Richie Valens to niepowtarzalny król rock and rolla, który żył tak mało, ale pogodnie. Udało mu się tak wiele zrobić dla świata muzyki.
Ricardo Esteban Valenzuela Reyes () jest profesjonalnym latynoskim muzykiem rockowym. Bohater lat sześćdziesiątych, wszechstronna osobowość w świecie muzyki. W swoim wykonaniu łączył popularne rytmy tamtej epoki, każdy ze swoich utworów jako arcydzieło poruszające duszę.
Biografia
Przyszła gwiazda rocka urodziła się w osadzie Pacoima w Kalifornii w maju 1941 roku w etnicznej meksykańskiej rodzinie. Wkrótce po urodzeniu chłopca, jego rodzice rozwiedli się, pozostał pod opieką ojca, zawodowego gitarzysty. Od najmłodszych lat wykazywał duże zainteresowanie instrumentami, próbował grać na gitarze, perkusji, komponować piosenki w stylu meksykańskim. Dźwięki flamenco, afroamerykańskiego rytmu i bluesa inspirowały wiele pomysłów w głowie młodej wokalistki.
Jako jedenastoletni chłopiec samodzielnie składał drewnianą gitarę elektryczną, na której podczas przerwy grał i śpiewał kolegom z klasy. Po zebraniu pieniędzy kupił swoją pierwszą profesjonalną gitarę i nauczył się grać prawą ręką, choć od urodzenia był leworęczny. Aż do śmierci ojca chłopiec czuł wsparcie, ochronę i aprobatę. Nauczył swojego syna, aby zawsze szedł naprzód, żył jasno, płonął i nie poddawał się.
Kariera
Pierwsze występy szkolne nie poszły na marne, plotka rozeszła się po dzielnicach i wkrótce chłopiec został zaproszony do małej grupy, która występowała na szkolnych wieczorach, świętach, parkietach tanecznych. Na jednym z tych występów został zauważony przez właściciela wytwórni płytowej Del-Fi-Records. Zobaczył u skromnego faceta charyzmę, zdolności wokalne, zaprosił go na przesłuchanie, które Richie odniósł sukces i od razu podpisał kontrakt. Pierwszym efektem tej umowy (1958) było nagranie piosenki „Com On, Lets Go!” (Chodź, chodźmy!), Który przyniósł uznanie. Dysk rozsypany w jednej chwili podniósł to uderzenie na wysoką pozycję krajowej listy przebojów.
Kariera Richiego była stosunkowo krótka, zaledwie 8 miesięcy. Ale w tym czasie wniósł nieoceniony wkład w kulturę światową, wydał kilka singli, płyt, odbył niezapomnianą trasę po miastach Północnego Zachodu. Łagodny głos, promienny uśmiech i ciągły pozytyw ze strony muzyka pozostały w pamięci publiczności.
Życie osobiste
Podczas swojego krótkiego życia Richie zakochał się w pięknej koleżance z klasy Donnie Ludwig, której zadedykował balladę o tym samym tytule „Donna” i wydał dwustronny singiel. Na rewersie płyty znalazła się najpopularniejsza piosenka kolejnej „La bamby”. Młodzi ludzie snuli plany, które nie miały się spełnić.
Słynny Richie zginął tragicznie 3 lutego 1959 roku w katastrofie lotniczej podczas trasy koncertowej. Rozbił się wraz z pilotem i dwoma członkami ich grupy, odbywając długą koncertową podróż przez 23 dni. Dużo później Don McLean zadedykował mu piosenkę „American Pie” i nazwał dzień śmierci utalentowanych facetów „dzień, w którym umarła muzyka”.
Kilkadziesiąt lat później popularność piosenkarza nabrała rozpędu, czyniąc go niezapomnianym idolem, twórcą rock and rolla. W 2001 roku został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, a od 2016 roku jego wizerunek pojawia się na limitowanej edycji gitar, aby przekazać młodszemu pokoleniu jasny wizerunek pioniera latynoamerykańskiego rocka.
