Agnes Mured to amerykańska aktorka, czwórka nominowana do Oscara, zdobywczyni dwóch nagród Złotego Globu i Emmy. Zasłynęła z ról w genialnych filmach Orsona Wellesa.
Większość widzów zna Agnes Moorehead jako ekstrawagancką wiedźmę z Endora w My Wife Bewitched Me. Aktorkę nazywano „lawendową damą Hollywood”: to ona uczyniła ten kolor modnym.
Trudna droga do snu
Agnes Moorehead urodziła się 6 grudnia 1900 roku w Clinton w rodzinie piosenkarki Mildred McCauley i księdza Johna Hendersona. Od najmłodszych lat śpiewała dziewczyna o pięknym głosie.
Premiera odbyła się w wieku trzech lat w kościele. Po przeprowadzce rodziny do St. Louis dziecko śpiewało w chórze operowym teatru miejskiego. Kiedy dorosła córka ogłosiła swoją decyzję o zostaniu aktorką, ojciec się nie sprzeciwił.
Zażądał, aby Agnes otrzymała również zawód, który mógłby ją wyżywić w przypadku niepowodzenia w karierze artystycznej. Moorehead wybrał Wydział Biologii Uniwersytetu Ohio.
Edukację ukończyła w 1923 roku. Podczas studiów dziewczyna grała w teatrze studenckim. Po spełnieniu słowa danego Johnowi Moorheadowi, Agnes wstąpiła do Akademii Sztuk Dramatycznych.
W 1929 ukończyła go wśród najlepszych. Jednak kariera wykonawcy nie wyszła. Na debiut w wieku prawie trzydziestu lat było już za późno.
Aktorka często była bezrobotna. Kilkudniowy post sprawił, że nauczyła się cenić każdy grosz.
Porażki i sukcesy
Agnes z wielkim trudem dostała pracę w radiu. Audycje radiowe z jej udziałem szybko zyskały popularność. Dzień aktorki trwał pół dnia.
W tym samym czasie odbyła się znajomość z wielką gwiazdą filmową i słynną teatralną prima Helen Hayes. Panie szybko zamieniły się w dziewczyny. Hayes zabrał się do pracy nad pięścią dla przyjaciela z debiutu.
Jednak studio filmowe zdecydowało, że ten typ nie ma już znaczenia. Z biegiem czasu rozeszły się pogłoski, że aktorki to nie tylko przyjaciółki. Mają bardziej intymny związek.
Prasa zaczęła szukać dowodów na związek. Dziennikarze nie byli zakłopotani, że oboje byli już wtedy małżeństwem. Moorehead wyzywająco zignorował plotki o gejach, a Helen bała się upadku swojej kariery i przyjaźń się skończyła.
W 1937 roku na starzejącego się wykonawcę zwrócił uwagę nowicjusz Orson Welles. Zaprosił aktorkę do swojego teatru „Merkury”.
Śmiałe nowatorskie rozwiązania młodego reżysera zainteresowały hollywoodzkich potentatów. W 1939 roku cała trupa przyszła do kina po tym, jak reżyser podpisał kontrakt ze studiem RKO.
Wyznanie
Na planie po raz pierwszy pojawiła się czterdziestoletnia Agnes. Trampoliną na Olimp w Hollywood dla Moorehead była debiutancka rola matki bohatera w filmie Obywatel Kane z 1941 roku.
Wszyscy zauważyli niezwykły talent. Wykonawca był w stanie przedstawić każdą emocję. Doskonale zagrała strach, zazdrość, rozpacz, zabawę i miłość.
Za swoją pracę w The Magnificent Emersons w 1942 roku, drugiej taśmie, Agnes była nominowana do Oscara. Krytycy nazwali aktorkę najbardziej charyzmatyczną aktorką w Hollywood.
Czterdziestodwuletnia Moorehead została uznana przez magazyn Vogue za jedną z najpiękniejszych i najbardziej stylowych kobiet na świecie. To dzięki lekkiej dłoni celebryty purpura stała się modna.
