Od czasów starożytnych ludzie chcieli poznać swój los za pomocą kart, kości, fusów po kawie i innych bardzo różnych narzędzi wróżenia. Runy są jednym z najstarszych narzędzi predykcyjnych, które pojawiły się na terytorium wielu krajów i miały głębokie znaczenie symboliczne.
Runy jako narzędzie wróżbitów i wróżbitów powstały u zarania dziejów i mogły przewidzieć, jak wierzono, każde wydarzenie i przyszłość. Zostały wyrzeźbione z drewna i kości, zbudowane z napisów kultowych, mających na celu obdarzenie przedmiotami i miejscami magiczną mocą, przechowywanych z pokolenia na pokolenie. Ciekawostką jest to, że sama litera runiczna, według różnych historyków, odnosi się do różnych pierwotnych języków źródłowych, ponieważ podobne litery znajdują się jednocześnie w kilku starożytnych alfabetach - ale eksperci jednogłośnie zgadzają się, że pismo runiczne było używane przez starożytne plemiona germańskie w północne terytoria współczesnej Europy, zanim alfabet łaciński wyparł to pismo.
Mitologiczna wersja pochodzenia run
W mitologii skandynawskiej runy są tajemniczymi znakami opisującymi wszystko, co żywe, umarłe, przeszłość i przyszłość, objawione bogu Odynowi, gdy wisiał na Yggdrasil przez dziewięć dni i nocy. Według legendy pierwsze pismo run należy właśnie do jego ręki, która własną krwią wykonała ten napis na korze Wielkiego Drzewa, a także wyszeptał je swojemu zmarłemu synowi Balderowi podczas ceremonii pogrzebowej. Echo tych słów jest słyszane przez wszystkich predyktorów i dlatego poprawnie interpretują znaczenie upadłych run.
Ilość, wygląd, wartość
Alfabet runiczny, Futhark (według nazw pierwszych sześciu liter), jest podzielony na trzy części po osiem liter każda. Każda litera składa się z jednej lub więcej linii prostych, które składają się na symbol. Oryginalne znaczenie i transkrypcje run nie zostały zachowane, dlatego specjaliści przywrócili dźwięk i tłumaczenie z zachowanych napisów i przekształceń tych run w innych językach.
Część 1: F - Fehu, "bydło, własność", U - Uruz, "żubr", Th, þ - Þurisaz, "cierń, diabeł", A - Ansuz, "bóg, bóstwo, święte", R - Raidu, " ścieżka, ścieżka”, K – Kowno, „pochodnia”, G – Gebu, „prezent”, W – Wunju, „radość”.
Część 2: H - Hagalaz, "grad, żywioł", N - Naudiz, "potrzeba", I - Isaz, "lód", J - Jara, "rok, żniwa", ï, ei - Iwaz, "cis, drzewo", P - Perþu, "magazyn pamięci, Mądrość", R - Algiz, "łoś", S - Sowilu, "Słońce".
Część 3: T - Tiwaz, "Tyr", B - Berkana, "brzoza", E - Ehwaz, "koń", M - Mannaz, "człowiek", L - Laguz, "jezioro", N - Iŋwaz, "Yngwie", D - Dagaz, "dzień", O - Oþila, "dziedzictwo".
W przypadku innych tradycji pisma runicznego zarówno znaczenie, jak i liczba użytych run mogą się znacznie różnić - na przykład w słowiańskim wróżeniu runicznym używa się 18 run, które odpowiadają na piśmie Futhark. Słowiańskie nazwy run - Pokój, Czarnobog (Śmierć), Alatyr (Równowaga), Tęcza (Droga), Viya (Potrzeba), Kradzież (Ogień), Treba (Poświęcenie), Siła (Jedność), Jest (Życie), Wiatr (Zmiana)), Bereginya (Ochrona), Ud (Pasja), Lelya (Woda), Rock (Los), Wsparcie (Fundacja), Dazhdbog (Błogosławieństwo), Perun (Moc) i Źródło (Początek).
