Michał Bat-Adam: Biografia, Kariera, życie Osobiste

Spisu treści:

Michał Bat-Adam: Biografia, Kariera, życie Osobiste
Michał Bat-Adam: Biografia, Kariera, życie Osobiste

Wideo: Michał Bat-Adam: Biografia, Kariera, życie Osobiste

Wideo: Michał Bat-Adam: Biografia, Kariera, życie Osobiste
Wideo: РЕАКЦИЯ ПЕДАГОГА ПО ВОКАЛУ: DIMASH - САМАЛТАУ 2024, Może
Anonim

Michal Bat-Adam to izraelska reżyserka, producentka, scenarzystka, aktorka i muzyk. Zasłynęła jako pierwsza kobieta w Izraelu, która nakręciła film fabularny. Obrazy Bat-Adama poświęcone są złożonym i sprzecznym relacjom rodzinnym. Wiele filmów bada granicę między zdrowiem psychicznym a chorobą psychiczną. Niektóre z tych filmów zawierają elementy autobiograficzne z życia Michała.

Michał Bat-Adam: biografia, kariera, życie osobiste
Michał Bat-Adam: biografia, kariera, życie osobiste

Biografia

Michal Bat-Adam (z domu Breslava) urodził się w izraelskim mieście Afula. Jej rodzice, Emima i Adam Rubinowie, wyemigrowali z Warszawy w 1939 roku.

Wizerunek
Wizerunek

W młodym wieku Michał mieszkał z rodzicami w Hajfie. Matka Michała Jemimy cierpiała na chorobę psychiczną i nie mogła zająć się dziećmi. Kiedy Michał miała 6 lat, została wysłana do kibucu Merhavya w Dolinie Harod, gdzie mieszkała jej starsza siostra Netta.

Mieszkając w kibucu, obie siostry zmieniły nazwisko z Rubin na Bat-Adam, co po hebrajsku oznaczało „córka Adama”. W wieku 17 lat Michał opuścił kibuc i wrócił do matki, aby się nią zaopiekować.

Marząc o zostaniu muzykiem, Bat-Adam rozpoczął studia w Akademii Muzycznej w Tel Awiwie. Ale w pewnym momencie zainteresowała się teatrem i po przesłuchaniu zmieniła miejsce studiów na Szkołę Sztuk Performatywnych Beit Tzvi, znajdującą się w mieście Ramat Gan. W tej szkole przyszłej gwieździe pomogło rozwinąć umiejętności aktorskie.

Pierwsze występy Nietoperza Adama odbyły się na scenach Teatru Narodowego Habim, Teatru Cameri i Teatru Hajfy. Młoda aktorka często występowała w przedstawieniach.

Kariera

W 1972 roku Michał dostała swoją pierwszą główną rolę w filmie swojego przyszłego męża Moshe Mizrahi "Kocham cię, Rose". Film wziął udział w Festiwalu Filmowym w Cannes w 1972 roku i był nominowany do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Od tej roli na ekranach kin rozpoczęła się kariera Bat-Adama.

Wizerunek
Wizerunek

Po krótkim romantycznym okresie Bat-Adam i Mizrahi pobrali się. Stało się to w 1973 roku. Potem Michał zaczął stale pojawiać się w filmach swojego supurga: „Dom na ulicy Chelush” (1973), „Córki, córki” (1973) i „Kobiety” (1996). Na szczególną uwagę zasługuje rola Michała w tytułowej roli w filmie Madame Rosa (1977), który w imieniu Francji zdobył Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.

Pod koniec lat 70. Bat-Adam przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął karierę jako reżyser i scenarzysta. Jej pierwszym filmem był Moments (1979), koprodukcja francusko-izraelska. W Stanach Zjednoczonych ten film znany jest jako „Each Other”. Obraz był poświęcony lesbijskiemu związkowi obu aktorek. Równolegle do pracy jako reżyser i scenarzystka, Michał zagrał także jedną z ról w tym filmie. Film zyskał pozytywne recenzje krytyków, a także skandaliczną sławę dzięki dużej liczbie wyraźnych scen poświęconych trudnej relacji między bohaterkami.