Sama Agnes uwielbiała go i często nosiła stroje w kolorze lawendy. W latach 1943-1951 Moorehead zagrał w Journey into Fear, Jane Eyre, Miss Parkington, Since You Left, Johnny Belindzie, The Woman in White, The Floating Theatre.
Filmy przyniosły jej dwie nominacje do Oscara. Kultowe role przyniosły aktorce Złoty Glob i podwójną nominację do Oscara. Teraz jej nazwisko na zawsze weszło do historii kina.
Życie osobiste
Słynna artystka grając drugoplanowe role bez trudu przyćmiła Lucille Ball, Olivię de Haviland, Joan Fontaine, Shirley Temple i gwiazdy pierwszej wielkości.
Po tym, jak została zatwierdzona jako hollywoodzka aktorka, Moorehead nie opuściła radia. Na antenie amerykańskiej pozostała najbardziej pożądaną artystką. Po występie w sztuce Don Giovanni w piekle artysta podbił także Broadway.
W latach czterdziestych dziennikarze ponownie zaczęli podkreślać życie osobiste Agnes. Coraz więcej czasu, ich zdaniem, aktorka spędzała w towarzystwie młodych piękności, a nie własnego małżonka.
Aby zakończyć plotki w 1949 roku, celebrytka i jej mąż, aktor John Griffith Lee, adoptowali chłopca o imieniu Sean. Jednak koniec małżeństwa położył związek Agnes z wschodzącą gwiazdą filmową Debbie Reynolds, który rozpoczął się wkrótce potem.
Drugie małżeństwo Mooreheada w 1954 roku okazało się nieudane. Czteroletnie życie rodzinne z Robertem Gistem zakończyło się rozwodem. Ale związek z Reynoldsem trwał do jej śmierci, pomimo ponad trzydziestoletniej różnicy wieku.
Od lat pięćdziesiątych aktorka była coraz częściej zmuszana do odgrywania typowych postaci plotek, starych suk i narzuconych jej wiedźm. Wyjątkiem były bohaterki Lewej ręki Boga, Wszystko, na co pozwala niebo, Łabędź, Raintree County, Nietoperz, Polyanna, Jak podbito Zachód.
Ostatnie lata
Za swoją pracę w 1964 roku w „Cicho, cisza, słodka Charlotte”, gdzie Agnes zdołała ograć Bette Davis, otrzymała czwartą nominację do Oscara i kolejny Złoty Glob.
Telewizja też okazała się stonowana. Moorehead była sześciokrotnie nominowana do nagrody Emmy za swoją pracę telewizyjną. Otrzymała tę nagrodę w 1967 roku za Dziki, Dziki Zachód.
Rola Endory w serialu „Moja żona mnie oczarowała”, emitowanym w latach 1964-1972, stała się wizytówką aktorki. W tym czasie ona sama przeżywała trudne chwile.
Relacje z moim synem zawsze były trudne. Sean zawsze kłócił się z matką, oskarżając ją, że zhańbiła siebie i jego swoimi koneksjami.
W rezultacie facet nawiązał kontakt ze złym towarzystwem. Agnes przypadkowo znalazła broń w szafie Seana. Matka zapytała wprost, skąd pochodzi broń. Zamiast odpowiedzieć, syn po prostu wyszedł z domu. Moorehead nigdy więcej go nie zobaczył.
Wykonawca również zaczął mieć problemy ze zdrowiem. W 1955 nakręciła Conquerors w Utah. Praca odegrała fatalną rolę w życiu wszystkich obecnych na miejscu.
Dopiero po wielu latach okazało się, że broń jądrowa jest testowana niedaleko miejsca filmowania. Wszyscy uczestnicy na zdjęciu byli narażeni na promieniowanie i zmarli na raka.
Agnes spotkał ten sam los. Do ostatnich dni aktorka zmagała się ze straszną diagnozą. Jednak pod koniec kwietnia 1974 r. choroba zwyciężyła. W 1994 roku Moorehead miała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w St. Louis.
