Mapa kolorów to systematyczny zbiór kolorów. Prawie wszystko, co otacza człowieka, ma kolor. Co więcej, nawet przedmioty pomalowane tą samą farbą mogą mieć różne odcienie. Aby móc dokładnie wskazać, która wersja niebieskiego, czerwonego lub szaro-brązowo-karmazynowego jest potrzebna, istnieją mapy kolorów.
Ludzie inaczej postrzegają kolory i inaczej się je nazywa. Do lat dwudziestych nie było kolorowych map. Były pojęcia „palety” i „skali kolorów”. Nazwy kolorów i farb używanych w sztuce i przemyśle różnych producentów mniej lub bardziej pokrywały się, ale nadal nie dawały absolutnie dokładnego obrazu odcieni. Standaryzacja była mniej istotna nie tyle dla artystów, którzy często wykonują własne farby do pracy, ile dla przedsiębiorców wytwarzających tkaniny, materiały budowlane, meble i inne towary.
Standardy kolorystyczne zostały opracowane w 1927 roku w Niemczech. Poprosili o to przedstawiciele lakierów i farb. W rozwój zaangażował się Instytut Zapewnienia Jakości i Certyfikacji, który opracował próbki referencyjne. Katalog został nazwany RAL. Jest nadal używany, ponieważ okazał się niezwykle wygodny. Wszystkie kolory są pogrupowane według asortymentu. Każdy odcień ma przypisany unikalny indeks i czterocyfrowy numer. Katalog to globalna mapa kolorów – zawiera ponad dwa tysiące odcieni. Możesz sprawdzić zakres według pierwszej cyfry w numerze. Liczby od 1 do 6 odpowiadają podstawowym kolorom widma, od żółtego do zielonego. Liczby 7 i 8 odpowiadają odcieniom szarym i brązowym, a 9 jasnym i ciemnym.
Pod koniec lat 70. pojawił się kolejny katalog, który bardzo dynamicznie się rozwija. Został opracowany w Skandynawii i otrzymał nazwę NCS, a jego podstawą są kolory, których nie da się skomponować z innymi, czyli biały, niebieski, zielony, żółty, czerwony i czarny. Pozostałe kolory są prezentowane jako kombinacje głównych. Standardy kolorystyczne prezentowane są w regularnie publikowanych katalogach. Podobnie jak RAL, NCS istnieje również w formie elektronicznej.
Jednak nawet tabele referencyjne nie zapewniają dokładnego odwzorowania kolorów. Nierzadko zdarzają się sytuacje, gdy ktoś kupuje farbę, którą zmieszano mu w sklepie, i rozpoczyna naprawę. Ale okazuje się, że farby jest za mało, kupujący ponownie idzie do tego samego sklepu i prosi o ponowne wymieszanie tych samych kolorów. „Na oko” nawet najbardziej uważny sprzedawca raczej nie będzie w stanie tego zrobić. Ale zgodnie ze standardowymi kodami cyfrowymi maszyna na pewno to zrobi.
Producenci różnych towarów mają własne karty kolorów. Według nich potencjalny nabywca może zorientować się w kolorystyce konkretnego produktu. Mapy te są budowane na tej samej zasadzie, co mapy globalne, każdy kolor ma swoje własne oznaczenie. Jest to bardzo wygodne, zwłaszcza jeśli firma handluje na zamówienia. Możesz na przykład zamówić ubrania lub meble w żądanym kolorze za pośrednictwem sklepu internetowego, po prostu wprowadzając jego kod cyfrowy.
Możesz także stworzyć własną kartę kolorów. Na przykład, aby zdecydować, w jakich kolorach pomalować ściany mieszkania i jaki szal dobrać do istniejących elementów garderoby. Postaraj się jak najdokładniej porównać kolor posiadanych przedmiotów z odniesieniem i sprawdź, które odcienie innych kolorów sprawdzają się najlepiej.