Na początku lat 80. Bat Adam wydał dwa filmy z elementami autobiograficznymi. Pierwsza to Cienka linia (1980) o matce zmagającej się z chorobą psychiczną, druga to Maayan Zvi, poświęcona młodej dziewczynie pozostawionej przez rodziców w kibucu.

Pod koniec lat 80. Michał nakręcił dwie literackie adaptacje filmowe zatytułowane Kochanek (1986) i Tysiąc i jedna żona (1989). Ponadto zagrała w telewizyjnym dramacie „Lot wujka Pereca” (1993).

W późniejszych filmach Aya: An Imaginary Autobiography (1994) i Maya (2010) powróci do pokazywania scen ze swojej biografii.

Wizerunek
Wizerunek

Obecnie Bat-Adam pracuje jako nauczycielka na Uniwersytecie w Tel Awiwie iw Chamber Obscura, pracuje jako reżyserka i aktorka, wykonuje solowe recitale poetyckie, a nawet nagrała płytę CD, na której czyta poezję przy akompaniamencie muzyki własnej kompozycji.

Mąż

Pierwszym i jedynym mężem Bat Adama był Moshe Mizrahi, słynny izraelski reżyser filmowy. Urodził się w Egipcie w 1931, wyemigrował do Izraela w 1946, studiował filmowanie we Francji. Zdobył Oscara za film Madame Rose, który opowiada historię byłej paryskiej prostytutki, która przeżyła Auschwitz.

Moshe nakręcił 14 filmów w Izraelu i Francji. Trzy z nich otrzymały nominacje do Oscara dla najlepszych filmów nieanglojęzycznych. Są to „Kocham cię, Rose”, „Dom na ulicy Chelush” i „Madame Rose”, a ostatni z nich otrzymał nagrodę.

W 1994 roku Festiwal Filmowy w Hajfie został nazwany jego imieniem za jego całokształt twórczości w kinie izraelskim.

Do 2009 roku wykładał aktorstwo na Uniwersytecie w Tel Awiwie, był czołowym pracownikiem pracowni operatorskiej szkoły filmowej tej uczelni.

Moshe Mizrahi zmarł w 2018 roku w wieku 86 lat.

Wizerunek
Wizerunek

Działająca kreatywność

Michał Bat-Adam wystąpił jako aktorka w następujących filmach:

  • „Kocham cię, Różo” (1972);
  • „Dom na ulicy Chelus” (1973);
  • Córki, Córki (1973);
  • Człowiek Rachel (1975);
  • Madame Rose (1977);
  • Chwile (1979);
  • Prawdziwa gra (1980);
  • „Hana K.” (1983);
  • Srebrne Naczynie (1983);
  • Atalia (1984);
  • ambasador (1984);
  • Szpieg niemożliwy (1987 film telewizyjny);
  • Kochanek (1986);
  • Aya: Wyimaginowana autobiografia (1994);
  • Kobiety (1997);
  • "BeTipul" (serial telewizyjny 2008).

Kierowanie kreatywnością

Jako reżyser i scenarzysta Michał Bat-Adam wydał następujące filmy:

  • Chwile (1979);
  • Cienka linia (1980);
  • Chłopiec spotyka dziewczynę (1982);
  • Kochanek (1986);
  • Tysiąc i jedna żona (1989);
  • Żona dezertera (1991);
  • Lot wuja Pereca (1993);
  • Aya: Wyimaginowana autobiografia (1994);
  • Miłość od drugiego wejrzenia (1999);
  • Życie to życie (2003);
  • Maja (2010).

Nagrody i osiągniecia

Nagroda Izraelskiego Instytutu Filmowego dla najlepszej aktorki w I Love You Rose (1972) i Athalia (1984).

Nagroda Izraelskiego Instytutu Filmowego dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera za chwile (1979) i Cienka linia (1980).

Nagroda za całokształt twórczości Opfir 2019 w filmie.

Zalecana: