Umiejętności wykonawcy, według znanych muzyków, w 10% zależą od talentu, aw 90% od wytrwałości. Innymi słowy, osoba z przeciętnymi danymi i wielkim pragnieniem nauczy się grać znacznie lepiej niż utalentowana osoba leniwa.
Instrukcje
Krok 1
Ćwiczenia każdego dnia. Praca stała jest znacznie bardziej efektywna niż praca okresowa. Wydajność muzyczna opiera się na pamięci mięśniowej i ruchowej, która wymaga codziennego wzmacniania. Innymi słowy, ćwicząc codziennie, poprawiasz swoją technikę, ćwicząc rzadko, pogarszasz ją.
Krok 2
Czas trwania zajęć początkowo nie może przekroczyć 30-40 minut. Z biegiem czasu zwiększ czas do godziny, dwóch, trzech lub więcej. Profesjonaliści trenują 6-8 godzin dziennie. Jeśli planujesz grać na wysokim poziomie, stopniowo przygotuj się do tego trybu.
Krok 3
Podczas lekcji rozwiąż kilka problemów, w zależności od poziomu umiejętności i złożoności prac. Najpierw zagraj kilka ćwiczeń, aby rozprostować palce, nadać im elastyczność i elastyczność. Po drugie, czytanie a vista jednej lub dwóch prac, aby przeanalizować swoje umiejętności i szybkość percepcji nowego materiału. Po trzecie, zajmij się bezpośrednio utworem, który planujesz zagrać podczas występu. Spędź z nim większość czasu.
Krok 4
Nauczenie się ważnego utworu w jeden dzień jest prawie niemożliwe. Dlatego rozłóż pracę na kilka dni: w pierwszym zdemontuj pierwszą część osobno każdą ręką, w drugiej połącz ręce, w trzeciej przejdź do następnej części itp.
Krok 5
Bierz udział w występach innych muzyków. Przeanalizuj ich styl gry, interpretację intencji autora. Następnie (jeśli to możliwe) zagraj te same utwory, ale z uwzględnieniem własnej opinii na temat konkretnej epoki, gatunku i idei.
Krok 6
Ucz się z nauczycielem. Muzycy samoucy z reguły nie osiągają wielkich sukcesów z trzech powodów: Po pierwsze, trudno jest dokładnie odtworzyć prawidłową pozycję (ramiona i ciało stają się niewygodne, co prowadzi do kontuzji i nie pozwala na niektóre pasaże). Po drugie, każdy styl ma swoje własne zasady wykonywania niektórych dekoracji i ruchów (na przykład akcenty w trylach).
Po trzecie, lekcja jest rodzajem bodźca, a muzykowi, nawet przy silnym pragnieniu, często przeszkadza lenistwo. Nauczyciel natychmiast popchnie muzyka do pracy nad sobą, jeśli jego własny bezpiecznik się przepalił.
