Brenda Fricker to była irlandzka aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna. Jej kariera trwała ponad 60 lat. W tym czasie zagrała role w ponad 30 filmach i projektach telewizyjnych. W 1990 roku została pierwszą irlandzką aktorką, która otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie Moja lewa stopa (1989). Od 2014 roku aktorka jest na emeryturze.
Biografia
Brenda Fricker urodziła się 17 lutego 1945 roku w Dublinie w Irlandii. Jej matka, Bina Fricker (z domu Murphy) była nauczycielką w Stratford College, a jej ojciec, Desmond Frederick Fricker, jest pracownikiem Departamentu Rolnictwa i dziennikarzem The Irish Times.
Po ukończeniu szkoły średniej Brenda poszła do pracy w The Irish Times, gdzie pracował jej ojciec. Została zatrudniona jako asystentka redaktora artystycznego z perspektywą awansu na reportera.
Brenda została aktorką przez przypadek. W wieku 19 lat została zaproszona do roli głównej w filmie Human Slavery (1964), opartym na powieści Somerseta Maughama o tym samym tytule z 1915 roku. W filmie Brenda odegrała niewielką rolę i nie została wymieniona w napisach.
Następnie Brenda pojawiła się w Tolka Row, pierwszej irlandzkiej operze mydlanej.
Kariera
Pierwszą prawdziwą rolą telewizyjną Brendy była pielęgniarka Maloney w Coronation Street (1977).
Brenda jest powszechnie znana w Wielkiej Brytanii z roli pielęgniarki Megan Roach w serialu telewizyjnym BBC Wypadek. Do 1990 roku Brenda zagrała w 65 odcinkach tej serii. W lutym 1998 powróciła do serialu, by zagrać tę samą rolę w dwóch kolejnych odcinkach. W 2007 roku zagrała swoją postać w innym odcinku. Ostatni występ Fricker jako Meghan był w 2010 roku, kiedy postać popełniła samobójstwo.
Międzynarodowa sława przyniosła Brenda Fricker w 1990 roku, kiedy zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę matki Christy Brown w filmie Moja lewa stopa (1989). Za tę samą pracę Brenda została nominowana do Złotego Globu i otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles dla najlepszej aktorki drugoplanowej.
W 1990 roku Brenda zagrała u boku Richarda Harrisa w filmie The Field, wyreżyserowanym i napisanym przez Jima Sheridana. Brenda zagrała w filmie postać o imieniu Maggie McCabe.
W 1991 roku zagrała w filmie krótkometrażowym Bride of Christ, wydanym w Australii jako siostra Agness.
W 1992 roku Brenda Fricker zagrała u boku Josette Simon w serialu telewizyjnym The Seekers, wyprodukowanym przez Sarah Lawson.
Po otrzymaniu Oscara Brenda została zaproszona do kręcenia w Hollywood. W 1992 roku zagrała w Home Alone 2: Lost in New York jako Pigeon Lady in Central Park.
W 1993 roku zagrała w How I Married an Axe Murderer jako matka opętanego Mike'a Myersa.
W 1994 roku zagrała opiekunkę w rodzinnej komedii „Anioły”.
Ostatnią hollywoodzką rolą Brendy była postać Ethel Twitty w filmie Czas zabijania z 1996 roku. Za tę pracę Brenda została nominowana do nagrody Stinkers Bad Movie Award dla najgorszej aktorki drugoplanowej. Od tego czasu grała role w filmie i telewizji wyłącznie w Kanadzie i Wielkiej Brytanii.
W 1999 roku Fricker zagrał ciotkę Maeve w Durango, scenariuszu opartym na powieści Johna B. Keane'a.
W 2003 roku Brenda zagrała Bernie Guerin, matkę głównej bohaterki Veroniki Guerin (w tej roli Cate Blanchett) w filmie o tym samym tytule.
W 2004 roku zagrała pielęgniarkę Eileen w I Dancing Inside, za którą zdobyła drugą nagrodę Irish Film and Television Awards dla najlepszej aktorki.
W tym samym roku słynna aktorka zagrała rolę policyjnego rzecznika praw obywatelskich w telewizyjnym filmie dokumentalnym No Tears, opowiadającym o kobietach, które w latach siedemdziesiątych otrzymały preparat krwi anty-D i które zostały zarażone wirusem zapalenia wątroby typu C.
W 2007 roku Fricker zagrała w How About You, filmie o ludziach mieszkających w domu opieki, napisanym na podstawie scenariusza Maeve Binchy.
