Wielu aspirujących artystów ma trudności z rysowaniem zwierząt, wierząc, że ich narysowanie jest znacznie trudniejsze niż krajobrazy czy martwe natury. W pewnym sensie mają rację, ale w rzeczywistości - nauka rysowania zwierząt wcale nie jest trudna, jeśli używasz tych samych zasad w rysowaniu, co w innych rodzajach malarstwa.
Instrukcje
Krok 1
Najprostszym sposobem na wyciągnięcie psa z życia jest sfotografowanie psa krótkowłosego, stojącego w spokojnej pozycji, z wyraźnie widoczną budową ciała. Określ proporcje psa - zobacz, jak poszczególne części jego ciała znajdują się w stosunku do siebie.
Krok 2
Weź ołówek i trzymaj go pionowo w wyciągniętej dłoni. Dopasuj czubek ołówka do czubka głowy psa i umieść palec w miejscu ołówka, które pasuje do perspektywy spodu głowy.
Krok 3
Zrób znak na ołówku iz tej samej odległości oblicz, przesuwając ołówkiem, ile głów pies mieści się w jego ciele. Dzięki temu lepiej zrozumiesz proporcje. Po pewnym czasie nauczysz się, bez pomocy ołówka, na oko określić proporcje figury przed tobą i przenieść je na kartkę papieru.
Krok 4
Przynajmniej ogólnie zdobądź wiedzę na temat anatomii psa - pozwoli to lepiej odtworzyć kształt jego ciała na papierze. Skorzystaj ze szczegółowej encyklopedii psów, aby poznać anatomię zwierząt. Najważniejszą rzeczą, którą musisz zebrać z książek, są informacje o strukturze szkieletu i mięśni psa, ponieważ to właśnie te elementy wpływają na zewnętrzny kształt, który narysujesz.
Krok 5
Oprócz tekstury i kształtu ciała psa, musisz pamiętać o perspektywie - bez przestrzegania prawa perspektywy Twój rysunek nie będzie wyglądał obszernie i realistycznie. Dopiero perspektywa sprawia, że rysunek jest trójwymiarowy i przekonujący. Wybierz, w jakiej perspektywie narysujesz psa - liniowej, tonalnej lub przyciętej.
Krok 6
Perspektywa liniowa różni się tym, że pobliskie obiekty wydają się większe niż obiekty odległe; perspektywa tonalna opiera się na zjawiskach atmosferycznych i cieniach, które wskazują odległość obiektu od Ciebie.
Krok 7
Im dalej obiekt, tym bardziej rozmyte kolory i bardziej rozmyta granica między cieniem a światłem. Możesz także użyć skróconej perspektywy, w której niektóre części obiektu wydają się krótsze i węższe w miarę oddalania się.
