Błędem jest myślenie, że anime (japońska animacja) to hobby z dzieciństwa. Fabuły niektórych opowiadań w niczym nie ustępują poważnym filmom pełnometrażowym. Postacie doświadczają, rosną, rozwijają się, odnajdują się w różnych sytuacjach, żyją.
Jedną z zalet japońskiej animacji jest szeroki wybór prezentowanych filmów, zarówno pod względem gatunku, jak i czasu trwania. Znalezienie czegoś, co Ci odpowiada, nie jest trudne. Wystarczy zwrócić uwagę na trzy elementy.
Grupy docelowej:
- kodomo - dla dzieci (do 12 lat): brak treści ideologicznych lub znacznie uproszczony;
- shounen - dla starszych chłopców i młodych mężczyzn (od 12 do 16-18 lat): dynamiczna fabuła, szybka zmiana wydarzeń, motywy męskiej przyjaźni, rywalizacja, przygody małego stałego zespołu postaci, które walczą z ktoś jest często pokazywany;
- shojo - dla starszych dziewcząt i dziewcząt (od 12 do 16-18 lat): w fabule z reguły rozwija się temat miłości, romansu, szczegółowo ujawniają się obrazy postaci. Anime opowiadające o przygodach dziewczyn obdarzonych magicznymi mocami należą do tego samego gatunku;
- seinen - anime dla dorosłych mężczyzn (od 18 do 25-40 lat): jest bardziej realistyczne niż shojo, może występować romantyczna linia, ale fabuła nie jest z nią związana, postacie postaci są również dobrze rozwinięte, może zawierać elementy psychologii, satyry, erotyki.
- josei - anime lub manga dla kobiet: najczęściej opisuje codzienne życie kobiety mieszkającej w Japonii.
Gatunek: komedia, dramat, thriller, detektyw, akcja, romans itp.
- wg otoczenia: cyberpunk, steampunk, historia szkoły, życie codzienne, science fiction, fantasy itp.;
- o psychologii i celach bohaterów: spokon (o osiągnięciach sportowych dokonanych z chęci wygranej), sentai (o drużynie superbohaterów), maho-shojo (o wiedźmach), harem (główny bohater jest otoczony duża liczba postaci płci przeciwnej);
- przez obecność i szczegółowość scen seksu: etchi (erotyka), hentai (porno), yaoi (związki homoseksualne), yuri (związki lesbijskie).
Format: serial telewizyjny lub film fabularny
Stereotyp, że w anime „dziecięca” sztuka (duże oczy, śmieszne miny) nie jest uzasadniony. Istnieje wiele obrazów różniących się szczegółowym rysunkiem twarzy, gestów, póz. Realistyczne, żywe krajobrazy, niesamowicie dokładna mimika twarzy, dbałość o drobne szczegóły są godne podziwu. Oczywiście dotyczy to bardziej filmów fabularnych niż seriali telewizyjnych. Jednak mają też swój urok, gdy zgodnie z wyrazem oczu poza jest wyraźna bez słów stosunek bohatera do tego, co się dzieje.
Na osobną wzmiankę zasługuje akompaniament muzyczny. Film otwierający (otwierający) oddaje charakter anime, jego styl, dostosowuje się do oglądania, tworząc pewną atmosferę. Finałowy film (temat kończący) jest spokojniejszy i pokazuje napisy końcowe. Muzyka i piosenki są zwykle pisane specjalnie dla konkretnego anime. To zdecydowany plus, ponieważ sama muzyka odzwierciedla treść anime.
Fani japońskiej animacji preferują oryginalną grę głosową i używają napisów do tłumaczenia. To oryginalne aktorstwo głosowe pozwala zanurzyć się w głębię wyrażania emocji postaci. Faktem jest, że podkładam anime przez specjalnie przeszkolonych ludzi - seiyuu. W Japonii jest to osobna specjalizacja. Wybór głosu dla tej lub innej postaci jest bardzo ważny dla ujawnienia jego postaci. Istnieje anime z oficjalnym profesjonalnym tłumaczeniem dubbingu na język rosyjski. Nie ma ich zbyt wiele, można znaleźć w większości tłumaczenia nieprofesjonalne.
Anime to cały świat nowych kolorów i wrażeń. Ma prawo istnieć i znajduje coraz więcej fanów na całym świecie.
