Zainspirowana wyglądem pin-up i prototypem słynnego króliczka Playboya, Lana Turner jest uważana za uosobienie hollywoodzkiego przepychu z lat 40. i 50. Aktorka, która zagrała w ponad 50 udanych filmach, jest najbardziej znana z burzliwego życia osobistego, które obejmowało siedem małżeństw, dużą liczbę szeroko nagłośnionych powieści i jedno morderstwo.
Biografia. Dzieciństwo i wczesne lata
Julia Jean Mildred Francis Turner, znana na całym świecie jako Lana Turner, urodziła się 8 lutego 1921 roku w Wallace w stanie Idaho. Dziewczyna miała trudne dzieciństwo. Po przybyciu jej rodziców do San Francisco rozwiedli się, a ich córka została wysłana do rodziny zastępczej, gdzie została upokorzona. Wkrótce po tym, jak jej ojciec, zawodowy hazardzista i przemytnik, zginął po wielkiej wygranej, jej matka zabrała Lanę z powrotem do niej. Wkrótce przenieśli się do Los Angeles, gdzie matka Lany zaczęła pracować jako kosmetyczka.
Lana wciąż studiowała w Hollywood High School, kiedy zauważył ją Billy Wilkerson, założyciel Hollywood Reporter. Widząc młodą dziewczynę w Top Hat Cafe (a nie w aptece, jak wskazano później w „legendach” o Lanie), reporter był zafascynowany jej wyglądem i przedstawił ją Zeppo Marks (ze słynnego duetu filmowego Marksa). braci), który był właścicielem własnego castingu - agencji. On z kolei polecił go reżyserowi Mervynowi LeRoyowi na odcinek w nowym filmie. Reżyser podpisał kontrakt z 15-letnią uczennicą, która zmieniła imię na bardziej dźwięczne „Lana”. Jej występ w thrillerze „Oni nie zapomną” (1937) w obcisłym swetrze, który podkreślał figurę, był krótki, ale zapadł w pamięć i przez wiele lat nadał jej przydomek „Sweater Girl”). Zaraz potem aspirująca aktorka podpisała kontrakt z MGM.
Kariera filmowa
Pierwsze filmy Lany opierały się głównie na jej wspaniałym wizerunku, skupiając się bardziej na jej wyglądzie niż na roli. Epizodyczne występy w The Great Garrick (1937), The Adventures of Marco Polo (1938), Love Finds Andy Hardy (1939) i These Glamour Girls (1939), choć niepełnoletnie, ujawniły jej potencjał symbolu seksu.
W 1941 roku Lana Turner zmieniła swój naturalny brązowy kolor włosów na platynowy za rolę w filmie Siegfield Girls (1941). To była jej pierwsza główna rola, chociaż jej głównej roli nie można było nazwać - gwiazdy tamtych lat Hedy Lamarr i Judy Garland również zagrały w filmie. Zmiana wizerunku poszła na korzyść aktorki: po tym filmie propozycje głównych ról następowały jedna po drugiej. Przez kilka lat Turner grał w parze ze wszystkimi głównymi „miłośnikami” kinowych ekranów tamtych lat: Clarkiem Gable („Honky Tonk” w 1941 i „Gdzieś cię znajdę” w 1942), Spencerem Tracym („Dr Jekyll i Mr. Hyde”), Robert Taylor (Johnny Yeager, 1942).
Również podczas II wojny światowej Lana Turner wzięła udział w „pin-upowej” sesji zdjęciowej mającej na celu „podniesienie morale amerykańskich żołnierzy”. Plakaty, na których Lana została przedstawiona w ukochanym obrazie „Dziewczyny w swetrze”, cieszyły się dużą popularnością nawet poza Stanami Zjednoczonymi.
Jednak największym przełomem tamtych lat był wizerunek Cory w późniejszym klasycznym gatunku filmu noir Listonosz zawsze dzwoni dwa razy (1946). Pierwsze pojawienie się bohaterki Lany na ekranie na odważnym obrazie w tamtych latach nadal uważane jest za jedno z najlepszych wyjść w historii kina. Rola pomogła także Lanie wyjść poza postać Sweter Girl i stać się poważną aktorką.
Innym uderzającym dziełem Lany w latach 40. była rola Milady w amerykańskiej produkcji powieści Dumasa Trzej muszkieterowie (1948) z Genem Kelly jako D'Artagnan. Wielu krytyków chwaliło jej dramatyczne wcielenie Lady de Winter, z którą nawet Constance zdawała się sympatyzować w filmie.
Turner nadal odnosił sukcesy w nowej dekadzie. W 1951 zagrała w filmie Mr. Imperium”i telewizyjna produkcja słynnej operetki„ Wesoła wdowa”, gdzie została nazwana przez piosenkarkę Trudy Erwin. W 1952 roku połączyła się z Kirkiem Douglasem w The Bad and the Beautiful.
W ciągu tych lat Lana Turner zrobiła dość ryzykowny krok, decydując się odejść z MGM i założyć własną firmę filmową. Pod jego sztandarem wyreżyserowała Peyton Place (1957), na podstawie powieści Grace Metalios o życiu we wzorcowym mieście w Nowej Anglii, pełnym plotek, skandali i ostentacyjnej moralności. Za rolę Constance Lany Turner otrzymała swoją pierwszą i jedyną nominację do Oscara.
