Nowoczesny asortyment lilii po prostu zadziwia wyobraźnię każdego, nawet doświadczonego hodowcy. Przybywając do sklepu, gubisz się w asortymencie tego piękna. A czasami trudno to zrozumieć wśród nowych hybryd międzygatunkowych. Na jaką grupę lilii zwrócić uwagę i dokonać wyboru?
W ciągu ostatniej dekady zagraniczni hodowcy stworzyli tak wiele odmian, które łączą w sobie piękno i delikatny aromat, a co najważniejsze zimotrwałość, co jest niezwykle ważne w regionach o mroźnych zimach.
Hybrydy LA to hybrydy lilii długokwiatowej (Longiflorum) i lilii azjatyckiej (azjatyckiej). To jedna z najpopularniejszych grup wśród „szklarni” - hodowców kwiatów i miłośników lilii. Hybrydy LA to doskonała grupa do cięcia. Wyróżnia się niesamowitymi odcieniami kolorów, od białego do bordowego z wieloma przejściami kolorów.
Ich kwiaty są mniejsze niż lilii orientalnych. Ale faktura płatków jest mocniejsza, nie odpadają podczas transportu, jak u hybryd azjatyckich. Pąki zbierane są w zwarte kwiatostany, a kwiaty skierowane do góry. Łodygi są znacznie mocniejsze, ale nieco krótsze, chociaż w grupie występują również odmiany wysokie. Wiele odmian ma subtelny, delikatny aromat. Mieszańce LA sadzi się na rabatach jesienią we wrześniu lub wiosną, w kwietniu-maju. Dobrze hibernują i rzadko powodują niepotrzebną opiekę. Preferują tereny słoneczne lub lekko zacienione, z glebą obojętną lub lekko kwaśną.
Hybrydy LO to hybrydy lilii długokwiatowej (Longiflorum) i lilii orientalnej (orientalnej). Od długo kwitnących lilii odziedziczyły długie, wdzięczne kwiaty fajkowe, skierowane na boki na wysokich pędach. Od „orientalistów” - niesamowite rozwiązanie tonalne tekstury płatków.
Lilie z tej grupy dają dobre cięcie i są bardzo skuteczne na rabatach kwiatowych. Dobrze znoszą nasze mroźne zimy, ale nie lubią nadmiernej wilgoci jesienią i wiosną. Żarówki można oderwać. Dlatego doświadczeni hodowcy kwiatów dodatkowo pokrywają glebę sadzonymi liliami folią, pokryciem dachowym i kawałkami łupków.
Hybrydy OT, odmiany uzyskane przez skrzyżowanie lilii orientalnych (orientalnych) i lilii rurkowatych (trąbki). Ta grupa jest najwyższa i najbardziej odporna z mieszańców. Rośliny mają bardzo duże, do 20 cm kwiatostany na mocnych, mocnych pędach, skierowane ku górze lub na bok i mają delikatny aromat, nie tak natrętny jak u lilii orientalnych.
Hybrydy OT nie boją się deszczowej pogody, dobrze znoszą mroźne zimy bez dodatkowego schronienia i mniej chorują. Są z powodzeniem uprawiane przez hodowców kwiatów w regionie moskiewskim, a nawet na Uralu.
Technika uprawy jest podobna do hybryd azjatyckich i hybryd LA.
Hybrydy OA to hybrydy lilii orientalnych i azjatyckich. To nowy kierunek w selekcji lilii, które odziedziczyły piękno „orientalne”, a są to duże kwiaty, faliste brzegi płatków. A mrozoodporność i gama kolorów zapożyczono od „Azjatów”. Ich wybór nie jest jeszcze wielki. Ale hybrydy OA to obiecująca grupa ze wspaniałą przyszłością.
Najbardziej kłopotliwe i trudne w uprawie na terenach o mroźnych zimach są mieszańce orientalne. Wymagają suchego zimowania, nie znoszą deszczowej jesieni, wilgotnej gleby. Uwielbiają miejsca nasłonecznione, osłonięte od wiatru, a gleba powinna być lekko kwaśna, osuszona i żyzna.
