Zazwyczaj szczupaki zabierane są na spinning latem. W takim przypadku możesz użyć różnych przynęt: woblerów, wibrujących ogonków, metalowych błystek. Możesz również wypróbować wędkę spławikową z żywą przynętą. Ale jest bardzo ciekawy stary sposób - łowienie szczupaków na dźwigary. Nie musisz ich nawet pilnować, bo szczupak zostanie złapany sam. Wieczorem postaw dźwigary, a rano czeka cię połów.
Zerlitsa to rodzaj pułapek na ryby drapieżne, ich konstrukcja może być inna, są nawet zimowe zerlicy, a także pływające koła. Ale każdy ma jedną zasadę łowienia szczupaków - drapieżnik chwyta żywą przynętę i połyka ją, po czym nie może już odpłynąć. jest trzymany przez mocną żyłkę wędkarską, która jest owinięta wokół samego dźwigara.
Najprostsze dźwigary to ulotki wykonane z sęka drzewa w kształcie litery Y. W wąskiej części wykonuje się małe rozcięcie, w którym trzyma się żyłkę, aż szczupak ją wyciągnie. Żywa przynęta jest nęta na haczyku za plecami lub przez skrzela, najważniejsze jest to, że utrzymuje się na powierzchni i jest dłużej aktywna. 3-4 m żyłki jest rozwijane, mocowane w szczelinie, a żywa przynęta jest wypuszczana do zbiornika. Sam dźwigar jest zawieszony na patyku wbitym w dno płytkiej wody lub w brzeg, ale lepiej na gałęziach drzewa wiszącego nad wodą. Wygodniej jest to zrobić łodzią. Po zainstalowaniu 5-10 otworów możesz wrócić do domu. Gdy szczupak łapie rybę i połknie, odpływa, wyciąga linkę ze szczeliny i rozwija ją do końca. Dalej nie ma gdzie płynąć, trochę pobity, drapieżnik męczy się i spokojnie czeka na rybaka.
Rano dźwigary są sprawdzane. Ponownie najlepiej jest to zrobić łodzią. Jeśli zauważysz, że złowiłeś szczupaka, wyciągnij go i ponownie załóż żywą przynętę na haczyk. Łowienie szczupaków na dźwigary jest bardzo produktywne, więc wędkarze zabierają ze sobą szczupaki również zimą. Konstrukcja rynien zimowych jest inna, ale bardzo wygodnie jest nimi łowić.