W 1959 roku wystąpiła w filmie „Imitacja życia”, którego sukces kasowy udowodnił wszystkim, że wciąż jest królową ekranu.
Życie osobiste i rodzina
Życie osobiste Lany zawsze przyciągało uwagę prasy, a czasem przyćmiewało jej sukces zawodowy. W wywiadzie Turner powiedział: „Kocham mężczyzn, a mężczyźni kochają mnie”. Cóż, 8 małżeństw i niezliczone powieści aktorki były tego dowodem.
Jej pierwszym mężem w 1939 roku był słynny jazzman Artie Shaw, z którym wystąpiła w filmie „Dancing Co-Ed” (1939). To małżeństwo trwało nie dłużej niż sześć miesięcy.
W 1941 roku poślubiła biznesmena Stefana Crane'a, ale małżeństwo było nieważne: jego rozwód z pierwszą żoną okazał się nielegalny. Para wyszła ponownie za mąż (tym razem legalnie) w 1943 roku, by rok później rozwieść się - zaraz po urodzeniu córki Cheryl.
W 1948 roku Turner poślubiła multimilionera Boba Toppingtona, z którym rozwiodła się trzy lata później, w 1951 roku. Rozwiodła się ze swoim następnym mężem, aktorem Lexem Barkerem (gwiazdą filmu „Tarzan”) w 1957 roku po tym, jak dowiedziała się, że molestował seksualnie jej córkę Cheryl, która w tym czasie miała zaledwie 6 lat. Potem miała jeszcze trzy nieudane małżeństwa - z rolnikiem Fredem Mayem, biznesmenem Robertem Eatonem i hipnotyzerem Ronaldem Dante (który później przekonał ją do ponownego umawiania się na randki i podczas jednego z ich spotkań obrabował jej mieszkanie, ukrywając się w nieznanym kierunku).
Ponadto prasa przypisywała jej romanse z prawie wszystkimi znanymi aktorami i wybitnymi postaciami tamtych czasów, takimi jak Frank Sinatra, Richard Burton, Howard Hughes, Fernando Lamas, Dean Martin, Kirk Douglas i Tyrone Power.
Lana Turner od dawna przyjaźniła się z Avą Gardner. Obie aktorki były symbolami seksu swojego pokolenia, a połączył je też fakt, że obie miały romanse z aktorami Mickey Rooney, Frankiem Sinatrą i Artie Shawem. Aktorki były tak blisko, że wywołało to plotki w gazetach o ich orientacji gejowskiej, gdy jeden z ich znajomych znalazł je kiedyś w tym samym łóżku, omawiając najnowsze plotki.
Jednak najbardziej skandaliczny i tragiczny był romans z działaczem przestępczym Johnnym Stompanato. W 1958 r. szeroko rozeszła się sprawa jego zabójstwa. Zwłoki Stompanato, który zmarł z powodu ran kłutych, znaleziono w domu Lany Turner. W wyniku długich przesłuchań i postępowań ustalono, że córka Lany dźgnęła Johnny'ego nożem podczas jednego z wielu skandali w obronie jej matki. Sprawa została rozstrzygnięta w samoobronie, a wielu dziennikarzy uważało, że córka wzięła na siebie winę matki, ponieważ zgodnie z prawem wiek chronił ją przed karą śmierci. W rezultacie Cheryl został wysłany do odbycia kary w zawieszeniu pod nadzorem własnej babci.
Głośny skandal, szeroko komentowany przez prasę, nie zachwiał sukcesem Lany. Wręcz przeciwnie, tylko zwiększyło jej popularność. Publiczność dosłownie wlewała się do kin na filmy z jej udziałem. Jak na ironię, rok później ukazał się jej nowy film, Imitacja życia, opowiadający historię aktorki, która poświęciła swoją córkę dla udanej kariery. Film odniósł ogromny sukces.
Późniejsze lata
Na początku lat 60. Lana Turner zagrała w filmach Portrait in Black (1960), By Love Possessed (1961), Madame X. Również w 1960 roku gwiazda Lany Turner pojawiła się w Hollywood Walk of Fame.
Jednak w połowie lat 60. zaczęła zdawać sobie sprawę, że jej dawna świetność słabnie. Od 1969 do 1983 występowała w kilku serialach i programach telewizyjnych, w tym w The Survivors (1983), Falcon Crest (1981-1990) i The Love Boat”. W 1982 roku opublikowała swoją autobiografię Lana: The Lady, The Legend, The Truth. Rok później Lana Turner oficjalnie ogłosiła przejście na emeryturę z kina.
W 1981 roku Lana nawiązała kontakt ze swoją córką Cheryl, która do tego czasu była w stanie przezwyciężyć problemy psychologiczne i stała się odnoszącą sukcesy kobietą biznesu. Turner mieszkał z nią z dala od prasy na jej prywatnej posiadłości do 1992 roku, kiedy w mediach pojawiła się wiadomość, że Lana, nałogowa palaczka, cierpi na raka gardła i musi iść do szpitala na operację.
Lana Turner zmarła w wieku 75 lat 29 czerwca 1995 roku w swoim domu w Los Angeles. Jej córka była przy niej do ostatnich dni.
