Kazuo Hasegawa to niesamowity aktor teatru kabuki, filmowy bohater filmów historycznych o samurajach, który swoją grą podbił światową przestrzeń przemysłu filmowego i telewizyjnego.
Kazuo Hasegawa () to japoński aktor teatralny, znany artysta filmowy i telewizyjny. Pochodzący z dynastii mistrzów kabuki, niezwykły człowiek tamtej epoki. Swoją grą potrafił podbić publiczność, skutecznie przemieniając się w kobiety, faraonów, wasali. Ze względu na Kazuo pięć najwyższych nagród krajowych.
Biografia
Przyszła gwiazda sceny teatralnej urodziła się 27 lutego 1908 roku. Jego rodzina mieszkała w centralnej części wyspy Honsiu, w administracyjnym centrum Kioto. Krewni i rodzice byli związani ze sztuką, mój wujek miał małą trupę w teatrze Shochiku-dza. Kazuo spędził w tym teatrze swoje wczesne lata i młodość, dzieciak nie miał wykształcenia podstawowego.
Uczestnicząc w rodzinnym zespole, dzieciak zręcznie nakładał makijaż, ucząc się od starszych, jak utrzymywać prawidłową postawę. Opanował umiejętność onnagata, początkowo grał epizodyczne role małych dziewczynek. Stopniowo zdobywając doświadczenie, występował pod pseudonimem Nakamura, Arasi Kazuo, Hayashi Chomaru i urzekał publiczność swoim urokiem. Zachował tę miłość i talent do przeobrażania się w piękne kobiety przez całe życie.
Kariera
Pierwsze kroki na drodze do sławy rozpoczęły się w 1913 roku, kiedy pięcioletni chłopiec po raz pierwszy przekroczył próg teatru i trwał 10 lat. Ale młody człowiek zawsze interesował się kinem, postanowił iść na kursy aktorskie. Jego cechy od krytyków teatralnych, recenzje kolegów na scenie pomogły iść naprzód.
Pierwszy debiut filmowy miał miejsce w 1927 roku, kiedy facet spróbował dla siebie nowej roli – superbohatera, mistrza walki wręcz, ronina. Japońska wytwórnia filmowa „Shochiku” () podpisała kontrakt z młodym wykonawcą, zaczął grać jako Chojiro Hayashi, barwny bohater epoki cesarzy. Przez 10 lat ścisłej współpracy na ekranach pojawiło się ponad sto dwadzieścia filmów w reżyserii dramatycznej, historycznej i yakuzy.
Rok 1937 oznaczał dla artysty przejście do innej firmy Toho (kabushiki-gayashi), która była częścią holdingu Hankyu Hanshin Toho Group. Dla doświadczonego, utalentowanego i celowego człowieka była to szansa na rozpoczęcie nowego kamienia milowego w swoich dokonaniach, przyzwyczajenie się do twarzy z blizną, którą otrzymał podczas zbrojnego napadu rabusiów. Gdyby nie kłótnia z dawnym właścicielem studia, być może los zarządziłby inaczej. Po rozwiązaniu wcześniej podpisanej umowy młody człowiek zaczął pojawiać się pod własnym nazwiskiem.
Równolegle z filmowaniem nie przestał chodzić na scenę teatralną, zebrał nawet swoją trupę Shin Engiza (1942), która ostatecznie stała się dużym, pełnoprawnym studiem filmowym (w 1948). Ponadto podpisuje umowę o współpracy z Shin-Toho i zaczyna aktywnie przyzwyczajać się do nowych ról, przymierzając bohaterów yakuzy, rabusiów i romantycznych gejsz.
Kolejne czternaście lat aktywnego filmowania (1949-1963) wniosło wielki wkład w kolekcję ról, bohaterów filmowych o charakterystycznym dla niego stylu. Stał się rozpoznawalny, kochany, na ekranach telewizyjnych oczekiwano filmów z jego udziałem. Jednocześnie zajmował się pracami administracyjnymi w Teatrze Daiei, pomagał w dekoracji scenografii, słuchał przybyszów, przedstawiał propozycje projektowania makijażu (od 1957 r.).
Ze względu na Kazuo około trzystu filmów, seriali telewizyjnych, wystąpień radiowych. Dobrze grał w kobiecym kabuki, reinkarnował się jako historyczni bohaterowie, współcześni policjanci, generałowie i przywódcy yakuzy. Najbardziej zapadły w pamięć: bohaterka Yamirato w powieści filmowej Otokichi Mikami „Zemsta Yukinojo”, detektyw Zenigata Heidi w serii opowiadań Kodo Nomury oraz główny wasal Oishi Kuranosuke z filmowej adaptacji sagi historycznej „Zemsta Ako” o czterdziestu -siedmiu samurajów.
Najnowsze filmy Kazuo to Kizu senryo, Zoku Jirocho Fuji, Kuroi Sandogasa, Zemsta aktora, Wielki Mur oraz kilka filmów z lat 1960-1963. Na tym zakończyła się kariera aktora filmowego i od 1964 roku zaczął brać czynny udział w przedstawieniach teatralnych, uczył studentów, uczęszczał do programów telewizyjnych i programów poświęconych kabuki.
Za swoją twórczą karierę otrzymał następujące nagrody:
- specjalna nagroda popularności w dziedzinie kina „Błękitna wstążka” (1953), przyznawana przez krytyków i dziennikarzy z dziedziny kina;
- Nagroda pisarza Kikuchi Kana (1958)
- Medal Honorowy za Purpurową Wstęgę (1965) - za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie spektakli teatralnych;
- Japoński Order Świętego Skarbu (ustanowiony przez cesarza w 1988 r.) III kl.;
- Państwowa Nagroda Honorowa Ludu (pośmiertnie, 1984).
Życie osobiste
Hasegawa żył długo i szczęśliwie. Był dwukrotnie żonaty, wychował troje dzieci, które poszły w ślady rodziców, stał się profesjonalnym i poszukiwanym aktorem.
Ze swoją pierwszą żoną, Tami Nakamurą, żył przez 12 lat bez dziecka. Para rozpadła się w 1942 roku, praktycznie przestając się komunikować. Ale Kazuo kochał ją, myślał o tym na zawsze, ponieważ nie był znany jako kobieciarz, ale był odpowiedzialnym i troskliwym mężem.
Swoją drugą żonę poznał na jednym z wieczorów teatralnych w 1942 roku. Shige Iijima uderzył go życzliwością, czułością i oddaniem małżonkowi. Dała Hasegawie troje uroczych dzieci, które stały się zwolennikami pracy jej ojca.
(Hasegawa) - córka, spikerka, prezenterka telewizyjna, aktorka.
(tytuł sceniczny - Lin, dorosły) - syn, absolwent Keio Theatre University, aktor kabuki i kina współczesnego, mistrz aktorstwa głosowego dla postaci z kreskówek (seishu).
Kiyo Hasegawa ("Revue") - córka, kontynuująca rodową dynastię, lubi kabuki, dobrze rysuje, okresowo występuje w filmach i telewizji.
Aktor zmarł w wieku 76 lat w kwietniu 1984 roku w swoim domu w Tokio. Został pochowany na cmentarzu Yanaka Bochi (dystrykt Taito), spokojnym i pięknym miejscu usianym kwiatami wiśni.
