Mike Tyson jest największym bokserem naszych czasów, a dziś, prawie dziesięć lat po tym, jak „Żelazny Mike” odszedł z profesjonalnego boksu, nie ma godnych zastępców, którzy mogliby grać tak spektakularnie i jasno.
Droga do sportu
Mały Tyson dorastał jako miłe i nieagresywne dziecko, którego ulubionym hobby była hodowla gołębi. Ale kiedy miał około dziesięciu lat, wydarzył się incydent, który wszystko zmienił. Jeden ze starszych chłopaków podszedł do Mike'a, który bawił się gołębiem, odebrał mu ptaka i skręcił mu szyję. Tyson wpadł w złość i pobił faceta, ale to, chociaż dodało mu szacunku wśród starszych chłopców, wkrótce wciągnęło go w serię drobnych przestępstw, które Mike popełnił wraz ze swoimi nowymi przyjaciółmi.
Doprowadziło to do tego, że przyszły „żelazny Mike” wkrótce trafił do zakładu karnego, ale miał dużo szczęścia – tam spotkał wielkiego Mohammeda Ali, który często odwiedzał takie instytucje i rozmawiał z chłopakami, próbując je zabrać. ze ścieżki przestępczej.
Rozmowa z Alim zmieniła życie Mike'a - zdał sobie sprawę, że może zostać zawodowym bokserem, a nie zarabiać na życie drobnymi kradzieżami, które ostatecznie zaprowadzą go do więzienia. Mike Tyson zaczął ciężko pracować w boksie, a nawet przerwał studia. W jego życiu pojawił się cel - zostać zawodowym sportowcem.
Kariera amatorska
Tyson rozpoczął karierę amatorską w wieku piętnastu lat i spędził sześć walk w ciągu roku, przegrywając tylko jedną z nich. Już w następnym roku, 1982, Mike wziął udział w Młodzieżowych Igrzyskach Olimpijskich, gdzie zdobył złoty medal, pokonując w finale swojego rywala, Joe Corteza, w zaledwie kilka sekund. Po pewnym czasie, po potwierdzeniu swojej klasy, młody Tyson wziął udział w turnieju Złote Rękawiczki, ale nie mógł go wygrać, przegrywając w finale z Craigiem Payne'em.
Zbliżał się rok 1984, a wraz z nim Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles. Mike Tyson, który za wszelką cenę zdecydował się wziąć udział w tym turnieju, zaangażował się w walkę o bilet olimpijski. Jego głównym rywalem był Henry Tillman, z którym w ramach selekcji na olimpiadę Tyson stoczył dwie walki. Niestety, za każdym razem sędziowie preferowali Tillmana, który później został mistrzem olimpijskim, a Mike Tyson po tej porażce postanowił przejść na zawodowstwo.
Profesjonalna kariera
Na zawodowym ringu Tyson pokonywał rywali jeden po drugim, a w 1986 roku przystąpił do walki o tytuł mistrza świata WBC, walcząc z Trevorem Bebrikiem i pokonując go, stając się najmłodszym mistrzem świata w boksie wagi ciężkiej.
Po dwóch obronach swojego tytułu, Iron Mike zmierzył się z innym niepokonanym mistrzem, Tonym Tuckerem, który został pokonany tylko punktami przez jednogłośną decyzję w walce o tytuł niekwestionowanego mistrza świata.
Nie zatrzymując się na tym, Tyson kontynuował kucie zwycięstw, pokonując legendarnego Larry'ego Holmesa i Michaela Spinksa. Jednak kłótnia z jego drużyną, rozwód i spory sądowe nie poszły na korzyść Mike'a – walka z Busterem Douglasem zakończyła się sensacyjną porażką Tysona, który zapomniał, czym jest trening i reżim sportowy.
Oskarżenie o gwałt zmusiło Tysona do odłożenia ambicji mistrza – Mike odzyskał tytuł dopiero w 1996 roku, niedługo po odbyciu kary więzienia. W walce o mistrzostwo z Brucem Seldonem Tyson zdobył tytuł WBA, ale stracił bliskiego przyjaciela - Tupaca Shakura, zaraz po tej walce został poważnie ranny i wkrótce potem zmarł.
Być może śmierć przyjaciela zbytnio wpłynęła na Mike'a Tysona - po tym wydarzeniu kariera „Iron Mike” zaczęła spadać. Po dwukrotnej przegranej z Holyfieldem Tyson wciąż próbował walczyć o tytuł mistrza świata, ale porażka z Lennoxem Lewisem w 2002 roku położyła kres tym planom.
