Ten człowiek zaszczepił strach w Europie. Kierowane przez niego kolumny faszystowskiej młodzieży zdobywały jeden kraj po drugim, prawie nie napotykając oporu. I tylko Kraj Sowietów stawił zaciekły opór najeźdźcom. Po przełomie w działaniach wojennych Niemcy musieli się wycofać, tracąc zdobyte pozycje. Kiedy waleczne wojska sowieckie wkroczyły do Berlina, Führer narodu niemieckiego w rozpaczy odebrał sobie życie.
Kanclerz Rzeszy nazistowskich Niemiec
Adolf Hitler to organizator jednej z najbardziej totalitarnych dyktatur, niemiecka postać wojskowa i polityczna, twórca teorii narodowego socjalizmu. Hitler urodził się w zwykłej rodzinie na pograniczu Niemiec i Austrii. W latach szkolnych nie błyszczał szczególnymi sukcesami. I nie miał talentu.
W bardzo młodym wieku Hitler, nie mogąc kontynuować nauki, poszedł do wojska. I prawie natychmiast został wysłany na front. To podczas wojny imperialistycznej narodziły się i umocniły jego idee polityczne, które później stały się podstawą teorii faszyzmu. Hitler szybko wyróżnił się w służbie i otrzymał stopień kaprala.
Wracając z frontu w 1919 r. Hitler został pełnoprawnym członkiem młodej Niemieckiej Partii Robotniczej, gdzie szybko awansował. W ciągu kilku lat zostaje liderem partii. Od tego momentu Hitler zaczął aktywnie promować idee nacjonalistyczne, używając aparatu partyjnego i elokwencji do tych niestosownych celów.
Wkrótce Hitler w sojuszu z ludźmi o podobnych poglądach podjął próbę puczu. Jednak operacja przejęcia władzy nie powiodła się. Hitler trafił do więzienia. Stąd spod jego pióra wyszło słynne dzieło „Moja walka”. W książce przywódca niemieckich faszystów nakreślił swoją wizję przyszłości kraju i świata jako całości. Dzieło Hitlera odzwierciedlało wszystkie główne idee Führera, które później kierowały nim w jego polityce.
W 1933 r. Hitler legalnie doszedł do władzy, otrzymując upragnioną posadę kanclerza Rzeszy. Rozpoczęła się droga Führera do dominacji nad światem. Po zdobyciu władzy Hitler zaczął prowadzić niezwykle twardą politykę wewnętrzną: wszelkie opozycyjne partie polityczne (z wyjątkiem stowarzyszenia narodowosocjalistycznego) zostały zakazane, komuniści i ludność żydowska były prześladowane. W kraju masowo powstawały obozy koncentracyjne, wzmacniano pozycje tajnej policji.
W 1938 r. nazistowskie Niemcy zaczęły podbijać świat. Jako pierwsze ucierpiały Austria i Czechosłowacja. Potem wybuchła krwawa II wojna światowa; w jego trakcie Europa została prawie całkowicie podbita, a Związek Radziecki został zaatakowany. Dopiero dzięki poświęceniu i odwadze narodów ZSRR udało się powstrzymać brunatną zarazę. Wiosną 1945 roku upadł reżim Hitlera, a sam krwawy dyktator popełnił samobójstwo.
Śmierć opętanego Fuhrera
W ostatnich latach wojny Hitler, jego dziewczyna Eva Braun oraz administracja kraju i wojsko przebywali w specjalnym bunkrze. Kiedy stało się jasne, że część wojsk sowieckich nieubłaganie zbliża się do legowiska Führera, a dni „wielkiego imperium” są policzone, Hitler zaczął przygotowywać się do samobójstwa. Domagał się, aby wiele osób z jego otoczenia dało mu słowo, że nigdy nie dopuści, by jego szczątki dostały się do wroga.
Trucizna została przygotowana do samobójstwa. Jednak Führer obawiał się, że to narzędzie może nie zadziałać. Dlatego Hitler polecił przetestować działanie trucizny na ukochanego psa pasterskiego. Trucizna zadziałała. Hitler obojętnie spojrzał na zwłoki zwierzęcia i kazał swoim pracownikom zebrać się w hali, aby się z nim pożegnać.
Wychudły i zgarbiony dyktator w milczeniu obszedł linię swoich towarzyszy broni, każdy z nich ściskał sobie ręce. Hitler nie odpowiadał na apele do niego, pogrążony we własnych myślach.
Przygotowując się na śmierć, Führer wydał polecenie znalezienia kilkuset litrów benzyny. Kolację zjadł o drugiej w nocy. W tym samym czasie obecni byli jego sekretarze i kucharze. W tym samym czasie sowieccy sierżanci Jegorow i Kantaria ustawili Czerwony Sztandar na kopule Reichstagu, która znajdowała się niedaleko bunkra Hitlera.
Czas - 30 kwietnia 1945, około wpół do trzeciej nad ranem. Pożegnawszy się jeszcze raz z towarzyszami broni, zgarbiony Führer zniknął za drzwiami swojego pokoju. Opinie na temat tego, co wydarzyło się później, różnią się w zależności od badacza. Zeznania świadków są sprzeczne i nie dają dokładnego obrazu wydarzeń.
Większość świadków stwierdziła, że za drzwiami padł jeden strzał. Zaraz potem do pokoju wszedł szef straży Führera. Hitler, zgarbiony, siedział na kanapie z twarzą zakrwawioną. Na kolanach miał rewolwer. Eva Braun była obok Führera: znalazła siłę, by wziąć ampułkę z trucizną. Badacze radzieccy twierdzą, że Hitler również zmarł po zażyciu trucizny. Różnice zdań nie mogą podważyć głównego faktu: niemiecki przywódca popełnił samobójstwo.
Zwłoki Hitlera i jego dziewczyny wywieziono na podwórze, polano benzyną i podpalono. Kiedy płomień z rzuconej szmaty wystrzelił, wszyscy obecni oddali cześć swojemu zmarłemu liderowi. Kilka godzin później zwęglone szczątki zawinięto w kawałek brezentu i zakopano w jednym z kraterów na podwórku. Następnie ciało Hitlera odkryli żołnierze radzieccy. Badanie potwierdziło, że szczątki należały do przywódcy nazistów.
Był to niechlubny koniec jednego z najkrwawszych dyktatorów XX wieku.
