Denholme Elliot to brytyjski aktor, który wystąpił w ponad 120 filmach i kilku serialach telewizyjnych. Zasłynął znakomitym wykonaniem swoich charyzmatycznych, ekstrawaganckich, a czasem ekscentrycznych ról.
Biografia
Denholme Mitchell Elliot, tak brzmi pełne imię aktora, urodził się 31 maja 1922 roku w Londynie w Anglii w rodzinie Milesa Leymana Farra Elliota i Niny Mitchell. Denholme stał się drugim dzieckiem w rodzinie. Aktor miał starszego brata Neila. Jego ojciec pracował jako prawnik. Później wstąpił do armii brytyjskiej i został mianowany radcą generalnym „Rządu Obowiązkowego w Palestynie”.
Urodzony w rodzinie z małym środowiskiem teatralnym, Denholme Elliot nie miał w dzieciństwie żadnych artystycznych skłonności. Po ukończeniu Malvern College wstąpił do Royal Academy of Dramatic Art w Londynie. Ale pod koniec pierwszego semestru został poproszony o opuszczenie szkoły. Elliott później dołączył do Królewskich Sił Powietrznych. Czas jego służby przypadł na początek II wojny światowej. Wykonując kolejny lot nad wrogimi celami, został zestrzelony i schwytany, gdzie pozostał do końca wojny. W tym okresie zainteresował się dramatem. W obozie jenieckim brał czynny udział w przedstawieniach amatorskich, a później zaczęli oferować mu role w filmach.
W 1987 roku aktor dowiedział się o swojej chorobie. Zdiagnozowano u niego AIDS. Na tle zakażenia wirusem HIV rozwinęła się gruźlica, z której Denholme Elliot zmarł 6 października 1992 r. Stało się to na hiszpańskiej wyspie Ibiza. Na jego pamiątkę Susan Robinson, jego żona, założyła Projekt Denholm Elliott.
Kariera
W 1949 roku Denholme Elliot zadebiutował w filmie Dear Mr. Prohack, w którym zagrał Oswalda Morfreya. Po tej pracy i ogólnie w latach 50. aktor pojawił się w małych rolach w kilku filmach. Wśród nich są „Bariera dźwięku” (1952), „Sedno sprawy” (1953), „Okrutne morze” (1953), „Życie na pożyczce” (1954), „Ci, którzy decydują” (1954) i „Noc, którą miałem zginąć” (1955).
W 1966 Elliot pojawił się jako lekarz aborcyjny w komediodramacie Holly. W tym samym roku został zaproszony do udziału w brytyjskim serialu telewizyjnym „Człowiek z pokoju 17”. Wystąpił w 13 odcinkach jako Imlak Defraits. W 1970 roku Denholme Elliott zagrał w anglo-amerykańskim filmie wojennym Za późno, bohaterze. Film opowiadał o wydarzeniach, które miały miejsce podczas II wojny światowej. Elliott zagrał kapitana Hornsby'ego, oficera znanego ze swojej lekkomyślnej odwagi. W 1972 roku aktor zagrał w telewizyjnej sztuce Follow the Yellow Brick Road, grając Jacka Blacka. „Jack” został przedstawiony jako ofiara zaburzeń psychicznych o ekscentrycznym zachowaniu. Postać została pięknie pokazana przez aktora.
W 1976 roku Elliott zagrał w telewizyjnej adaptacji opowiadania Charlesa Dickensa The Signal Man. W serialu aktor ponownie zagrał główną rolę. Jego praca jako człowieka na granicy szaleństwa została przyjęta gromkimi brawami. W 1980 roku Elliot otrzymał nagrodę BAFTA dla najlepszego aktora drugoplanowego. W 1983 otrzymał nagrodę za pracę przy amerykańskiej komedii Trading Places. W filmie był lokajem o imieniu Coleman. W 1984 roku aktor otrzymał nagrodę za rolę dr Charlesa Suobi w brytyjskiej komedii „Private Celebration”. W następnym roku jego rola Vernona Bayliss w thrillerze Obrona państwa po raz trzeci przyniosła mu upragnione uznanie. W 1985 roku Elliot pojawił się jako Mr. Emerson w A Room with a View. Jego postać w filmie to Anglik z wyższej klasy średniej, który nie ma żadnych ideałów istniejących w konserwatywnym społeczeństwie. Za tę przekonującą pracę Denholme Elliot został nominowany do prestiżowego Oscara. W 1981 roku pojawił się jako Dr Brody w Indiana Jones: Poszukiwacze zaginionej arki. Jego postać była koleżanką Indiany Jonesa, głównego bohatera obrazu. W 1989 roku zagrał tę samą rolę w Indiana Jones i Ostatniej Krucjacie. W 1992 roku brał udział w kręceniu filmu „Szalony scena”, który był ostatnim dziełem w jego karierze aktorskiej. Elliot wcielił się w Selsdona Mowbray'a, aktora uzależnionego od alkoholu.
Chociaż Denholme Elliot nie zagrał w żadnej z głównych ról w filmie, był uznaną gwiazdą drugoplanową. Przez lata grał alkoholików, oszustów i inne ekscentryczne postacie. W 1988 roku zasługi aktora w rozwoju kina zostały odznaczone Orderem Rycerzy Imperium Brytyjskiego.
Denholme Elliot otwarcie mówił o swojej biseksualności. Był jednak dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była brytyjska aktorka Virginia McKenna.
Para pobrała się w 1954 roku. Ale kilka lat później, w 1957 roku, rozwiedli się. Jego drugą żoną była aktorka Susan Robinson, która urodziła Denholmowi dwoje dzieci - Marka i Jennifer.
Dwa lata po śmierci aktora jego żona opublikowała książkę Denholm Elliott: Quest for Love. Wdowa opisała w nim szczegóły biseksualności Elliota i ich małżeństwa. W 2003 roku Jennifer, córka aktora, popełniła samobójstwo przez powieszenie. A 12 kwietnia 2007 roku zmarła Susan Robinson. Zginęła w pożarze w swoim londyńskim mieszkaniu.
