Najbardziej przerażającą rzeczą, przed którą stają nowi gitarzyści, jest bare. Grupa akordów, w której jeden palec chwyta jednocześnie kilka strun na każdym progu. W prostych utworach barre jest rzadkością, z wyjątkiem akordu F. Na szczęście muzyka jest bogata w dźwięki i aby nie komplikować sobie życia i harmonii melodii, można skorzystać z alternatywnych opcji grania.
Czy to jest to konieczne
- - gitara,
- - podręcznik z akordami.
Instrukcje
Krok 1
Jednym z najbardziej oczywistych substytucji jest akord F z tak zwaną „niepełną barre”. W tym przypadku palec wskazujący chwyta tylko dwie pierwsze struny pierwszego progu. Pozostałe palce pozostają w tej samej pozycji, co podczas grania pełnej wersji akordu: środkowy palec to trzecia struna drugiego progu, pierścień i małe palce to odpowiednio czwarty i piąty trzeci prog. Ta odmiana akordów jest dobra, ponieważ podczas gry różnica w dźwięku będzie prawie niezauważalna dla zwykłego słuchacza. Jednak początkujący muzycy rzadko z niego korzystają, ponieważ dyskomfort w palcach utrudnia cieszenie się własną grą.
Krok 2
Najłatwiejszą i najczęstszą opcją jest zastąpienie akordu F przez D. W zasadzie dla początkującego, który gra dla siebie i chce nauczyć się jak największej liczby piosenek w krótkim czasie, jest to prawdziwy dar niebios. Należy jednak pamiętać, że jakość dźwięku w tym przypadku znacznie się pogorszy. Ponadto może zaistnieć sytuacja, gdy akordy D i F następują po sobie w melodii, więc bądź ostrożny. Jak mówią, graj, ale nie nadużywaj.
Krok 3
Jeśli lubisz łączyć piękno dźwięku z prostotą rozwiązania, idealnym rozwiązaniem dla Ciebie byłoby użycie zwykłej pauzy zamiast „irytującego” akordu. Tak, nie zdziw się. Korzystanie z tych „sztuczek” tylko wzbogaci Twoją grę, a usłyszysz, jak melodia brzmi pod Twoimi palcami w nowy sposób.
Krok 4
Wszystkie te metody są oczywiście dobre i ze względu na eksperyment można na nich grać na gitarze. Możliwe, że odkryjesz w ten sposób nowy dźwięk, który będziesz dalej wykorzystywał jako swój „chip”. Ale pamiętaj, prawdziwy gitarzysta nigdy nie zaniedbuje akordów na pasku, bez względu na to, jak bardzo bolą go modzele na palcach.
