Wraz ze swoją drugą żoną Marią Leonidovą Witalij Solomin spotkał się na przesłuchaniu do filmu „City Romance”. W tym czasie artysta rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną Natalią Rudną i obiecał sobie, że nigdy więcej się nie ożeni. Ale młody student tak oczarował mężczyznę, że zmienił swój stosunek do małżeństwa. Maria została żoną Solomina, poświęciła mu swoje życie i pozostała z artystą do końca jego dni.
Dzieciństwo i pierwsze kroki w kinie
Maria Antonovna Leonidova urodziła się 2 marca 1949 roku w Leningradzie. Po otrzymaniu świadectwa ukończenia szkoły średniej dziewczyna wstąpiła do Wyższej Szkoły Artystycznej w Leningradzie imienia. Mukhina, aby zostać projektantką mody.
Zostanie aktorką nie było wówczas częścią planów Marii. Na przesłuchanie do filmu „Urban Romance” trafiła zupełnie przypadkiem. Maria poznała asystenta reżysera filmu V. Todorovsky'ego podczas spaceru po mieście. Delikatna, ładna dziewczyna o dziecięcej twarzy idealnie nadawała się do odgrywania roli głównej bohaterki, więc od razu została zaakceptowana. Właśnie taki, dziecinnie naiwny, miły, zdolny do rezygnacji ze wszystkiego, co materiał w dobrym celu, zobaczył reżyser bohaterki swojego filmu, uczeń szkoły pedagogicznej Masza. Leonidova organicznie wtopiła się w wizerunek swojej bohaterki i została zapamiętana w tej roli przez publiczność.
Film „Urban Romance” otworzył Marii drogę do wielkiego kina i dał jej fatalne spotkanie z przyszłym mężem Witalijem Solominem.
Historia relacji z Witalijem Solominem
Podczas kręcenia pierwszego filmu Maria Leonidova sympatyzowała z Todorowskim. Solomin cierpliwie opiekował się dziewczyną, lecąc do niej przy każdej okazji. Dał luksusowe bukiety, śpiewał serenady pod oknem. W 1970 roku w Odessie, gdzie filmowano Marię, wybuchła epidemia cholery, więc Solomin nie mógł spotkać się z ukochaną. W tym okresie mężczyzna pisał jej wzruszające listy.
Maria doceniła miłość Witalija i zgodziła się zostać jego żoną. W Leningradzie odbył się skromny ślub. Pan młody uciekł z kręcenia zaledwie kilka dni. I właściwie nie było ślubu jako takiego. Witalij towarzyszył dziewczynie z planu i zaproponował, że uda się do urzędu stanu cywilnego w drodze do złożenia wniosku. Ale młodzi ludzie, ku zaskoczeniu Maszy, zostali natychmiast namalowani. Jak się później okazało, był to sprytny plan Solomina: z góry zgodził się na szybką rejestrację, powołując się na konieczność pójścia na plan.
W pierwszym roku po rejestracji Maria i Witalij mieszkali osobno: była w Leningradzie, gdzie kontynuowała studia w instytucie, on był w Moskwie. Wkrótce Marii udało się przenieść na studia do Moskwy, po czym młodzi ludzie osiedlili się w pokoju Witalija w hostelu.
W trosce o rodzinne szczęście aspirująca aktorka musiała poświęcić swoją karierę. Dla Witalija jego żona jest przede wszystkim opiekunką rodzinnego ogniska i matką jego dzieci. To właśnie z powodu odmowy życia według takich zasad rozstał się ze swoją pierwszą żoną N. Rudną. Maria, teraz Solomina, jej mąż postawił warunek: nie powinna być usuwana, bo nie będzie rodziny.
Później Witalij czasami pozwalał swojej żonie uczestniczyć w kręceniu. Jej drugi film „Chmury”, wydany w 1973 roku, został przyjęty przez publiczność znacznie spokojniej niż debiut. Rola żony głównego bohatera Dashy w filmie „Skok z dachu” (w którym Maria zagrała z mężem) była szczerze nieudana.
Ostatecznym krzyżem w karierze aktorki było nakręcenie filmu „Dwoje w nowym domu”. Witalij Solomin był zazdrosny o swoją żonę o partnera Aleksandra Abdulowa, ulubieńca wszystkich kobiet w ZSRR. Zabronił jej także grania w filmach, w których sam nie grał.
Po tym incydencie Solomina miała tylko dwie role epizodyczne: bliźniaczki Stoner w filmie z serii Sherlock Holmes i Stussy w filmowej adaptacji operetki Silva. Od tego czasu rodzina stała się głównym zajęciem Marii Solominy.
Cierpliwość i mądrość jako zbawienie dla rodziny
Po ukończeniu studiów Maria rozpoczęła pracę w magazynie modowym i całkowicie poświęciła się swojej rodzinie. Po urodzeniu pierwszej córki Anastazji młoda para przeprowadziła się do własnego mieszkania. Relacji rodzinnych Witalija i Marii nie można nazwać bezchmurnymi. Ludzie wokół niego znali Witalija jako tego samego dobrodusznego, wesołego faceta. W domu pokazał się jako prawdziwy „budowniczy domów” i okropnie zazdrosny człowiek. Jeśli żona została gdzieś, nie mógł pozwolić jej spędzić nocy.
W tym samym czasie sam Solomin pozwolił mu na rozpoczęcie powieści na boku, co przyniosło cierpienie psychiczne jego żonie. Płakała, nazywała męża zdrajcą, ale nadal go kochała. Na początku 1980 roku prawie nawet opuścił rodzinę dla swojej ukochanej Eleny Tsyplakowej. Rodzinę od tego kroku uratowała ciąża Maryi i narodziny drugiej córki Elżbiety.
Maria spokojniej przyjęła drugi romans męża ze Swietłaną Amanową. Po raz drugi znalazła siłę, by wybaczyć Witalijowi. W tym akcie mąż zobaczył niesamowitą kobiecą mądrość. Solomin postanowił nie niszczyć rodziny. Od tego czasu w jego życiu pozostała tylko jedna miłość - Maria.
Mieszkają razem od ponad 30 lat. W 2002 roku, miesiąc po udarze, artysta zmarł. Maria Solomina musiała nauczyć się żyć bez ukochanego męża. Zainteresowanie nią stopniowo słabło. Ostatni raz Maria Antonovna pojawiła się publicznie podczas otwarcia tablicy pamiątkowej jej męża w 2012 roku. Po śmierci męża Solomin zajmował się modelingiem, pracował jako redaktor magazynu o modzie. Obecnie nic nie wiadomo o studiach Marii Antonovny.
