Starożytna sztuka filcowania, która wydawała się być zapomniana, jest dziś ponownie popularna. W niektórych sklepach można kupić ciekawe gadżety z filcu. To ekskluzywne produkty, którym po prostu chcesz się bliżej przyjrzeć.
Robią ubrania, buty z filcowanej wełny, toczą cienkie, ale ciepłe szaliki, torebki, a nawet biżuterię. Filcowanie (filcowanie) stało się popularnym hobby rozwijającym wyobraźnię i kreatywność. Opanowanie tej sztuki wcale nie jest trudne. Wystarczy specjalna zadziorowata igła, wełna w różnych kolorach i porowata gąbka lub guma piankowa. Z tych prostych materiałów czasem rodzą się prawdziwe arcydzieła.
Być może najbardziej znanymi i rozpowszechnionymi produktami z filcowanej wełny są filcowe i filcowe buty. Filc jest produkowany przemysłowo, ale prawdziwe buty filcowe można wykonać tylko ręcznie.
Istnieją dwa sposoby filcowania – na sucho i na mokro. Początkujący drwale zwykle zaczynają od metody suchej. Najłatwiejszym sposobem zrozumienia filcowania jest zrobienie kilku koralików. Filcowanie dowolnego produktu rozpoczyna się od uformowania części: od małych koralików po duże części odzieży. Aby to zrobić, konieczne jest oderwanie kilku części z kawałka wełny, z których każda jest zwinięta w małą luźną kulkę. Następnie koralik lub jakakolwiek inna część musi zostać uszczelniona. Aby to zrobić, część umieszcza się na kawałku gumy piankowej i wielokrotnie przebija specjalną igłą. Nakłucia są nakładane bardzo blisko siebie, maksymalnie oplatając wełnę i utrwalając kształt produktu. Gdy tylko wełna zostanie zmatowiona tak mocno, że przestała się odkształcać i wnikać we włókna, koralik jest gotowy. Następnie produkt można ozdobić, zwijając do niego paski wełny o innych kolorach, szyjąc na koralikach lub cyrkoniach. Filcowanie na sucho jest zwykle używane do tworzenia drobnych ozdób lub zabawek. W przypadku większych produktów zastosuj metodę filcowania na mokro.
Technika filcowania na mokro jest bardziej skomplikowana i czasochłonna. Będzie wymagać folii bąbelkowej, cienkiej tkaniny siatkowej, wełny i wody z mydłem. Najpierw szablon przyszłego produktu wycina się z gęstego materiału i umieszcza na folii z pryszczami. Na przygotowanym szablonie układa się nakładające się na siebie małe pasma wełny, przykrywa siatką, obficie zwilża gęstą wodą z mydłem i delikatnie rozciera rękoma, aby wymieszać włókna wełny. Jeśli konieczne jest wykonanie rysunku, pasma kolorowej wełny są najpierw nakładane na główne tło i lekko mocowane ząbkowaną igłą. Filcowanie wełny rękami przez długi czas, więc doświadczone szwaczki nauczyły się używać do tego celu pędzli ze sztywnym włosiem, a nawet szlifierek.
Pomocnicza może być również technika filcowania, np. z jej pomocą można tworzyć elementy wystroju i ozdób – nadruki na zasłonach, aplikacje naszywane na poduszkach.
Po dokładnym zmatowieniu wełny usuwa się z niej nadmiar mydła. Następnie do produktu układa się prysznic kontrastowy, aby zmyć śliski roztwór z włókien, a jednocześnie utrwalić wykonaną pracę. Filcowany przedmiot jest suszony, po czym praca nad nim jest zakończona. Ta technika służy do wykonywania szalików, torebek, kapci, a nawet obrazów. Jeśli chcesz, każdy może zostać twórcą, ponieważ zarówno dorosły, jak i dziecko może nauczyć się filcowania. Kilka wieczorów spędzonych na tej ekscytującej aktywności przyjemnie urozmaici Twój wolny czas i doda coś nowego i niezwykłego do kolekcji zabawek, ubrań czy akcesoriów.
