Wendy Hillier to brytyjska aktorka teatralna i filmowa, która zdobyła amerykańską publiczność i zdobyła Oscara za rolę drugoplanową w melodramacie „Separate Tables”. Była nie tylko utalentowaną osobą, zagrała w 50 filmach, ale także człowiekiem rodzinnym. Wraz z mężem Ronaldem Gough żyli razem w szczęśliwym małżeństwie przez ponad pół wieku.
Dzieciństwo i wczesna kariera Wendy Hillier
Przyszła aktorka urodziła się 15 sierpnia 1912 r. W Bramhall niedaleko miasta Cheshire. Jej ojciec, Frank Watkin Hillier, był przemysłowcem, który robił bawełniane ubrania. Matką dziewczynki jest Mary Elizabeth Stone. Oprócz Wendy w rodzinie dorastali jej trzej bracia: Rene, Michael i John.
Rodzina Hillierów była zamożna, a biznes bawełnianej odzieży i materiałów Franka Watkina kwitł.
Kiedy dziewczynka dorosła, została wysłana do Winsby School w Sussex na południu Anglii w nadziei, że uwolni się od swojego rodzimego akcentu. Wkrótce Hillier zdecydował się na wybór kierunku w życiu. Dlatego w 1930 roku została uczennicą teatru repertuarowego w Manchesterze, pracując jako asystent reżysera i grając drobne drobne role.
Wendy Hillier zadebiutowała w teatrze w wieku 18 lat w The Ware Case. W 1934 roku zagrała Sally Hardcastle, zdeterminowaną proletariuszkę opartą na „Miłości nad Zasiłkiem” Waltera Greenwooda, która zgadza się poślubić bogatego kupca tylko po to, by pomóc swojej biednej rodzinie i uratować ją od głodu. Po udanej premierze sztuki Hillier poszła grać w Garrick Theatre w Londynie, gdzie została dobrze przyjęta. Wielu widzów przyszło obejrzeć produkcję z wschodzącą aktorką. Krytyk James Eygat określił to jako „wspaniały”, dodając, że: „Sztuka bardzo mnie poruszyła i dotknie każdego, kto ma jedną staromodną rzecz – serce”.
W następnym roku Wendy Hillier pojawiła się na Broadwayu, a swoim utalentowanym aktorstwem zdobyła uwagę i szacunek amerykańskiej publiczności. Krytyk Greville Vernon napisał o aktorce: „Ta młoda Brytyjka ma wszystko: piękno, urok, patos i tragedię”.
Kariera filmowa Wendy Hillier
Pierwszym filmem Wendy Hillier była skromna komedia z 1937 roku „Lancashire Luck”. W nim aktorka zagrała córkę stolarza, gdzie szczęście nagle uśmiecha się do dziewczyny i wygrywa dużą wygraną z zakładów piłkarskich.
W kolejnym roku w swojej karierze Hill odniosła prawdziwy triumf, który nastąpił po roli w „Pigmalionie” opartym na sztuce irlandzkiego dramatopisarza Bernarda Shawa. Tam Wendy Hillier zagrała rolę Elizy Dolittle. Aktorka jak najwierniej oddała swój wizerunek i została nominowana do Oscara.
Tak więc przed 30 rokiem życia aspirująca aktorka zyskała już międzynarodową popularność. Słynny pisarz Bernard Shaw miał dobry stosunek do Wendy Hillier, wysoko cenił talent artystyczny aktorki i pragnął zobaczyć ją w kolejnej produkcji filmowej „Major Barbara”.
Aktorka wiele swojego twórczego sukcesu zawdzięcza naturalnemu głosowi, który potrafiła poprawnie aplikować do konkretnej roli. Czasami był roztrzęsiony, czasami szorstki. Zachodniej publiczności spodobał się lekki północnoangielski akcent Wendy Hill, który nadał niektórym z jej obrazów chłopską prostotę i niezapomniane wykonanie.
W 1945 roku aktorka zagrała w filmie z tekstem Wiem, dokąd idę, a także zagrała samotną, ale wesołą właścicielkę hotelu w Przy oddzielnych stolikach. Ta rola przyniosła Wendy Hillier pierwszego i jedynego Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej.
W swojej karierze filmowej Wendy Hill wcielała się w różne postacie na ekranie: obsesyjną matkę w Synach i kochankach, żonę o silnym charakterze w Człowieku na wszystkie pory roku, artystyczną rosyjską arystokratkę w Morderstwie w Orient Expressie, a także sympatyczny i wyrozumiały pielęgniarka w Człowieku słonia.
Wybrana filmografia Wendy Hillier
Słynna brytyjska aktorka zagrała w filmach takich jak:
- Przygoda „Wygnanie z Wysp”;
- dramat wojenny „Coś wartościowego”;
- dramat „Zabawki na strychu”;
- dramat wojskowy „Podróż wyrzutka”;
- czarna komedia detektywistyczna „Kot i Kanarek”;
- melodramat „Samotna pasja Judith Hearn”.
Ostatnim dziełem aktorki w filmie był dramat „Hrabina Alice”, w którym dostała główną rolę starszej arystokratki Alice Von Holzendorf.
Życie osobiste Wendy Hill
Ojciec Wendy często powtarzał jej, że nie wyjdzie za mąż, dopóki nie pozbędzie się tego szczególnego akcentu z Lancashire. Jednak w rzeczywistości nie wpłynęło to na życie osobiste aktorki.
W 1937 roku aktorka poślubiła Ronalda Gougha, jednego z pisarzy teatralnych, z którym Wendy pracowała na początku swojej kariery. Para miała dwoje dzieci, Ann i Anthony'ego.
Para prowadziła ciche i spokojne życie w Beaconsfield w Buckinghamshire. Mąż aktorki zmarł w 1993 roku, będąc od 56 lat szczęśliwym małżeństwem z Wendy Hillier. Sama aktorka zmarła 14 maja 2003 roku w wieku 90 lat i została pochowana obok męża na cmentarzu św. Marii w Buckinghamshire.
Przez całą swoją twórczą karierę Wendy Hillier była rozdarta między byciem zajętym na scenie, filmem i życiem rodzinnym, preferując to drugie. W jednym z wywiadów przyznała, że „nie da się odnieść sukcesu wszędzie w tym samym czasie”.
Wendy Hillier była dość nietypową celebrytką: jeden mąż, jeden dom w Beaconsfield, jedna rodzina. Pomimo tego, że okresowo pojawiała się w Hollywood i grała na Broadwayu, Wendy Hillier prowadziła zwykłe życie rodzinne, które bardzo kochała.
