Valentina Cortese jest włoską aktorką teatralną, filmową i telewizyjną. Laureatka Nagrody Brytyjskiej Akademii (BAFTA), nominowana do Oscara i Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie American Night.
W 1974 roku aktorka była nominowana do Oscara, ale nagrodę w tym roku otrzymała równie znana aktorka - Ingrid Bergman. Kiedy Ingrid wyszła na scenę, by wygłosić przemówienie i odebrać statuetkę Oscara, jej pierwsze słowa brzmiały, że nagroda powinna trafić do Walentyny i uważa decyzję jury za niesprawiedliwą.
W swojej karierze Valentina współpracowała z wieloma znanymi reżyserami, m.in.: M. Antonioni, F. Felinni, F. Zeffirelli, J. Dassin, J. Mankiewicz, F. Truffaut, T. Gilliam, S. Kramer. Artystce udało się zdobyć miłość i uznanie publiczności na całym świecie.
Fakty biograficzne
Valentina urodziła się we Włoszech pierwszego dnia 1923 roku. Jej rodzice pochodzili z małego miasteczka Stresa, położonego w północnych Włoszech. Rodzina przeniosła się później do Mediolanu.
Od dzieciństwa dziewczyna marzyła o zawodzie aktorskim. W wieku 17 lat po raz pierwszy pojawiła się na ekranie i wkrótce przyciągnęła uwagę producentów i reżyserów.
W twórczej biografii wykonawcy znajduje się ponad sto ról w projektach telewizyjnych i filmowych. Zaczęła grać w 1940 roku, a ostatnio pojawiła się na ekranie w 1993 roku.
Aktorka zmarła w lipcu 2019 roku w wieku 96 lat. Wielu koneserów kreatywności Cortese, kolegów i znanych filmowców nazwało ją „ostatnią divą włoskiego kina”.
Kariera filmowa
Aktorka zadebiutowała w 1941 roku w filmie „Malowany horyzont” włoskiego reżysera G. Salviniego. W tym samym roku artysta pojawił się na ekranie w kilku kolejnych filmach: „Zaginiony aktor”, „Wenecki kat”, „Pierwsza miłość”.
Rok później Valentina zagrała w filmach: „Lady West”, „Kolacja głupców”, „Królowa Nawarry”, „Soltanto un bacio”, „Orizzonte di sangue”, „Czwarta strona”.
Następnie widzowie mogli zobaczyć Cortese w filmie muzycznym włoskiego reżysera Guglielmo Gianniniego „4 ragazze sognano”, a następnie – w dramacie wojennym A. D. Magiano i O. Biancoli „La carica degli eroi”.
W 1945 roku aktorka zagrała w dramacie w reżyserii A. Blazettiego „Nikt nie wraca”.
W tym samym roku pojawiła się na ekranie w filmie Giorgio Waltera Chile Dziesięć przykazań. Prace nad obrazem rozpoczęły się w czasie okupacji niemieckiej. Wkrótce produkcja wszystkich filmów we wszystkich włoskich studiach filmowych została wstrzymana. W tym okresie, przy wsparciu Watykanu, nakręcono tylko 2 filmy. Pierwszym z nich było „Dziesięć Przykazań”, a drugim „Bramy Raju”.
Aktorka zagrała następujące role w projektach włoskich filmowców: „Kto widział?”, „Rzym, wolne miasto”, „Amerykanin na wakacjach”, „Zagubiony”, „Królowski kurier”.
W dramacie Les Miserables, opartym na dziele V. Hugo o tym samym tytule, Valentina pojawiła się na ekranie jako Fantina. Jej partnerem na planie został słynny włoski wykonawca Gino Cervi.
Z Worms Cortese zagrał jedną z głównych ról w kolejnym filmie – „Storm over Paris”. Film opowiada o byłym więźniu Jean Valjean, który spędził 18 lat w ciężkiej pracy. Wracając do ojczyzny, ponownie popełnia przestępstwo - kradnie srebrny świecznik księdzu, który go schronił w jego domu. Wkrótce mężczyzna żałuje swojego występku i postanawia poświęcić swoje przyszłe życie tylko dobrym uczynkom. Wiele lat później został burmistrzem małego miasteczka, w którym mianowano nowego inspektora policji Javerta. Rozpoznaje Jeana jako byłego więźnia.
W 1949 Cortese zagrał w dramacie detektywistycznym Czarna magia w reżyserii G. Ratova i O. Wellsa. Film opowiada historię cygańskiego chłopca Josepha Balsamo, którego rodzice zostali straceni na rozkaz Viconta de Montega. Kilka lat później młody człowiek odkrywa swoją niesamowitą zdolność do hipnozy i zostaje hrabią Cagliostro, snującym w duszy plany zemsty na Victoncie.
Od 1950 roku artysta pojawiał się na ekranie w wielu znanych filmach i współpracował ze znanymi reżyserami i aktorami. Cortese wystąpił w takich projektach jak Thieves Highway, Woman Without a Name, Shadow of the Eagle, House on Telegraph Hill, Secret People, Lulu, Wedding, Boso hrabina, Girlfriends "," Rogue Barabbas "," The Girl Who Knew Too Much "”, „Wizyta”,„ Kobieta nad jeziorem”,„ Julia i duchy”,„ Czarne słońce”,„ Madley”,„ Brat Słońce, Siostra Księżyc”,„ Zabójstwo Trockiego”,„ Amerykańska noc”,„ Appassionata”,„ Superplut”,„ Jezus z Nazaretu”,„ Przygody barona Munchausena”.
Ostatni raz aktorka pojawiła się na ekranie w 1993 roku w dramacie Franco Zeffirelliego Wróbel.
Na początku XXI wieku Cortese napisała swoją autobiografię Valentina Cortese Quanti sono i domani passati. W 2012 roku książka została wydana we Włoszech.
Życie osobiste
Wiosną 1951 roku Valentina poślubiła amerykańskiego aktora Johna Richarda Baseharta. Poznali się na planie filmu „Dom na wzgórzu telegraficznym” iw ciągu kilku miesięcy zostali mężem i żoną.
Małżeństwo trwało kilka lat i zakończyło się rozwodem w 1960 roku. Potem Valentina już nigdy nie wyszła za mąż.
W październiku 1951 roku para miała syna, Johna Anthony'ego Carmine'a, Michaela Bazeharta (Jackie Bazehart). Wybrał także zawód aktorski i stał się znanym wykonawcą.
Valentina przeżyła syna o 5 lat. Jackie zmarła wiosną 2015 roku na bardzo rzadką chorobę mózgu - postępujące porażenie nadjądrowe.
Aktorka zmarła w lipcu 2019 roku w Mediolanie w wieku 96 lat.
