Charles Knox Manning to amerykański aktor i spiker radiowy. Urodzony w Worcester w stanie Massachusetts 17 stycznia 1904 r. Zmarł 26 sierpnia 1980 w Woodland Hills w Los Angeles w Kalifornii. Wraz z żoną Annette zostaje pochowany na cmentarzu Ivy Lawn Cemetery w Ventura w Kalifornii.
Kariera radiowa
Od wczesnych lat trzydziestych Manning pracował jako spiker dla stacji radiowej KNX w Kalifornii jako producent, spiker i performer.
Wraz z Basilem Rathbone i Nigelem Brucem Manning prowadził audycję radiową Sherlock Holmes Adventures. Następnie Manning awansował do radia jako gospodarz własnego programu radiowego The Cinderella Story.
W jego autorskiej audycji radiowej „Za kulisami” zaprezentowano teatralne rekonstrukcje wydarzeń informacyjnych z udziałem znanych postaci historycznych.
Podobny program, This Is a Story, przedstawiał ludzi, miejsca i rzeczy znane amerykańskiej publiczności.
Do lat 60. Knox Maning pracował jako prezenter wiadomości w CBS Radio i jako dziennikarz w California Radio KNX.
Kariera filmowa
Nowa strona biografii prezentera została otwarta w 1939 roku: jako spiker radiowy Knox Manning został zaproszony do przemysłu filmowego jako lektor. Jego chwytliwy głos i charakterystyczne frazy zostały szybko zauważone przez wiele studiów filmowych, a Manning wkrótce stał się najpopularniejszym artystą głosowym w filmie. Co więcej, w większości przypadków stał się znakiem firmowym w wielu projektach filmowych i telewizyjnych.
Od 1940 do 1954 Knox był stałym gawędziarzem popularnego serialu przygodowego dla Columbia Pictures, czytając żartobliwe scenariusze z miłością i entuzjazmem.
Świeży styl narracyjny serii o Batmanie z lat 60. wiele zawdzięcza Knoxowi Manningowi, który zagrał lektora.
Równolegle do pracy w Columbia Pictures, Knox pracował jako komentator opowiadań historycznych, muzycznych i wiadomości dla Warner Brothers. Uczestniczył w projektach niezależnych producentów.
W 1943 podpisał kontrakt z RKO Radio Pictures i pracował nad Flicker Flashbacks, stając się najbardziej płodnym gawędziarzem 34-odcinkowego serialu komediowego. Krytycy często chwalili ten serial komediowy z satyrycznymi ścieżkami dźwiękowymi i wymieniali prace Knoxa Manninga jako ważny atut.
W 1954 roku Manning na stałe odszedł z Columbia Pictures i zaczął bardziej współpracować z Warner Brothers, udzielając głosu w reklamach do obecnych filmów fabularnych firmy.
Tylko w kilku filmach Manning pojawił się w kadrze. Na przykład w dramacie sportowym z 1942 r. Harmon of Michigan i komedii z 1946 r. Pan Hex.
Kreatywność w filmie i telewizji
Jako komentator Manning brał udział w tworzeniu amerykańskiego krótkometrażowego filmu dokumentalnego o wyścigach konnych Turf Kings (1941) w reżyserii Del Fraziera. Film był nominowany do Oscara dla najlepszego filmu krótkometrażowego.
W 1941 roku Knox Manning użyczył głosu postaci o imieniu Anton Radchak w dramacie Welcome to Miss Bishop. Reżyserem filmu jest Tay Garnett, aw roli głównej Martha Scott.
Jako narrator Manning wystąpił w krótkim propagandowym filmie dokumentalnym z 1942 roku Beyond Duty. W następstwie ataku na Pearl Harbor Hollywood zaczęło robić masowe filmy propagandowe, które edukowały opinię publiczną, podnosiły morale publiczne oraz wspierały i zachęcały Czerwony Krzyż i inne organizacje, które pomagały żołnierzom w wojnie. Były też filmy edukacyjne lub rozrywkowe przeznaczone wyłącznie dla personelu wojskowego.
Beyond Duty stał się jednym z najlepszych filmów podnoszących morale, które wzywają mężczyzn i kobiety do wojska. W 1943 roku film zdobył Oscara za najlepszy film krótkometrażowy.
Jako narrator Manning wystąpił w filmie propagandowym Franka Capry Divide and Conquer, trzecim w jego serii Dlaczego walczymy. Film poświęcony nazistowskiemu podbojowi Europy Zachodniej w 1940 roku został nakręcony na zlecenie rządu USA. Uzasadniał udział amerykańskich żołnierzy w II wojnie światowej, wezwał amerykańską opinię publiczną do poparcia udziału Stanów Zjednoczonych w działaniach wojennych.
