Jeden z najpopularniejszych zespołów lat 90., Nirvana do dziś pozostaje klasykiem dla każdego miłośnika grunge. Ze względu na to, że Kurt Cobain nigdy nie obciążał swoich kompozycji zbyt skomplikowanymi riffami, piosenki stały się szczególnie popularne wśród młodych muzyków.
Instrukcje
Krok 1
Wybierz narzędzie. Nie każdy utwór Nirvany można zagrać na gitarze klasycznej i nie każdy utwór nadaje się na gitarę elektryczną. Legendarny „Smells Like Teen Spirit” grany jest w obu wersjach, ale na przykład „Dive” zdecydowanie nie nadaje się do akustyki. Kluczowa różnica w zestawie akordów: Kurt bardzo lubił „piątki” i „szóstki” (czyli takie akordy jak A#5 i Db6) i są one grane na wyższych, basowych strunach, głównie za pomocą elektroniki. Dlatego zanim zaczniesz rozkładać piosenkę, przejrzyj kilka opcji akordów dla piosenki. Najprostszym wyborem będzie prawdopodobnie wybór akustyczny.
Krok 2
Zwróć szczególną uwagę na technikę gry. Pomimo tego, że utwory nie są trudne do wykonania, kryje się w nich wiele pułapek, bez których nie można uzyskać oryginalnego brzmienia. Na przykład „Człowiek, który sprzedał świat”, który zasłynął po występie Kurta, nie będzie sobą bez wstawionej do gry solówki – zauważ, że zarówno główna melodia, jak i riff grane są na tej samej gitarze. A "Zgwałć mnie" jest "poprawne" tylko wtedy, gdy refren jest grany na drążku.
Krok 3
Obejrzyj koncert Unplugged. To program w MTV, w którym grupa wzięła udział na krótko przed śmiercią solisty. Wykonanie jest godne uwagi, ponieważ przez cały wieczór kompozycje były wykonywane wyłącznie na instrumentach akustycznych, dzięki czemu zawarte tam utwory są bardzo łatwe do zagrania. Dobrą pomocą jest fakt, że sposób grania (walki, riffy) brzmią jasno i łatwo powtarzają się ze słuchu, a jeśli nie jest się dobrze rozwiniętym, można oglądać grę w zbliżeniach.
Krok 4
Znajdź amatorskie okładki online. Jest niewiarygodnie wiele powtórek utworów zespołu, a każda z nich ma wyraźną osobowość. Na przykład jedną z najlepszych wersji „Smells like…” jest granie techniką palcową, bez akordów. Do filmu dołączona jest tabulatura, choć dość trudna do opanowania. Można też polecić nagrania Nikołaja Pietrowskiego, które można znaleźć na życzenie Rosjanina Kurta Kobeina. Osobliwością Nikolaya jest dosłowne kopiowanie zarówno techniki gry, jak i głosu wykonawcy. Często trudno odróżnić taką okładkę od oryginału.
