Krzyk – od angielskiego „heart-ringing scream”, „scream” – forma ekstremalnego wokalu, z udziałem fałszywych strun głosowych. Rezultatem jest dźwięk podobny do odległego, piskliwego krzyku, ale bardzo cichy. Aby rozwinąć technikę krzyku, nie trzeba „zasadzać” głosu paleniem lub alkoholem, jak wierzą niewtajemniczeni.
Instrukcje
Krok 1
Dobrze jest śpiewać przez 20-30 minut przed krzykiem. Prawdziwe więzadła (których używasz na co dzień) rozciągają się i stają się elastyczne. Potem warto zjeść coś słodkiego, wypić ciepłą (ale nie gorącą) herbatę z cytryną. Kwas i cukier przyczyniają się do wydzielania śliny, co również przyczynia się do sprawnego funkcjonowania więzadeł.
Krok 2
Oddychaj równomiernie. Istnieją trzy formy oddychania: obojczykowa, piersiowa i brzuszna. Dwa drugie są preferowane zarówno w życiu codziennym, jak i podczas śpiewania, ponieważ obejmują prawie całą objętość płuc i pozostawiają nieruchomą obręcz barkową.
Krok 3
Szepcz tak głośno, jak to możliwe. Nie przesadzaj: nieprzyjemny ból gardła jest wyraźną oznaką przerwy w klasie. Stopniowo dodawaj do szeptu świszczący oddech, podobny do zniekształcenia głosu podczas ARVI lub bólu gardła. Wypuść powietrze z płuc. Jednocześnie mięśnie brzucha powinny być bardzo napięte, jakbyś naciskał.
Krok 4
Krtań powinna być lekko zamknięta, tak jakbyś przełykał na siłę. Zmarszcz nos, unieś brwi, zamknij oczy. Wargi powinny być napięte i lekko wystawać na zewnątrz. W tym samym czasie staraj się śpiewać, szeptać, syczeć i wydawać falset (niezwykle wysoki) dźwięk. Bądź przygotowany, że za pierwszym razem ci się nie uda lub dźwięk będzie za krótki. Z biegiem czasu wytrenujesz fałszywe więzadła i układ oddechowy do wysokiego poziomu biegłości.
