„Jeśli chcesz zrozumieć rasy kaukaskiej - naucz się tańczyć Lezginka” - jest takie przysłowie. Taniec ten zjednoczył ponad sto narodów rasy kaukaskiej. Zapalający, ognisty, dziarski - nie pozostawia nikogo obojętnym.
Lezginka to starożytny taniec ludowy ludów kaukaskich. Trudno dziś powiedzieć, skąd się wziął, ten prymat jest przez wielu kwestionowany. Lezginka to taniec jedyny w swoim rodzaju. Pełen wdzięku, o bardzo wyraźnych i ostrych ruchach, demonstruje siłę, piękno i dumę tancerki.
Piękny taniec
Istnieje legenda, że starożytni wojownicy rasy kaukaskiej tańczyli lezginkę przed bitwą - posiadając szczególną energię, taniec podniósł ducha, obdarzając odwagą i odwagą. Starożytne tańce rytualne są prototypem Lezginki. Pochłonęła wszystko, co najlepsze, co jest tylko w tańcach Kaukazu. Urzeka, przyciąga do siebie czadowym rytmem tak, że nogi same proszą do tańca, a całe ciało zaczyna poruszać się w rytm żywiołowej melodii. Lezginka nie pozostawi nikogo obojętnym.
Zjednoczenie Lezginki
Lezginka jest tańczona przez ponad 100 narodów (Karachajów, Bałkarów, Awarów, Lezginów, Czerkiesów, Adygów, Gruzinów, Ormian, Azerbejdżanów itp.). Każdy z nich ma swoje charakterystyczne ruchy, ale są takie, które wykonuje się w ten sam sposób dla wszystkich. Język tańca jest dla wszystkich taki sam. Tutaj Lezginka działa jako kulturowy „pomost” między narodami. Kaukascy mogą stać w dużym kręgu w dowolnym miejscu i zacząć tańczyć lezginkę. Nie muszą sobie nic tłumaczyć - rytm sam to zrobi.
Technika wykonania
Melodia lezginki jest dynamiczna, klarowna. Tempo jest szybkie. Rozmiar muzyczny - 6/8. Postawa jest bardzo ważna: mężczyzna trzyma się niezwykle prosto, napięty jak sznurek. Klatka piersiowa lekko wysunięta do przodu. Prawie cały taniec odbywa się na palcach. Ruchy są gwałtowne, ostre. W całym ciele jest piękno, wdzięk a jednocześnie męskość i siła. Ramiona są rozłożone jak skrzydła orła, a nogi wykonują dziesiątki ruchów na minutę.
Mężczyzna i kobieta
Lezginka jest głównie tańcem męskim, ponieważ wykazuje cechy czysto męskie - odwagę, siłę, wojowniczość. Kobieta tańcząca lezginkę publicznie nie powinna powtarzać ruchów swojego partnera, wykonując ostre ataki - to nieprzyzwoite. Musi być kobieca. Wyprostowane plecy, podniesiona kolekcja, uśmiech, gładkie fale dłoni, pełne wdzięku kroki - tak dziewczyna tańczy lezginkę.
Inną rzeczą jest bliski przyjacielski krąg, w którym można całkowicie oddać się tańcowi. Kobiety tańczą z przyjemnością, wkładam całą swoją duszę i pasję. Jak mogłoby być inaczej? W końcu Lezginka to fajny, zapalający taniec, ukochany przez wszystkie narody. Nie można mu się oprzeć.
