Obecnie lustrzanki cyfrowe mają wiele automatycznych trybów scen i ustawień, które użytkownik może zmienić jednym naciśnięciem przycisku. Aby jednak uzyskać naprawdę dobre zdjęcie, trzeba umieć wykorzystać posiadany sprzęt fotograficzny.
Membrana obiektywu to przegroda składająca się z cienkich półkul (płatków), która umożliwia regulację otworu obiektywu, przez który przechodzą wiązki światła. Membrana służy do ustalenia zadanej ostrości obrazu i przepuszczalności światła.
Przysłona ma wartości f, które określają, jak szeroko otwierają się półkule. Skala wartości waha się od f/0, 7 do f/64, a im mniejsza wartość przysłony, tym bardziej płatki się otwierają, co oznacza, że do czułego czujnika wnika więcej światła. Po naciśnięciu przycisku zwalniającego płatki otwierają się i tworzą dziurę, przez którą przechodzi światło. Można również zauważyć, że przysłona decyduje o ostrości obrazu: im większa przysłona tworzona przez płatki, tym bardziej rozmyte obiekty będą nieostre (w tle). A jeśli mocniej przytrzymasz przysłonę, obiekty na zdjęciu okażą się ostre.
Ustawienie przysłony w lustrzankach znacznie różni się od siebie, lepiej wykonać to w trybie ręcznym (mechanicznym). Należy również pamiętać, że jego optymalne wartości mieszczą się w przedziale f/5, 6 – f/11. W przypadku braku światła lepiej ustawić wartości przysłony -1, 4-2, 8. Dla portretów - f/2, 8-f/5, 6. Lepiej ustawić niższą wartość kiedy trzeba mocno rozmyć tło. Wartości f/8-f/11 są dobre do fotografowania portretów grupowych, większe wartości pozwalają dobrze uchwycić krajobrazy, gdy nie ma potrzeby izolowania jednego obiektu.
Fotograf dostosowuje swoje urządzenie tak, jak jest to dla niego wygodne, konieczne jest ciągłe eksperymentowanie i dobieranie ustawień. Musisz spróbować sfotografować ten sam obiekt z różnymi ustawieniami, a następnie określić optymalną wartość dla swojego obiektywu, aby później uzyskać wysokiej jakości zdjęcia.
