Niektóre scenariusze pisane są latami, inne na tydzień. Ale w każdym przypadku ten proces obejmuje kilka etapów.
Instrukcje
Krok 1
Pomysł. Najpierw musisz jednym zdaniem powiedzieć, o czym będzie ten film? Na przykład „Matrix” to film o tym, jak ludzie walczą z maszynami kontrolującymi świadomość ludzkości. Ideą jest ziarno, koncentrat filmu. Znalezienie nowego pomysłu na scenariusz filmowy to jedno z najtrudniejszych zadań. Może to być prawdziwa historia lub fikcja.
Krok 2
Streszczenie. Krótka opowieść o fabule, która zajmuje półtorej strony, traktowanie - trochę więcej. Streszczenie jest napisane prostymi frazami. Na przykład „Neo nic o sobie nie wiedział, ale Morfeusz wysłał Trinity, aby się z nim skontaktowała, ale interweniowali tajemniczy agenci”. W Internecie jest wiele przykładów streszczenia, zarówno od mało znanych autorów, jak i od mistrzów.
Krok 3
Wiersz lub plan krok po kroku. Streszczenie zostało „rozłożone” na kilkadziesiąt scen, w których akcja filmu została już szczegółowo opisana. W tytule sceny ważne jest zapisanie fotografii przyrody lub wnętrz, miejsca i czasu akcji. Na przykład WEWN. MIESZKANIE PIOTRA. SALON. NOC. Scena może być dynamiczna (z pościgami i walkami), może być niespiesznym dialogiem różnych ludzi, można w niej ukazać zjawiska naturalne: powolne piękne wschody słońca, lot ptaków, ruch zwierząt. Film może mieć do 200 odcinków przez półtorej godziny. Ale średnio odcinek trwa około minuty.
Krok 4
Dialogi. Po zbudowaniu planu etap po etapie i scenarzyście już widzi film swoim wewnętrznym spojrzeniem, nadszedł czas, aby zacząć pisać dialogi. Powinny być jak najbardziej zbliżone do naturalnej mowy ustnej. To właśnie w książkach pisarza beletrystyki stać na wielostronicowe monologi. W filmie, nawet jeśli bohater musi kogoś zadenuncjować lub coś wyznać, monolog powinien być bogaty i dynamiczny.
Krok 5
Przekreśl i przepisz wszystko. To prawda. Dobry scenariusz jest zawsze pisany od nowa pięć razy, a potem redaktorzy, producenci i oczywiście reżyserzy zostawiają swoje komentarze. A czasem aktorzy na planie zaczynają improwizować, spontanicznie zmieniając tekst. I co robić? Kino to twór zbiorowy. I to jest jego piękno!