Frank Capra nakręcił swoją serię filmów w odpowiedzi na propagandowy film Leni Riefenstahl „Triumf woli” i próbował przekonać naród amerykański o konieczności udziału w wojnie i sojuszu z ZSRR. Idąc za przykładem Capry, inni reżyserzy zaczęli kręcić materiały propagandowe, aby wspierać sprawę aliantów.
Jemmin Blues (1944) to amerykański film krótkometrażowy z Maningiem w roli narratora. Film poświęcony jest wybitnym czarnym muzykom jazzowym, którzy zebrali się, by stworzyć rzadki sejf na dżemy. W filmie występują sławni jazzmani lat 40. Lester Young, Red Callender, Harry Edison, Marlow Morris, Sid Catlett, Barney Kessel, Joe Jones, Illinois Jacquet, Marie Bryant i Archie Savage. Kessel był jedynym białym muzykiem w filmie i został specjalnie zacieniony, aby kolor jego skóry nie kontrastował z resztą jazzmanów. Następnie film zdobył Oscara dla najlepszego filmu krótkometrażowego.
I Shall Not Act (1944) to krótkometrażowy film wyreżyserowany przez Crane'a Wilbura, który w 1945 roku zdobył Oscara dla najlepszego filmu krótkometrażowego. Knox Manning uczestniczył jako narrator bez uznania.
Życie Hitlera (1945) to krótkometrażowy film dokumentalny w reżyserii Dona Siegela, nakręcony na krótko przed końcem II wojny światowej. Mimo skromnego budżetu filmu w 1946 roku zdobyła Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego.
Film ostrzega, że w pokonanych Niemcach nadal znajdują się zwolennicy nazizmu i że świat musi być czujny na ewentualne pojawienie się nowego przywódcy nazistów. Obraz łączy treści teatralne i archiwalne, ale nie wymienia Żydów jako ofiar prześladowań. Film kończy się ostrzeżeniem przed pojawieniem się faszyzmu w Ameryce. Narratorem filmu był Knox Manning.
Encounter Your Danger (1946) to krótkometrażowy film amatorskiego reżysera Edwina Olsena, nakręcony w 1942 roku amatorską kamerą filmową 16 mm. Bez możliwości finansowych zmontowania filmu, Olsen sprzedał go Warner Brothers w 1946 roku. Ta firma zmontowała film i wprowadziła go do kin.
Encountering Your Danger zdobył 19 Oscarów w 1947 roku, w tym dla najlepszego filmu krótkometrażowego. Było to wydarzenie bez precedensu: po raz pierwszy w historii Oscara przyznano filmowi nakręconemu przez amatorskiego filmowca na taśmie 16mm! Knox Manning wystąpił w nim jako narrator głosowy.
Prince of Peace (1949), z Knoxem Manningiem w roli lektora, to film o tematyce religijnej wyreżyserowany przez Cinecolor, oparty na corocznym Tygodniu Męki Pańskiej. W filmie zadebiutowała dziecięca aktorka Ginger Prince.
– Powinna była powiedzieć nie! (1949) - film o narkomanii w duchu moralizatorskich opowieści o aresztowaniu tenisistki Leeli Leeds i Roberta Mitchuma pod zarzutem używania i dystrybucji marihuany. Nakręcony obraz długo próbował znaleźć swojego dystrybutora, aż został sprzedany Krogerowi Bubbowi. Wydał film, przerobił jego tytuł i plakaty oraz sfabrykował historię, że film został zamówiony przez Departament Skarbu USA. Knox Manning występuje w filmie jako narrator.
W stronę Księżyca (1950) to amerykański film science-fiction w reżyserii Technicoloru, który zyskał powszechną popularność w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Był to pierwszy duży amerykański film science fiction, który badał praktyczne wyzwania naukowe i inżynieryjne związane z podróżami w kosmos oraz to, jak wyglądałaby załogowa misja na Księżyc. Scenariusz do filmu napisał znany pisarz science fiction Robert Heinlein. Knox Manning uczestniczył jako narrator bez uznania.
Breaking the Water Barrier (1956) to amerykański krótkometrażowy dokument w reżyserii Konstantina Kalsera. Film zdobył Oscara w 1957 roku dla najlepszego filmu krótkometrażowego. Knox Manning brał udział w kręceniu jako lektor.
