżysera, jej rodzice rozpadli się, ponieważ matka nie miała wystarczającej uwagi, a ojciec nie mógł jej poświęcić, pochłonięty głównym pomysłem - teatrem. Ponadto Irina usłyszała pogłoski o romansie męża z aktorką Niną Doroshiną. Jednak młoda żona również nie pozostała wierna mężowi. Związek rodzinny trwał około 3 lata. Mimo wszystko rozstanie okazało się bolesne: Mazuruk w przypływie emocji usiłował popełnić samobójstwo. Na szczęście została uratowana, ale w relacjach z Olegiem ten gest niczego nie zmienił.
Najbardziej cierpliwa żona
Następnym urzędnikiem wybranym z Efremowa była aktorka Alla Pokrovskaya. Urodziła się w 1937 roku w rodzinie słynnego reżysera operowego Borysa Pokrowskiego. A matka Alli, Anna Nekrasova, pracowała jako reżyserka w Centralnym Teatrze Dziecięcym. Rodzice nie zachęcali aktorskich ambicji córki, więc Pokrowska po raz pierwszy wstąpiła do Instytutu Pedagogicznego na Wydziale Filologicznym. Ale rok później zrezygnowała i zaczęła przygotowywać się do przyjęcia do Moskiewskiej Szkoły Teatralnej. Ostatecznie dziewczynie udało się zostać studentką prestiżowego instytutu teatralnego, który z powodzeniem ukończyła w 1959 roku.
Następnie młoda aktorka została przyjęta do trupy Sovremennik, gdzie szybko zaczęła grać główne role. Warto dodać, że Alla przyszła do teatru jako mężatka. To prawda, że nadal woli ukrywać imię swojego pierwszego małżonka przed prasą. Ale spotkanie z Efremovem sprawiło, że aktorka żałowała swojego początkowego wyboru. Po rozwodzie zaczęła żyć z nowym kochankiem. Według wspomnień Pokrowskiej ich romans rozwijał się szybko, co często zauważały inne kobiety, które były w związku z Olegiem Nikołajewiczem.
Rodzice Alli kategorycznie nie pochwalili jej wyboru, uważając słynnego aktora za zbyt niepoważnego. Jednak wspólne mieszkanie szybko doprowadziło parę do małżeństwa, ponieważ Pokrowska zaszła w ciążę. Podpisali się na dwa tygodnie przed narodzinami syna Michaiła, który urodził się 10 listopada 1963 roku.
Podobnie jak w poprzednich związkach, Oleg Nikołajewicz pokazał, że nie został stworzony do życia rodzinnego, stale znikając w teatrze. Nie zamierzał też pozostać wierny swojej żonie. Jednak Alla odważnie znosiła styl życia męża, samodzielnie opiekując się domem, wychowując syna i jednocześnie udając się na scenę. Opuściła Efremova zaledwie 8 lat później i rozwiodła się z nim jeszcze później. Tak więc ten związek jest najdłuższy w życiu osobistym wielkiego mistrza.
Wśród hobby Olega Nikołajewicza były najpiękniejsze i najbardziej znane aktorki - Nina Doroshina, Irina Miroshnichenko, Anastasia Vertinskaya, Iya Savvina. Ale w ostatnich latach życia wolał samotność. Przyjaciele Efremova mówią, że zawsze czuł się dobrze sam ze sobą. Być może dlatego ani jedna kobieta nie mogła z nim zostać na długo.
