Ogród japoński jest oryginalny i przyciąga wyrafinowaniem i harmonią. Jest stosunkowo łatwy w utrzymaniu i przeznaczony do relaksującego, relaksującego pobytu. Niezmiennie zawiera trzy elementy składowe: kamienie, wodę i rośliny.
Każdego Europejczyka, który po raz pierwszy wejdzie do ogrodu japońskiego, uderza asceza i izolacja od codziennego zgiełku, a jednocześnie jego szczególne wyrafinowanie.
U początków japońskiego ogrodu byli japońscy mnisi, którzy wyznawali buddyzm zen. A ogrody, które stworzyli, służyły jednemu celowi - pomocy w osiągnięciu stanu oświecenia.
Ogród w stylu japońskim został zaprojektowany z myślą o kontemplacyjnym relaksie, dlatego pielęgnacja powinna być ograniczona do minimum. Wyposażają go w taki sposób, aby nie wymagał ciągłych zmian.
W przeciwieństwie do Europejczyków, którzy odnaleźli harmonię w symetrii, Japończycy uważali, że krajobraz powinien być asymetryczny, stąd kręte, płynne linie krajobrazu, nieparzysta liczba kamieni i roślin wchodzących w skład kompozycji.
Kamień odgrywa ważną rolę w ogrodach wschodnioazjatyckich i nie jest tylko elementem dekoracyjnym. Jest materiałem wyjściowym do wykonywania rzeźb ogrodowych, lampionów, mostów, oczek wodnych i ścieżek. Szczególnie piękne są kamienie o szorstkiej powierzchni, z czasem porośnięte mchem, a to sprawia wrażenie, jakby leżały tu od wieków - pieczęć czasu jest szczególnie czczona w ogrodach orientalnych.
Rośliny w ogrodzie japońskim pełnią rolę pomocniczą, są używane w minimalnych ilościach i mają określone znaczenie. Sosna symbolizuje więc długowieczność, bambus obowiązkowy w japońskim ogrodzie to jędrność. Jednym z najbardziej czczonych drzew w Japonii jest sakura, czyli wiśnia ozdobna. Japończycy cenią jego kwitnienie nawet bardziej niż owoce. Innym faworytem ogrodu japońskiego jest klon japoński. Trawiaste trawniki w japońskich ogrodach są zastępowane starannie ubitą ziemią lub drobnym żwirem. Posypka żwirowa z miękkimi falistymi przejściami może występować na przemian z dywanem roślin okrywowych: wierzchołkowych pachisandra, niewymiarowych paproci i żywicieli, mszywiołów, stopniowo rozszerzających się, naturalnie wpisujących się w krajobraz.
Woda jest uosobieniem życia i energii witalnej, dlatego zawsze jest obecna w ogrodzie japońskim. Bulgoczący potok, mała fontanna i mały staw określają strukturę krajobrazu, ale woda może nie być prawdziwa. Często zastępuje go obszar pokryty lekkim gruboziarnistym piaskiem lub drobnym żwirem, na który nakładane są faliste linie. Przez ogród często można zobaczyć „żwirowe rzeki”.
Przy doborze dodatków i małych form dekoracyjnych należy również kierować się zasadą prostoty i powściągliwości. Typowe dla japońskiego ogrodu są kamienna latarnia, bambusowa parawan i kamienny staw kąpielowy. Czerwony lakierowany most, przerzucony nad sztucznym strumieniem, wygląda wyraziście. Rzeźby w ogrodzie japońskim są pełne znaczenia. Tak więc postać żółwia morskiego symbolizuje długowieczność, żuraw uosabia chęć wstania.
Sam styl japoński to styl małych i bardzo małych przestrzeni, do jego realizacji wystarczy kilka metrów kwadratowych. Klasyczny ogród zen jest kameralny. Minimalna liczba roślin, powściągliwość elementów dekoracyjnych, wyrafinowanie gładkich linii i cichy plusk wody, bogactwo zieleni we wszystkich możliwych odcieniach, prostota i wyrafinowanie, obietnica ciszy i spokoju - wszystko to jest ogród japoński która zachwyci nawet najbardziej wyrafinowanego konesera piękna swoją wyluzowaną naturalnością.
