Robienie na drutach to ulubione hobby wielu kobiet, a niektóre z nich chcą nie tylko sprawiać radość, tworząc wysokiej jakości ręcznie robione rzeczy dla siebie i swoich bliskich, ale także, aby ich hobby było źródłem dochodu. Być może będzie to tylko niewielki wzrost budżetu dla kobiety na urlopie macierzyńskim, ale dla niektórych robienie na drutach na zamówienie staje się głównym źródłem dochodu.
Zanim zaczniesz robić na drutach na zamówienie, musisz zdecydować, ile kosztuje ta żmudna praca twórcza. Nie ma ustalonej ceny za ręcznie robione produkty i nie może być: każda rzemieślniczka sama decyduje, jak ocenić swoją pracę. Ale nadal istnieje kilka sposobów, aby z grubsza określić koszt swojej pracy.
„Odpłatność akordowa”
Oczywiście opłata za robienie na drutach i tak będzie akordowa. Chodzi o to, że cena rzeczy będzie zależeć od tego, ile przędzy zużyła tkacz, od sposobu wykonania produktu i innych czynników. Ale najpierw najważniejsze.
Na początek oceniana jest główna metoda dziania:
- za przednią powierzchnię z igłami cena ustalana jest na 2,7 rubla. za każdy metr zużytej przędzy;
- na proste szydełkowane płótno - 2, 9 rubli; na drutach maszynowych - 3 tysiące rubli. za każdy kilometr użytej przędzy;
- jeśli rzecz jest dziana z motywami, dziewiarka może zażądać od 3 rubli. za każdy metr zużytej przędzy;
- za wykonanie produktu techniką irlandzkiej koronki - od 5 rubli.
Oczywiste jest, że zarówno motywy, jak i irlandzkie dzianie mogą mieć różną złożoność, więc rzemieślniczka ustali cenę za metr nici w konkretnym produkcie według własnego uznania.
Ponadto obliczanie pracy odbywa się na podstawie „współczynników komplikacji”, tj. biorąc pod uwagę różne czynniki, które sprawiają, że praca dziewiarki jest bardziej żmudna:
- Jeśli wzór jest prosty, to koszt zużycia przędzy mnoży się przez współczynnik 1, 4.
- Jeśli produkt zawiera kilka wzorów, dla każdego kolejnego doliczany jest kolejny współczynnik 1, 09.
- W przypadku dziania złożonych wzorów dodaje się współczynnik 1, 3.
- Wzory żakardowe są uważane za szczególnie trudne do wykonania, a za każdy dodatkowy kolor dodawany jest współczynnik 1, 2
Wiązanie poszczególnych części produktu dodaje również dodatkowe czynniki do kosztów pracy:
- robienie na drutach dekoltu - 1, 3
- dzierganie pojedynczej deski - 1, 3
- podwójny pasek dziany - 1, 5
- deska podwójna, wiązana osobno - 1, 7
Koszt produktu zależy od koloru i jakości przędzy. Trudniej jest robić na drutach z ciemnych nici, oczy męczą się bardziej, dlatego do użycia ciemnej przędzy dodaje się współczynnik 1,5. Przędza uzyskana po rozłożeniu produktu jest trudniejsza w obróbce niż nowa dlatego też, jeśli produkt jest dziany z takich nici, dodaje się współczynnik 1,5.
Na przędzy uzyskanej po rozłożeniu jest więcej węzłów i pęknięć, przez co trudniej jest z nią pracować.
Jeśli rzemieślniczka tworzy produkt autorski i nie powtarza znanego już modelu, to ma prawo domagać się dodatkowych 50% jego całkowitego kosztu - w końcu musiała też pracować jako projektantka mody.
I oczywiście koszt przędzy pokrywa również klient.
„Płatność godzinowa”
Jednak wiele rzemieślniczek uważa, że powyższe obliczenia sprawiają, że dzianina jest zbyt droga i woli obliczyć koszt swojej pracy na podstawie czasu poświęconego na wykonanie tego lub innego dzianiny.
Do obliczenia bierze się średnią pensję, akceptowaną w regionie, w którym rzemieślnik planuje sprzedawać swoje produkty, i dzieli się przez standardowy czas pracy w godzinach miesięcznie (średnio 167 godzin). Okazuje się, że średnia płaca za godzinę pracy.
Następnie rzemieślnik bierze pod uwagę, ile czasu rzeczywistego poświęciła na wykonanie dzianiny i mnoży wynik przez średnią stawkę godzinową. Do tej kwoty dolicza się koszt przędzy i uzyskuje się cenę gotowego produktu.
