Anna Achmatowa była trzykrotnie zamężna. Najdłuższy był związek z Vladimirem Shileiko. Mieszkała z nim w cywilnym małżeństwie przez 15 lat. Anna miała syna Leona, urodzonego z pierwszego małżonka Nikołaja Gumilowa.
Anna Achmatowa to rosyjska poetka Srebrnego Wieku. Była dwukrotnie nominowana do Nagrody Nobla, nazywana „pierwszą rosyjską poetką”. Jej twórczość przez długi czas pozostawała nieznana szerokiemu gronu czytelników. Wynikało to tylko z tego, że w swoich pracach starała się odkrywać prawdę, ukazywać rzeczywistość taką, jaka jest naprawdę.
Pierwszy mąż Anny Achmatowej
Anna poznała swojego pierwszego kochanka w wieku 14 lat. Był to poeta Nikołaj Gumilow, który miał wówczas 17 lat. Przez długi czas młody człowiek próbował zdobyć przychylność dziewczyny, ale odmówiono mu propozycji małżeństwa. Dopiero w 1909 r. Anna wyraziła zgodę, a 25 kwietnia 1910 r. para wzięła ślub. Po wydarzeniu młoda para wyjechała z Paryża na 6 miesięcy. Co ciekawe, żaden z krewnych nigdy nie przyszedł na wesele. Wielu uważało to małżeństwo za celowo skazane na zagładę.
Nikołaj Gumilow i Anna Achmatowa są małżeństwem od 8 lat. Mieli syna, Leo. Po przyjęciu Anny za żonę Nikołaj szybko stracił nią zainteresowanie. Zaczął dużo podróżować, spędzać mało czasu w domu. W 1912 roku ukazał się pierwszy zbiór wierszy Achmatowej, ale w tym samym roku urodził się syn. Młody człowiek nie był gotów ograniczać wolności. Dlatego teściowa zabrała Leo do wychowania.
Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa, Gumilow poszedł na front. W 1915 został ranny, Anna stale odwiedzała go w szpitalu. Był aktywnie zaangażowany w pracę twórczą, nie spieszył się z powrotem do Rosji. Dlatego żona poprosiła go o rozwód. Powodem było małżeństwo z Vladimirem Shileiko.
Drugie małżeństwo Anny Achmatowej
Vladimir Shileiko - radziecki orientalista, poeta, asyriolog. Krążyły pogłoski, że pozostał niewinny aż do ślubu z Anną Achmatową. Znajomość rozpoczęła się od wiersza „Muza”, który młody człowiek poświęcił dziewczynie przed 1913 rokiem. Rozpoczęła się korespondencja między młodymi ludźmi. To doprowadziło Annę do pracy nad nowym cyklem wierszy zatytułowanym „Czarny sen”. Swój stosunek do kochanka próbowała sformułować w pracy „Zawsze jesteś tajemnicza i nowa”.
Zaraz po rozwodzie z Gumilowem Anna poślubiła Shileiko (1918). Przez pewien czas para mieszkała w Pałacu Szeremietjewskich w pokoju Władimira. Nieco później rodzina przeniosła się do Pałacu Marmurowego, gdzie mieszkali głównie pracownicy RAIMK. Dwupokojowe mieszkanie wydawało się luksusowym mieszkaniem. W tym czasie Anna zabrała syna, który zaczął żyć w nowej rodzinie.
Anna zwróciła uwagę na trudny charakter męża. Nie przegapił okazji, by oszukać żonę, dostrzegając jej słabości w znajomości języków obcych. Nieco później poetka przyznaje, że nie opuściła Włodzimierza, bo widziała jego szaleństwo. Gdy tylko zdała sobie sprawę, że poradzi sobie bez niej, natychmiast odeszła. W wyborze pomógł jej kompozytor Arthur Lurie, który znalazł Annie pracę w bibliotece. Po rozwodzie Anna mieszkała z Shileiko w tym samym mieszkaniu do połowy 1922 roku, utrzymując z nim przyjazne stosunki.
Trzeci mąż
Trzecim kochankiem był krytyk sztuki Nikołaj Punin. Związek z nim trwał 16 lat. Po rozstaniu z Anną Nikołaj został aresztowany. Zginął w więzieniu w Workucie. Poetka nie lubiła wspominać czasu spędzonego w tym związku. W tym okresie praktycznie nie pisała wierszy, żyła w bardzo ciasnych warunkach.
Nikołaj i Anna studiowali w Liceum Carskie Sioło. Młody człowiek znał pierwszego męża Achmatowej, uczestniczył w zorganizowanym przez niego kręgu pisarzy. Pierwsze spotkanie z przyszłą żoną odbyło się w 1914 roku. Wywarła na młodym człowieku ogromne wrażenie. Dopiero w 1921 roku, kiedy Anna zerwała z drugim mężem, zauważono Nikołaja. W 1923 roku Achmatowa zamieszkała z młodym mężczyzną. Jednak w tym czasie nadal pozostawał w oficjalnych stosunkach z Anną Arens, więc poeta mieszkał w swoim czteropokojowym mieszkaniu z oficjalną żoną Mikołaja.
Taka niepewność nie odpowiadała krytykowi sztuki, ponieważ trzeba było utrzymać kilka rodzin. Po raz pierwszy Achmatowa postanowiła rozstać się z Puninem w 1930 roku. Nie zrobiła tego, ponieważ mąż zwyczaju obiecał popełnić samobójstwo. W 1938 para rozstała się, choć nadal mieszkają w tym samym mieszkaniu.
Anna już w 1937 nawiązała przyjaźń z Władimirem Garszynem, która po 1938 przerodziła się w nową miłość. Żyli całkiem sporo, sam mężczyzna stał się inicjatorem zerwania. Według niego powodem separacji były wizje Garshina. Przyszła do nich zmarła żona, która ostrzegała przed małżeństwem z Achmatową.