Brenda wcieliła się w rolę babci Reilly'ego i zagrała razem z Shirley MacLaine, Christopherem Plummerem i Mishą Barton w dramacie Richarda Attenborough'a Closing the Ring (2007), poświęconym końcowemu etapowi II wojny światowej.
W 2012 roku Brenda została nominowana po raz trzeci do Irish Film and Television Awards dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę drugoplanową w filmie Albert Nobbs. I wraz z Olimpią Dukakis została pierwszą parą aktorską, która otrzymała Oscara za rolę pary tej samej płci. Globalna społeczność LGBT wysoko oceniła pracę Brendy i Olimpii, przyznając im różne nagrody na całym świecie.
Życie osobiste
Brenda Fricker obecnie mieszka w swoim rodzinnym Dublinie w rejonie Libertis. Wyszła za mąż za reżysera Barry'ego Davisa, ale od dawna jest rozwiedziona.
Według aktorki uwielbia swoje psy, pijąc piwo Guinness, czytając wiersze i grając w bilard. Powiedziała kiedyś, że zabrała ze sobą całą ekipę filmu „Moja lewa stopa” do snookera. A grając przeciwko 17 osobom, Brenda pokonała ich wszystkich.
W jednym ze swoich wywiadów z 2012 roku Brenda powiedziała, że spośród wszystkich filmów, w których zagrała te role, za najważniejsze uważa obrazy „Wybuch w chmurze”, „Moja lewa stopa” i „Pole”.
Kreatywność w teatrze, filmie i telewizji
Brenda Fricker zagrała w następujących filmach:
- 1964 Niewolnictwo ludzi, niewymieniony w czołówce.
- „Grzeszny Davey” z 1969 roku niewymieniony w czołówce.
- „Powyżej i poniżej” 1975.
- „Kvothermass. Wniosek”- serial telewizyjny 1978-1979, rola Alison Thorpe.
- Music Machine (1979) - rola Pani Pearson.
- „Krwawe dzieci” (1980) – rola pielęgniarki.
- "Ballroom of Romance" (1982) - rola Bridgie.
- Kobieta, która poślubiła Clarka Gable (1985) jako Mary.
- „Dźwięk i cisza” – serial telewizyjny 1992, rola Elizy.
- „UTZ” (1992) – rola Marty.
- „Seeking” to serial telewizyjny z 1992 roku, w którym występuje Stella Hazard.
- „Rada Śmierci” (1993) – rola Iris Greenwood.
- „Nieważny człowiek” (1994) – rola Lily Byrne.
- Anioły w polu (1994) jako Maggie Nelson.
- The Ride to film telewizyjny z Lottie w roli głównej.
- Mall Flanders (1996) - rola pani Mazzavatti.
- Swann (1996) jako Rose Hindmarsh. Za tę rolę Brenda została nominowana do nagrody Genie za najlepszą kreację aktorki w roli głównej.
- Inspiratorzy (1997) - dyrektor Claire Maloney.
- Malowane anioły (1998) - rola Annie Ryan.
- „The Corpse Thief” (1998) – rola Kelly Dorcas.
- "Meteor Pete" (1998) - rola Lily.
- Resurrection (1999) - telewizyjny remake oryginału z 1980 roku; rola matki Claire.
- Kupidyn i Kate (2000) - rola Wily Hendley.
- „Wojna panny młodej” (2001) – rola Betty. Za tę rolę Fricker została nominowana do nagrody Genie Award dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.
- Przeznaczenie (2002) - rola Pani Jones.
- „Conspiracy of Silence” (2003) – rola Annie McLaughlin.
- Arbuz (2003) - Theresa Ryan.
- „Trauma” (2004) – rola Petry.
- „Brzytwa” (2004) – rola Molly.
- Call Me: The Rise and Fall of Heidi Fleis (2004) - rola Madame Alex.
- „Mleko” (2005) – rola babci.
- Tara Road (2005) - rola Mony.
- „Kamień przeznaczenia” (2008) – rola pani McQuarrie.
- „Piękni ludzie” (2008) – rola Narga w odcinku „Jak zdobyłem koraliki”.
- „Zamknięty w ulewie” (2010) – rola Joanny.
- „Długa droga od domu” (2013) – rola Brendy.
- Wybacz mi (2013), jako Pani Smith, to najnowsze dzieło filmowe i telewizyjne Brendy Fricker.
Wśród dzieł teatralnych Brendy Fricker najbardziej znane role w spektaklach „Pług i gwiazdy” i „Lawendowy błękit” na scenie Teatru Narodowego, w spektaklach „W dwóch cieniach” i „Miejsce pogańskie” na na scenie Teatru Dworu Królewskiego oraz w produkcji „Kot na gorącym blaszanym dachu” w Teatrze Geffen.
