Oda – z greckiej „pieśni” – monumentalny gatunek poezji. Motywem przewodnim dzieła z tego gatunku jest pochwała konkretnej osoby (osoby o znaczeniu historycznym), ludzi lub wydarzeń. Oda przeżyła szczyt popularności w Rosji w okresie klasycyzmu, w szczególności słynne ody należą do pióra Łomonosowa.
Instrukcje
Krok 1
Wybierz konkretny temat. Jeśli chwalisz kogoś, powinieneś go dobrze znać (przynajmniej zaocznie) i szczerze go podziwiać. Jeśli bohater przyszłej ody jest ci obojętny, znajdzie to odzwierciedlenie w tekście: styl będzie suchy i oficjalny.
Krok 2
Zbadaj osobę lub wydarzenie. Przeczytaj biografię lub historię, najlepiej z wielu źródeł. Oczywiście historia w dużej mierze opiera się na sprzecznych subiektywnych opiniach, ale można wybrać najbardziej wiarygodną z kilku punktów widzenia. W takim przypadku kieruj się nie tylko swoim stosunkiem do bohatera, ale także zdrowym rozsądkiem.
Krok 3
Napisz plan wydarzeń. Wskaż najważniejsze momenty w życiu twojej postaci. Pod każdym wydarzeniem wypisz własne działania jego sojuszników i rywali. Na tym etapie tekst poetycki nie jest jeszcze połączony, ale jeśli „słyszysz” poszczególne frazy, które charakteryzują zachowanie bohatera lub innych uczestników wydarzenia.
Krok 4
Opisz wydarzenia wymienione w języku poetyckim. Mowa w odie zwykle wypowiadana jest w imieniu autora, rzadziej używana jest druga osoba („poszłaś w pogoń…”). Ody nie są pisane w pierwszej osobie.
W odie dozwolone jest użycie mowy bezpośredniej zawartej w cudzysłowie. Większe znaczenie ma jednak szczegółowe zestawienie działań, uwagi są odpowiednie, jeśli nie da się w inny sposób wyrazić nastroju bohatera.
Krok 5
Klasyczne ody pisane są w języku, który teraz wydaje się nam staromodny. Rzeczywiście, w tym czasie zarówno gramatyka, jak i wymowa języka rosyjskiego bardzo różniły się od współczesnej; ponadto znacznie silniejszy był związek z językiem cerkiewnosłowiańskim (brzmiał częściej), co znalazło również odzwierciedlenie w słownictwie. Na przykład teraz użyjemy słowa „siarka” zamiast „straszak”.
Początkujący poeci w odach grzeszą obfitością zapożyczeń z przedrewolucyjnych języków rosyjskiego, starosłowiańskiego, europejskiego, ale jednocześnie opierają się na współczesnym potocznym rosyjskim. Wygląda to może zabawnie, ale patos ody jest wyrównany. Trzymaj się jednego stylu: przedrewolucyjnego lub nowoczesnego. Wybór należy do Ciebie. Ale musisz się zgodzić, że w rozmowie o pilocie będziesz wyraźnie musiał użyć wielu słów, których nie było w epoce Puszkina.
